Ákæran - 28.05.1933, Qupperneq 4

4
A K Æ R A N
Þjóðernishreyfing íslendinga
t
Æfing verður hjá fánaliðinu mánudaginn
29. maí kl. 9, í K.-R.-húsinu. i
Áríðandi að allir mæti.
„Islenzk Endurreisn^
aðalmálgagn pjóðernis-
sinna, þarf að verða
dagblað.
Að því getið pér stuðl-
að með pví að kaupa,
lesa og útbreiða
■MnmnnBraM „íslensk Bndurreisn“.
Hvcr á söklnaí Frh. frá bls. 1.
irnir og skyldulið þeirra að ríða, þegar þeir hafa riðið ríkissjóð í spreng?
Svarið er komið. Hið nýja skattafrumvarp stjórnarinnar vísar leiðina.
Það eru verzlunarmenn og verkamenn, sem nú á að fara að sjúga.
Það er ekki í fyrsta sinn, að þessi lýður hefir ráðist á þennan hluta
þjóðarinnar, þegar tómahljóð er í landssjóði. Þrautpíndir atvinnuveg-
irnir verða að lækka kaup verkamanna sinna, til þess að geta afborið
þá skatta, sem ríkið leggur á þá. En hvað með verkamenn? Vinnan
er svo stopul hjá meirihlutanum, að lækkun launa er sama og hung-
ursneyð. Að ráðast á garðinn þar sem hann er lægstur, hefir verið
einkunnarorð eins stærsta flokksins hér á landi; þeir hafa gengið grlmu-
klæddir til verka og þykjast ætla að kúga kúgara alþýðunnar, en hverjir
vita betur en þeir, hvar höggið iendir? Þeir hafa með hverju lúabragð-
inu á fætur öðru reynt að grímuklæða verk sín. Þeir þykjast ekki sjá,
hvar meinið liggur, vegna þess,. að Damoklesar-sverðið vofir yfir þeirra
eigin dýrmætu persónu. Þeir vllja ekki sjá það hörmungarástand, sem
þeir með fégræðgi sinni hafa skapað.
Hvernig er umhorfs í því þjóðfélagi, þar sem stéttahatrið er orðið
svo magnað, að hverjum hugsandi manni hlýtur að liggja við örvinglun
og fallast hendur, þar sem blóðþyrstir rússneskir leiguþrælar teiga
blóðið úr örmagna þjóðinni, spúandi eitri og spillingu, og hlakka í
hjarta sínu, þegar þeir sjá, að hungrið er farið að sverfa að verka-
lýðnum, þvi þá er mótstöðunni lokið, og í ró og næði geta þeir sogið
síðasta menningardropann úr bráð sinni. Og á meðan verkamaðurinn svelt-
ur heilu hungri, á forseti Alþingis i brösum við samvizku sína, að stinga
ekki einhverju umbðtamálinu í ruslakörfuna, þegar hann getur ekki
kallað hinn virðúlega fénað saman, til að sálga því. Athafnalaust þing,
athafnalaus stjórn, er ósk þeirra manna, sem vilja feigð þjóðfélags vors.
— Islendingar vaknið! Reknm böðla þessa af liöndum okkar. i aug-
uin allra sannra fslendinga icttu þessir ínenn að vera óalandi, óferj-
andi og — — —.
Sú spurning hlýtur að vakna í hug hvers einasta islendings, sem
ennþá er ekki sýktur af þessum sora, sem runnið hefir út úr þessari
svínastíu : og svívirðingu íslenzku þjóðarinnar - þingmannaklikunni.
Er meirihluti Alþingis koininn á gulljötu rússneska örelga-auðvaldsinsí
Hvaða hegningu hugsar þjóðin sér þessum mönnum, þessum »fulltrú-
um þjóðarinnar«, að örfáum heiðarlegum undantekningum, sem af ein-
hverri vangá forsjónarinnar hafa slæðst með í þennan hóp sníkju-
dýra, sem svívirða dags daglega elzta löggjafarþing veraldarinnar.
Hvaða hegning afmáir þann smánarblett, sem þessar andlausu hrygðar-
myndir hafa sett á þjóðfélag vort og nafn Alþingis? Þessir samvizku-
og hugsjónalausu mútuþegar, sem hafa fengið andlega næringu sína
inntroðna með bitlingum og fégjöfum af þeim manni, sem ætti að
vera eilífðar-gestur á sinni eigin stofnun — Litla-Hrauni.
Húðstroka á Austurvelli myndi, ef til vill, geta knúið siðustu leyfar
samvizku þeirra fram, — og þá væri vel farið. — En líkindi eru mest
til þess, að þar sé ekkert framar- að knýja.
islendingar, til starfa! Það er mikið verk, að hreinsa það forar-
dýki, sem þessir menn hafa skapað, og að því verða allir sannir
islendingar að vinna.
Merki Jijóðernissiuna er reist!
Tíminn er koininn!
Nemlsis.
Það er hlutverk okkar þjóðernissinna, að vekja þjóðina til uin-
Iiugsnnar uni sín eigin velferðarinál og veita henni forustu í endur-
reisnarstariinu. Þess vegna þurfum við að skerpa baráttuna gegn þeim,
sem vinna að niðurrifi og sundrun þjóðfélagsins, og búa okkur •—
hvern einstakan — undir hlutverk okkar. Við verðum að auka þekk-
ingu okkar á meinsemdum Jjjóðfélagsins og á þeim mönnum, sem þeim
valda, þvi gegn þeim öllum er baráttu okkar stefnt. — Við skoruni
á alla, sem unna réttlæti og frelsi, að fylkja sér undir merki Jijóð-
ernlssinna og taka virkan Jiátt í starfi okkar — baráttunni gegn rang-
licti og kúgun!
Á útifundi Sjálfstæðismanna, 21. maí, sagði Pétur Halldórsson:
»Vér sjálfstæðismenn inuuum aldrci slaka til um kjördœniamálið —
við munum knýja það fram, hvað sem það kostar.«
Magnús Jónsson sagði: »Við sjálfstæðismenn niiinum reyna allar
hugsanlegar samningaieiðir.« —
Svo mörg voru þau orð.
»Hunda-æði« Alþýðublaðsins. Frh. frá bls. 1.
og hafði P. T. gengið um 20 -30 skref frá okkur. Niður Laugaveg
komu 1 sömu svifum 3 menn. Þá lieyrum við Sigurður, að á milli þeirra
og P. T. hefst orðakast. Skömmu slðar sjáum við, að milli P T. og
Höskuldar Dungals hefjast hnippingar, og gengum við þá I áttina til
félaga okkar, en lögðum þó ekkert til málanna að svo stöddu. En brátt
lenti í orðakasti á milli okkar Sigurðar og félaga Höskuldar; af því
hlutust nokkrar stimpingar en þó eigi svo, að meiðsl hlytust af. Síð-
an lögðu Höskuldur og félagar hans af stað áleiðis til lögreglunnar,
og fylgdum við Jjeim eftir. (Um þetta leyti böfðu safnast saman' nokkr-
ir menn, sem hlutlausir áhorfendur). Kváðu við öðru hvoru ókvæðis-
orð í garð Þ.hr. Isl. og endurtekningar á orðbragði Alþýðublaðsins og
Verkalýðsblaðsins. út af þessu gali Iieirra hófust að nýju ryskingar
á milli P. T. og Ketils Glslasonar, og fékk síðarnefndur af þeirri
viðureign blóðnasir. Slðan hljóp Hjörtur Halldórsson niður á lögreglu-
stöð og krafðist Jiess af félógum sinum, að kært yrði, en þeir voru
honum ekki sammála, svo ekkert varð úr kærunni þá um nóttina.
Því næst beiddu þeir um »lögregluvernd« og fengu hana orðalaust. —
Hin gífuryrta frásögn Halldórs Dungals (bróður Höskuldar) um meiðsl
og limlestingar er með öllu tilhæfulaus og Alþýðublaðinu einu sam-
boðin. .Tón Aðils.
Þetta er það, sem aukið liefir svo mjög brjálæði Alþýðublaðsins
og Kommúnistaflokksins, sem raun er á. —
Meiðslin voru ekki meira en I>að, að þeir þorðu ekki að kæra yfir
þeim strax, og hvað sannar betur, að hin ægilega misþyrmingasaga
Alþýðublaðsins er uppspuni einn?
Þessum angurgöpum, sem héldu, að þeir hefðu ótakmarkaðan rétt
til að svívirða menn og málefni, eftir eigin geðþótta, var sýnt, að
svo er ekki. Það er risinn upp flokkur manna, á meðal íslenzks æsku-
lýðs sérstaklega, sem mun ekki líða neinum, hvorki rauðliðum né öðr-
urn, að spinna lygavef sinn um hina sjálfstæðu íslenzku þjóð. Hverri
þeirri árás, sem rauðliðar gera á réttlæti og frelsi íslenzku þjóðar-
innar, mun svarað með skerptri baráttu gegn byltingar- og kúgunar-
kenningum þeirra.
kemur framvegis út á mánudögum og
aukablöð svo oft sem tök eru til. —
Verð í lausasölu 15 aura eint.
útgefcndur: Ungir þjóðernissinnar.
Hitstjóri og ábyrgðarmaður: Helgi S. Jónsson.
ÁKÆRAN
PRENTSMIÐJA JONS HELGASONAR.