Morgunblaðið - 15.02.2009, Blaðsíða 18

18 Viðtal
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. FEBRÚAR 2009
Eftir Orra Pál Ormarsson
orri@mbl.is
Ég hef aldrei verið mikið fyrir við-töl. Sumir halda að ég sé einhversprelligosi en það er misskiln-ingur. Ég er í raun hlédrægurmaður. Ég veit ekki hvað þú
kemur til með að geta veitt upp úr mér en þér
er velkomið að reyna,“ segir Sæbjörn Valdi-
marsson þegar fundum okkar ber saman á
heimili hans þennan kalda en bjarta vetrardag.
Einhverju sinni hringdi Þorsteinn Joð í Sæ-
björn og vildi ólmur fá hann í Ísland í dag til að
ræða um Óskarsverðlaunaafhendinguna sem
fara átti fram þá um nóttina.
„Ég kemst ekki,“ sagði Sæbjörn.
„Hvers vegna ekki?“ spurði Þorsteinn.
„Ég er að fara í fermingarveislu,“ svaraði
Sæbjörn.
„Hvaða vitleysa, það fer enginn í ferming-
arveislu á mánudegi,“ sagði Þorsteinn ákveðinn.
„Jú, jú. Það er eftirveisla fyrir þá sem ekki
komust í aðalveisluna,“ svaraði Sæbjörn að
bragði.
„Látt’ekki svona, maður,“ sagði Þorsteinn og
lagði á.
Sæbjörn mætti í útsendinguna. Kunni ekki
við annað.
Ég þarf ekki að leggja á Sæbjörn enda er
hann Morgunblaðsmaður fram í fingurgóma.
„Mér var fyrst boðið að skrifa í Alþýðublaðið en
afþakkaði það enda fannst mér Mogginn alltaf
gnæfa yfir önnur blöð. Ekki bara vegna þess að
gamla Morgunblaðshúsið í Aðalstræti var við
Hlakka alltaf til
þegar ljósin slokkna
Fáir núlifandi Íslendingar,
ef nokkur, hafa séð fleiri
kvikmyndir um dagana en
Sæbjörn Valdimarsson,
kvikmyndagagnrýnandi
Morgunblaðsins. Heilu
kynslóðirnar hafa alist upp
við skrif hans en um næstu
helgi verða fjörutíu ár frá
því hann fjallaði fyrst um
kvikmyndir í Morgun-
blaðinu. Engan bilbug er
samt á Sæbirni að finna
enda hefur hann aldrei haft
jafnmikið yndi af starfi sínu.
Morgunblaðið/Heiddi
Herra bíó „Uppistaðan í þessu eru draslmyndir frá Hollywood. En við megum ekki fyrirlíta þær, þetta eru myndirnar sem halda bíóunum gang-
andi. Þetta er bara þáttur í fæðukeðjunni. Kvikmyndahús eru ekki listasöfn, heldur fyrirtæki sem þurfa að bera sig. Auðvitað fáum við góðu
myndirnar frá Hollywood líka en það mætti að ósekju vera meira um evrópskar myndir,“ segir Sæbjörn Valdimarsson kvikmyndagagnrýnandi.
Uppábúinn Sæbjörn á leið í bíó ásamt Bjarna Magnússyni félaga sínum og syni hans um það leyti
sem hann var að manna sig í viðtalið við Matthías Johannessen ritstjóra Morgunblaðsins.
Fyrsta greinin Kvikmyndaþáttur Sæbjörns og
Sigurðar Sverris Pálssonar sem birtist í
Morgunblaðinu 21. febrúar 1969.
Enda þótt kvikmyndaskrifin hafitekið drjúgan tíma undanfarna
fjóra áratugi hefur Sæbjörn Valdi-
marsson komið víðar við. Hann var á
fraktskipum hjá Eimskip sem ung-
lingur og hafði svo mikið yndi af
starfinu að hann slaufaði skóla-
göngunni að mestu. „Þetta var ágæt
leið til að hlaupa af sér hornin.“
1967 hóf Sæbjörn störf sem af-
greiðslumaður í Herrahúsinu í Að-
alstræti og var viðloðandi það sem
verslunarstjóri fram til ársins 1986
með stuttri viðkomu í Karnabæ.
Þá fékk hann vilyrði fyrir starfi í
fyrirtæki sem raunar hóf aldrei
starfsemi. Á sama tíma var fótunum
kippt undan Sæbirni. Hann greind-
ist með alvarlega sykursýki og var
inn og út af spítulum og frá vinnu í
fimm til sex ár.
Þegar Sæbjörn náði fyrri styrk
setti hann á laggirnar fyrirtæki sem
sérhæfði sig í því að mála fiskiskip
hér og þar um landið. Hann segir
þetta hafa byrjað sem sumarstarf
en fljótlega undið upp á sig. „Ég
vildi fá líf í skrokkinn á mér og þetta
var alveg yndislegur tími.“
Sykursýkin hefur reynst Sæbirni
óþægur ljár í þúfu og fyrir vikið
lendir hann ennþá annað veifið inn á
spítulum. „Ég braggast samt alltaf
aftur og er bara þokkalegur núna
miðað við aldur og fyrri störf,“ upp-
lýsir hann en veikindin hafa gert
honum erfitt fyrir að stunda fasta
vinnu. „En ég get ennþá skrifað og
til allrar hamingju ennþá farið í
bíó.“
Ferðalög og fótbolti
Áhugamál Sæbjörns eru af ýmsu
tagi. Ferðalög ber fyrst á góma og
hefur hann jafngaman af því að
ferðast innan lands sem utan. Hon-
um hefur alltaf liðið vel í Bandaríkj-
unum og á Spáni en á erfitt með að
gera upp á milli svæða hér heima.
Snæfellsnesið stendur hjarta hans
þó alltaf næst.
Sæbjörn er líka mikill áhugamað-
ur um veiðiskap, einkum í vötnum.
Knattspyrna er annað áhugamál
og á því sviði komast engin lið með
tærnar þar sem Fram og Manchest-
er United hafa hælana. Það á við um
alla hans afkomendur líka.
„Ég fermdist vorið 1958 um svip-
að leyti og United-liðið fórst í flug-
slysinu í München og það hefur ver-
ið mitt lið allar götur síðan. Að vísu
var lítið gaman að þessu í áratugi.
Það var alltaf eitthvert lið að þvæl-
ast fyrir okkur. Liverpool minnir mig
að það heiti! En undanfarin ár hefur
þetta gengið eins og í sögu. Það
gefur mér mikið að horfa á enska
boltann.“
Af fraktara í fötin
Farmaður Sæbjörn (lengst til hægri) ásamt skipsfélögum á Dettifossi á
þekktum brynningarstað íslenskra farmanna í Kaupmannahöfn, Hong
Kong á Nýhöfn. Verið er að halda upp á síðasta túrinn hans hjá Eimskip,
árið 1966. Andspænis honum situr vinur hans, Hlöðver Einarsson vél-
stjóri, sem síðar fórst með Suðurlandinu. „Hlöðver var drengur góður.“