Árdegisblað listamanna - 13.01.1925, Blaðsíða 3
jangslaus vegna þess, að matSurinn, setn
t va'Snum er, stansar hvergi til þess a‘ö taka
fugl — eSa egg — eSa annað, — en ein-
mitt þetta þurfti aS sýna, til þess a'S at-
höfn þessi verði nauSsynleg, og meira virSi
en leikfimi ein og augnafyrirbrigSi.
Enginn efi er á því, aS Loftur GuSmunds-
son getur fullkomnaS „filmu“ sina - og það
á hann aS gera, svo hún verSi meistara-
verk, — því myndir hans eru oft skýrar
og rétt séSar.
Ef hann leitar vel, mun hann finna feg-
urri sveitabæi en þá, sem hann sýnir nú í
filmunni, aS þeim ólöstuSum, — en til er
stíll íslenskur meS sérstöku burstarlagi,
sem mundi vera fallegur á „filmu“ — og
landslag þar i kring er einnig mjög sér-
kennilegt.
Einnig vantar fólk, sem þeysist í hópum
á gæSingum — eSa kemur út á milli fjall-
anna í hálfviltri kappreiS — en fælin stóS-
hross á vettvangi, — kirkjuferS vantar, í
sveit, og helgidagsins göfugu hvíld en
spariklætt fólk. — Húslestur og baSstofu-
líf vantar.
Andlegt líf vantar á alt of mörgum
stöSum í „filmu“ þessari, — svo aS kom-
iS geti til mála, aS hún veki traust og virS-
ingu út á viS fyrir þjóS okkar.
r.
Á stöku stöSum koma inn í myndina ill-
ar meinlokur: — menn standa athafnalaus-
ir uppi á gjárhömrum og brjóta meS því
eðlislögmál fyrir auganu sem sér myndina
— eSa þeir sitja og reykja í miSri mynd-
inni, svo hiS tilkomumikla land gleymist
í reykjarstrókum og aukaatriSum. —
AS útiloka ýmislegt af þessu eða líku tagi
er nauSsynlegt, ef filman á aS fá fullkom-
iS listrænt gildi.
Stórvirki eins og filma Lofts GuSmunds-
sonar á aS vera í tveim pörtum — en meS
þjálum tengli á milli — hiS andlega sviS.
— Sjávarútvegur fyrir sig og landbúnaSur
t öSrum hluta, — á þann hátt næSi filman
tilgangi sínum sem menningaratriSi. — ÞaS
mundi þá taka tvö kvöld aS sýna hana —
og raskar þaS engu góöu hjá áhorfend-
imiira.
Höfundur.
ESSENSISM.
finst nú vera mikil skamma og stjórnmála-
öld á Fróni. —
Gæti þaS veriS fyrirboSi fegurri upp-
eldisaSferða en notaSar hafa veriS til
þessa.
ÁrdegisblaSiS lítur svo á, aS þetta sé
mesta þroskamerki hjá framfaraþjóS —
og er ‘ nauSsynlegt aS láta ekki staSar
numiS, né fyrirverða sig þess vegná.
Dirfsku til aS segja sannleikann krefjast
allir sem vilja halda mannverustöSu sinni
í dýraríkinu óskaddaSri, því enginn græS-
ir á vinskap þess, sem lýgur aS sjálfum sér.
En aftur á móti getur hinn sannsögli mist
trúgirni sína niSur í hjarta hins lýgna.
Þess vegna ráSleggur ÁrdegisblaSiS hin-
um fáu innbyggjurum lands okkar aS vera
eins og börn á stóru heimili, — sem njóta
uppeldis frá hollum venjum frjálslyndra
konungsætta — sem tömdu sér gott tungu-
tak sér sjálfum til ánægju!
Sý hægt aS taka þetta alvarJega, álitur
essensism, aS mest ríSi á aS finna kurteisis-
form fyrir aSfinslúnum, — svo aS ekki
verSi sáS skarni í sálirnar í staöinn fyrir
lífræn fræ, afla þeirra sem byggja upp
heiminn.
Essensisti.
Þegar tími vinst til, verSur sérstaklega
hafiS máls á stílmenning Reykjavíkur viö
Austurvöll, — einnig koma ný mál fram
um listir, — og ær ekki óhugsandi, aS
flutt veröi framúrskarandi kvæSi eftir
stórskáld vor, ef rúm leyfir, — einnig rit-
geröir um listræn efni eftir ýmsa lista-
menn.
Utgefandi og ábyrgðarmaður Jóhannes Sveinsson Kjarvul.
Fjolagsprentsaiiðjan 1925.