Ákæran - 28.05.1933, Qupperneq 4

Ákæran - 28.05.1933, Qupperneq 4
4 A K Æ R A N Þjóðernishreyfing íslendinga t Æfing verður hjá fánaliðinu mánudaginn 29. maí kl. 9, í K.-R.-húsinu. i Áríðandi að allir mæti. „Islenzk Endurreisn^ aðalmálgagn pjóðernis- sinna, þarf að verða dagblað. Að því getið pér stuðl- að með pví að kaupa, lesa og útbreiða ■MnmnnBraM „íslensk Bndurreisn“. Hvcr á söklnaí Frh. frá bls. 1. irnir og skyldulið þeirra að ríða, þegar þeir hafa riðið ríkissjóð í spreng? Svarið er komið. Hið nýja skattafrumvarp stjórnarinnar vísar leiðina. Það eru verzlunarmenn og verkamenn, sem nú á að fara að sjúga. Það er ekki í fyrsta sinn, að þessi lýður hefir ráðist á þennan hluta þjóðarinnar, þegar tómahljóð er í landssjóði. Þrautpíndir atvinnuveg- irnir verða að lækka kaup verkamanna sinna, til þess að geta afborið þá skatta, sem ríkið leggur á þá. En hvað með verkamenn? Vinnan er svo stopul hjá meirihlutanum, að lækkun launa er sama og hung- ursneyð. Að ráðast á garðinn þar sem hann er lægstur, hefir verið einkunnarorð eins stærsta flokksins hér á landi; þeir hafa gengið grlmu- klæddir til verka og þykjast ætla að kúga kúgara alþýðunnar, en hverjir vita betur en þeir, hvar höggið iendir? Þeir hafa með hverju lúabragð- inu á fætur öðru reynt að grímuklæða verk sín. Þeir þykjast ekki sjá, hvar meinið liggur, vegna þess,. að Damoklesar-sverðið vofir yfir þeirra eigin dýrmætu persónu. Þeir vllja ekki sjá það hörmungarástand, sem þeir með fégræðgi sinni hafa skapað. Hvernig er umhorfs í því þjóðfélagi, þar sem stéttahatrið er orðið svo magnað, að hverjum hugsandi manni hlýtur að liggja við örvinglun og fallast hendur, þar sem blóðþyrstir rússneskir leiguþrælar teiga blóðið úr örmagna þjóðinni, spúandi eitri og spillingu, og hlakka í hjarta sínu, þegar þeir sjá, að hungrið er farið að sverfa að verka- lýðnum, þvi þá er mótstöðunni lokið, og í ró og næði geta þeir sogið síðasta menningardropann úr bráð sinni. Og á meðan verkamaðurinn svelt- ur heilu hungri, á forseti Alþingis i brösum við samvizku sína, að stinga ekki einhverju umbðtamálinu í ruslakörfuna, þegar hann getur ekki kallað hinn virðúlega fénað saman, til að sálga því. Athafnalaust þing, athafnalaus stjórn, er ósk þeirra manna, sem vilja feigð þjóðfélags vors. — Islendingar vaknið! Reknm böðla þessa af liöndum okkar. i aug- uin allra sannra fslendinga icttu þessir ínenn að vera óalandi, óferj- andi og — — —. Sú spurning hlýtur að vakna í hug hvers einasta islendings, sem ennþá er ekki sýktur af þessum sora, sem runnið hefir út úr þessari svínastíu : og svívirðingu íslenzku þjóðarinnar - þingmannaklikunni. Er meirihluti Alþingis koininn á gulljötu rússneska örelga-auðvaldsinsí Hvaða hegningu hugsar þjóðin sér þessum mönnum, þessum »fulltrú- um þjóðarinnar«, að örfáum heiðarlegum undantekningum, sem af ein- hverri vangá forsjónarinnar hafa slæðst með í þennan hóp sníkju- dýra, sem svívirða dags daglega elzta löggjafarþing veraldarinnar. Hvaða hegning afmáir þann smánarblett, sem þessar andlausu hrygðar- myndir hafa sett á þjóðfélag vort og nafn Alþingis? Þessir samvizku- og hugsjónalausu mútuþegar, sem hafa fengið andlega næringu sína inntroðna með bitlingum og fégjöfum af þeim manni, sem ætti að vera eilífðar-gestur á sinni eigin stofnun — Litla-Hrauni. Húðstroka á Austurvelli myndi, ef til vill, geta knúið siðustu leyfar samvizku þeirra fram, — og þá væri vel farið. — En líkindi eru mest til þess, að þar sé ekkert framar- að knýja. islendingar, til starfa! Það er mikið verk, að hreinsa það forar- dýki, sem þessir menn hafa skapað, og að því verða allir sannir islendingar að vinna. Merki Jijóðernissiuna er reist! Tíminn er koininn! Nemlsis. Það er hlutverk okkar þjóðernissinna, að vekja þjóðina til uin- Iiugsnnar uni sín eigin velferðarinál og veita henni forustu í endur- reisnarstariinu. Þess vegna þurfum við að skerpa baráttuna gegn þeim, sem vinna að niðurrifi og sundrun þjóðfélagsins, og búa okkur •— hvern einstakan — undir hlutverk okkar. Við verðum að auka þekk- ingu okkar á meinsemdum Jjjóðfélagsins og á þeim mönnum, sem þeim valda, þvi gegn þeim öllum er baráttu okkar stefnt. — Við skoruni á alla, sem unna réttlæti og frelsi, að fylkja sér undir merki Jijóð- ernlssinna og taka virkan Jiátt í starfi okkar — baráttunni gegn rang- licti og kúgun! Á útifundi Sjálfstæðismanna, 21. maí, sagði Pétur Halldórsson: »Vér sjálfstæðismenn inuuum aldrci slaka til um kjördœniamálið — við munum knýja það fram, hvað sem það kostar.« Magnús Jónsson sagði: »Við sjálfstæðismenn niiinum reyna allar hugsanlegar samningaieiðir.« — Svo mörg voru þau orð. »Hunda-æði« Alþýðublaðsins. Frh. frá bls. 1. og hafði P. T. gengið um 20 -30 skref frá okkur. Niður Laugaveg komu 1 sömu svifum 3 menn. Þá lieyrum við Sigurður, að á milli þeirra og P. T. hefst orðakast. Skömmu slðar sjáum við, að milli P T. og Höskuldar Dungals hefjast hnippingar, og gengum við þá I áttina til félaga okkar, en lögðum þó ekkert til málanna að svo stöddu. En brátt lenti í orðakasti á milli okkar Sigurðar og félaga Höskuldar; af því hlutust nokkrar stimpingar en þó eigi svo, að meiðsl hlytust af. Síð- an lögðu Höskuldur og félagar hans af stað áleiðis til lögreglunnar, og fylgdum við Jjeim eftir. (Um þetta leyti böfðu safnast saman' nokkr- ir menn, sem hlutlausir áhorfendur). Kváðu við öðru hvoru ókvæðis- orð í garð Þ.hr. Isl. og endurtekningar á orðbragði Alþýðublaðsins og Verkalýðsblaðsins. út af þessu gali Iieirra hófust að nýju ryskingar á milli P. T. og Ketils Glslasonar, og fékk síðarnefndur af þeirri viðureign blóðnasir. Slðan hljóp Hjörtur Halldórsson niður á lögreglu- stöð og krafðist Jiess af félógum sinum, að kært yrði, en þeir voru honum ekki sammála, svo ekkert varð úr kærunni þá um nóttina. Því næst beiddu þeir um »lögregluvernd« og fengu hana orðalaust. — Hin gífuryrta frásögn Halldórs Dungals (bróður Höskuldar) um meiðsl og limlestingar er með öllu tilhæfulaus og Alþýðublaðinu einu sam- boðin. .Tón Aðils. Þetta er það, sem aukið liefir svo mjög brjálæði Alþýðublaðsins og Kommúnistaflokksins, sem raun er á. — Meiðslin voru ekki meira en I>að, að þeir þorðu ekki að kæra yfir þeim strax, og hvað sannar betur, að hin ægilega misþyrmingasaga Alþýðublaðsins er uppspuni einn? Þessum angurgöpum, sem héldu, að þeir hefðu ótakmarkaðan rétt til að svívirða menn og málefni, eftir eigin geðþótta, var sýnt, að svo er ekki. Það er risinn upp flokkur manna, á meðal íslenzks æsku- lýðs sérstaklega, sem mun ekki líða neinum, hvorki rauðliðum né öðr- urn, að spinna lygavef sinn um hina sjálfstæðu íslenzku þjóð. Hverri þeirri árás, sem rauðliðar gera á réttlæti og frelsi íslenzku þjóðar- innar, mun svarað með skerptri baráttu gegn byltingar- og kúgunar- kenningum þeirra. kemur framvegis út á mánudögum og aukablöð svo oft sem tök eru til. — Verð í lausasölu 15 aura eint. útgefcndur: Ungir þjóðernissinnar. Hitstjóri og ábyrgðarmaður: Helgi S. Jónsson. ÁKÆRAN PRENTSMIÐJA JONS HELGASONAR.

x

Ákæran

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ákæran
https://timarit.is/publication/756

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.