Stundin - 01.04.1941, Blaðsíða 5

/
III.
Og nóttin ríkti yfir rós og hlyni,
og rótt um æðar trjánna safinn flaut.
En mildur blær í mánans fölva skini
um möskva laufsins undarlega þaut,
— sem hvíslað væri að lífi þínu lyki,
hið læsta vígi brysti eins og skurn,
er morgunljóminn mjúkum höndum stryki
um múrinn kringum þennan glæsta turn.
Því eitt er til, sem vopn þín fá ei vegið,
þótt varnarlaust það mæti grimmum her,
— það getur aldrei konungskylfa slegið
og korði enginn líf þess burtu sker:
Sem axið grær á akurlendi sánu
og aftur vex í skurðarmannsins slóð,
— svo lifa einnig draumar hinna dánu,
þótt drekki moldin þeirra hjartablóð.
í böli hljóðu brunnu þessir draumar
sem blys á vegi grátins tötralýðs
í þúsund ár, — þótt rynnu rauðir straumar
um ríki þitt í logum elds og stríðs.
-----Og angist dauðans titrar þér í taugum.
Samt tekst þér ekki að flýja dóminn þinn.
Þú leggst á bæn og leðurblökuaugum
í landsins myrkur horfir — enn um sinn.
STUNDIN