Endajaxl - 03.11.1924, Blaðsíða 5
NDAJAXI,
5
að eitthvað ógurlegt var í aðsigi. Alt í
einu tekur fólkið að ókyrrast á neðra
horninu. Og í einum hvelli bruna þrír
brynvarðir bílar upp að Litla-Kaffi.
Hvað var í aðsigi? Hvað átti að gerast
spurði hver annan, en svarið kom áður
en nokkum varði. því útúr hinum bryrn-
vörðu bíium hentust 10—20 einkennis-
búnir harojaxiar, og einn sem ekki var
einkennisbúinn, en sem leit út fyrir að
vera ekki minni harðjaxl en hinir. Nú
ruddist hópurinn inn — ekki á L. K.
heldur inn í hið airæmda port — her-
kastala stórskotaliðsins. — Og áfram
brutust þeir, gegnum gaddavírsgirð-
ingar og gaddastólpa, yfir alt og inn til
Oests. ógurlegar dunur og dynkir
heyrðust af lofti ofan, en í portlnu
brugguðu þeir launráð og samsæri,
lautinantarnir og hinir óbreyttu liðs-
menn, en Villi langi bar höfuð og herð-
ar yf;r þá ai!a. Sumir samsærÍDmenn-
imir hvæstu, aðrir blésu og slettu neðri
vörinni aftur á hnakka. Spenningurinn
óx. Augu lýðsins urðu blóðhlaupin af
æsingu. En hinir borðalögðu komu æð-
andi út slippir og snauðir. Höfðu ekk-
ert fundið, því Bergur hefir víst ekki
ratað á hinn rétta stað. Taska stóð á
kassa í hinu ægilega porti, og í grimd-
aræði gripu hinir borðalögðu töskuna,
sem Elías átti, hristu þeir hana og
skóku og sprengdu upp, en lúinn papp-
írsmiði var í töskunni og á stóð m.b.
Leó, og ekkert annað. Ási opnaði glugga
og gaf þeim „langt nef“. Fengu hinir
borðalögðu þá mikinn móð og gerðu
aðra atlögu. Afleiðingin varð, að þeir
komu með foringjann í bandi. Rang-
hvolfdust þá augu samsærismannanna,
en Stjáni í víða frakkanum æpti heróp,
sem kafnaði í kverkum hans «af því
Kallileit við. Svona fór það. Fólkjð rölti
heim, en Gestur í þann gráa —en nú
er stórskotaliðið breytt í knallhettulið,
en samt halda þeir leynilega æsinga-
fundi sín á milli. — Og Jón fekk em-
bættisskírteinið — horngleraugun, því
L—verslunin lætur ekkert af spíritus
r.ema horngleraugun séu sýnd. Og
Villi, Tolli, Ási, Halli, Húlli, Stjáni,
Bárumaðurinn, Bjössi og jeg veit ekki
hvaö ai vokvasölum fengu smá-glóöarr
augu.
Sprúttspíóneri.
--r—O----
VIÐUREIGN
Odds sterka og Knúts borgarstjóra.
Hraustir börðust halir tveir á hólmi
^ geira,
Byrja skal því bögu merka,
af borgar-Knút og Oddi sterka.
Borgarstjóra bað um fé, svo bjargast
mætti,
Ei það greiða Oddi vildi,
en á Klepp hann flytja skyldi. ;
Oddur varð þá reiður mjög og reiddi
hnefann.1
Knútur undan hörfar hræddur,
hugurinn lítt var þreki gæddur.
Borgarstjórinn hrópar hátt sér hjálp að
veita.
Inni’ í kontórs hárri höllu,
hringdi telefónsins bjöllu.
Lögregluna bað hann fljótt að bregða
viður.
Og taka Odd í tukthús-steininn
til þess að sér gerði’ ei meinin. (