Árdís - 01.01.1953, Síða 14

12
ÁRDÍ S
Þjóðminjasafnsins 1888, en þar eru einnig geymdir margir aðrir
gamlir gripir úr Hólakirkju.
Já, hér á þessum stað, sem og á mörgum öðrum slíkum stöðum,
prédikuðu og kendu prestar og biskupar, sem í samvinnu við
heimilin mótuðu hugsun og hugarfar bygðarfólksins til hins betra.
Héðan voru sumir af þeim stóra hóp frá íslandi, sem síðar beittu
áhrifum sínum til að byggja upp hin íslenzku bygðarlög í Vestur-
heimi og jafnframt til að byggja upp landið í heild. Yfirleitt hafa
þau áhrif verið góð og enda viðurkend. Þannig tengja ósýnilegir
þræðir gamla landið, ísland, við nýlendurnar í Vesturheimi, þræðir
styrktir með lífs- og trúarreynslu nýbyggjanna, og stiltir í flestum
tilfellum í samræmi við hinn mikla alheims Guð og kristindóminn.
Já, í þessari kirkju, sem og í mörgum öðrum kirkjum,
er margt gamaldags og ófullkomið samkvæmt nútímakröfum, en
eftir frásögnum að dæma, þá hafa framfarirnar verið miklar síðan
á fyrstu árunum. Þær framfarir eru í líkingu við framfarir barnsins,
sem í fyrstu er hikandi, óskírt og ófullkomið í öllum sínum til-
raunum og athöfnum, en sem smáþroskast og verður vissara, skýr-
ara og fullkomnara. Öll þroskun er eðlileg, þroskun einstaklinga,
bygða og þjóða. Það er einnig eðlilegt að gera samanburð á hverjum
tíma við fyrri tíma og í þeim tilgangi að varðveita minningarnar —
gömlu munina, gömlu byggingarnar og fornritin, þó gamaldags séu.
Þroskunin á sér stað ekki einungis í mannlegri merkingu, heldur
og í guðlegri, því: „Jesús þroskaðist að vizku og vexti og í náð hjá
Guði og mönnum.“
Ég fór um troðnar leiðir lands
að leita guðs míns — skaparans,
ég fann hann ekki; en fjarri braut
mér fjóla brosti í hrjósturlaut —
þar fann ég óvænt fótspor hans.
—S. J. J. (þýddi)