Alþýðublaðið - 06.10.1923, Blaðsíða 3

XtÞÝDUBLÁÐIB
HjálparstSð hjákrunarfálags-
ins >Líknarí er opin:
Mánudaga . . . kl. u—u f. h.
Þriðjudaga ... — 5 —6 e. -
Miðvikudaga . , — 3—4 «. -
Föstudaga ... — 5—6 ©. -
Laugardaga . . — 3—4 ©. --
laís-m j 01,
ágætt kúafóður,
fæst í
laiipfélaginn.
urinnar og þingsins. Þó sýnir
það @nn þá greinilegar skipu-
iagslaysi auðvalds-þjóðfélagsins.
Hvaða, bóndi sem væri illa
stæður, en ætti sjö uppkomna
syni alla hekna, muudi t. d. taka
sjö vlnnumenn, en láta’synina
allá ganga iðjulausa?
Alþýðuflokburinn viil skipulag
þjóðtélagsins. Hann vill skyn-
samlegan búskap. Hann vill, að
fyrst og fremst sé notað vinnu-
aflið í landinu. Hann stendur á
móti hvers konar yfirdrotnun
erlends valds.
Þess vegna kjósa gætnir menn
°g hyggnir fulltrúa flokksins á
næsta þing. Og allir sannir ís-
lendingar gera það ekki síður.
Þórir.
„Skntnll",
blað iafnaðarmanna á ísafirði, er al-
veg' ómissandi öllum þeim, sem fylgj-
ast vilja vel með þvi, sem gerist i
kosningahríðinni fyrir vestan. Gerist
áskrifendur nú þegar á afgreiðslunni.
Undirritaður annast kaup og
sðlu fasteigna, skrifar stefnur og
samninga, innkallar skuldir 0. fl.
— Til viötals kl. 7 — 8 síðd. —
Óiafur Benediktsson,
Layfásveg 20.
Áskorun
til framkvæmdaruefudar Stór-
etúku íslands af I. 0. CI. T.
Nú liggur fyrir allri alþýðu
múnna sú slcylda að ganga hrein-
lega fram fyrir alla frambjóð-
endur og krefjast skýrra svara
um afstöðu þeirra til bannmáls-
ins. Enginn maður, sem minstl
bilbugur finst hjá, hefir rétt til
að komast inn á þing. E»jóðin
setti þessi lög, og þótt annmark-
væru á þeim, hafa þau reynst
vel. Sá, sem þetta ritar, varð
fyrst eindreginn fylgismaður lag-
anna árið 1917 vegna þess, að
þá fór hagur sá, er þjóðin hafði
s
Útbpeíðlð Alþýðublaðið
hvap sem þið epuð og
hvept scm þið fapíðl
Kon u rl
Munlð eltlp að biðja
um Smára sm|öx?likið.
Dæmið sjólfar um gæðin.
af þelm, fyrst greinilega að koma
f ljós. Svo mnn vissulega vera
um fjölmarga menn aðra, sem
til þess tíma voru hugsunarlausir
um slík mál. Þjóðin hefir verið
rænd sjálfsögðum rétti sínum að
ákveða sjáif framtíð sína. Stjórn'n
þorði ekki að leggja bannmáiið
undir úrskurð þjóðarinnar. Hún
vissi tyrir fram, að hefði það
verið gert, væri ekki það ástand
ríkjandl, sem nú er. Hún hefði
sagt skýrt nei við öllum tilslök-
unnm, þvf að hún fór þar með
bannlögin, einu lögin, sem hún
hsfir sjálf sett, og með ailan
metnað sinn og sjálfstæði. Stjórn
landsins þekti svo vel hug þjóðar
sinnar, sem f hálfa sjöundu öid
hefir barist fyrir sjálfstæði sínu;
V.
Edgar Rioe Burroughs: Sonup Tapzans.
mann. Hann virtist í vandræðum og all-æstur og
masaði vib drenginn; loksins tók hann að gæla
við hann, en slíkt hafði temjarinn aldrei séb hann
gera áður. Skyndilega stökk hann ofan af stúku-
bríkinni og settist hjá drengnum, Áhorfendurnir
voru æiðir af kátinu, og ekki batnaði, þegar temjar-
inn kallabi Ajax til sín. Apinn hiýddi ekki. Sýn-
ingarstjórinn varð óþolinmóður og skipaði temjaran-
uoi að flýta sór, en þegar hann kom inn í stúkuna
og ætlaði að draga apann á burt mætti hann brett-
um grönum og urri.
Áhorfendurnir urðu hamslausir af gleði. Peir
hyltu apann. Þeir hyltu dienginn, og þsir æptu að
temjaranum og sýningarstjóranum, sem kominn var.
til hjálpar.
Temjarinn sá, að apiun var houum tapaö fó,
héldi þessu áfram, og sótti hann því stóra svipu
inn í herbergi sitt. Hann kom með hana inn í
stúkuna. en þegar hann ógnaði Ajax ,með henni,
stóð hann gegn tveimur reiðum fj indum í stað
eins, því drengurinn var stökkinn á fæfcur og reiddi
stól til höggs. Hann brosti ekki iengur. Grá augu
hans stöðvuðu temjarann, enda stóð apinn urrandi
við hlið hans.
Enginn veit, hvað skeð hefði, ef ekki hefði komið
babb í bátinn; en temjarinn hefði fengið duglega
ráðningu, ef ekki meira, að dæma effcir útliti and-
stæðinga hans.
Náfölur ruddist þjónn einn inn í skrifstofu Grey-
stoke og sagði aflæsta hurðina á herbergi Jack^,
og þrátt íyrir ítrekaðar tilraunir hefði hann ekkert
svar fengið nema undarleg högg og hljóð, eins og
líkami væri dreginn 'eftir gólfiml.
John Clayion stökk yflr fjórar tröppur í einu i
stiganum upp á ioftið. Kona hans og þjónninn
komu á eftir. Hann kallaði hátt á son sinn, eu
er enginn svaraði, hljóp hann með öllu afli sínu
á hurðina. Með braki og brestum lót hurðin
undan.
Innan við hana lá Moore meðvitundarlaus,