Nýtt kvennablað - 01.11.1941, Side 6

2
NÝTT KVENNABLAD
SkólarnÍL’ taka að miklu leyti að sér uppeldi
barnanna frá sjö ára aldri. Og af barnaskólan-
um taka við unglingaskólarnir. Er J>ví augljósl
live mikill þáttur þeirra er, eða ætti að vera,
í því að leggja unglingunum lil það vegarnesti,
er að gagni mæti koma þeir. En eins og nú
er virðist ábrifa skólanna gæta lítið út fyrir
skóladyrnar. Félagslíf er lítið og samstarfi milli
beimila og skólanna stórum ábótavant.
Þetla þyrfti mjög að breytast. Öflugur æsku-
lýðsfélagsskapur og aukið íþróttalíf i sambandi
við skólana, ætti að verða einn liðurinn í upp-
eldinu.
Fjöldi unglinga fær Jitla eða enga fræðslu
að barnaskólanámi loknu, en verða að sjá fyrir
sér sjálfir frá fermingaraldri. Einu úrræði
telpnanna liafa þá oftast verið að fara í vistir,
sem eru misjafnar, eins og gengur. Fáar ílengj-
ast á sama stað, lieldur fara úr einni vistinni í
aði-a og lenda þá oft i bálfgerðu reiðuleysi.
Líf þeirra er gleðisnautt, en þær sækjast eftir
lélegum skemmtunum, sem þær þó ekki eru
færar um að veita sér sjálfar.
Mikil bót myndi, ef skólaskyldan yrði bækk-
uð upp í 16 ár. Mætti i þess stað fella sjö ára
bekk í burtu, eða stytta námstima 7 og 8 ára
barna mikið, án þess tjón blytist af. En ungling-
ar, 14—lö ára, liefðu margfalt meira gagn
af skólaveru sinni, beldur en börn liafa nú af
fyrstu 2 árum skólaskyldutímans.
Sjálfsagt myndi fylgja þessari breytingu all-
mikill aukinn kostnaður, en í það má ekki
borfa.
Því er löngum haldið á lofti að æska hverrar
þjóðar sé liennar dýrmætasta eign. Hún er fram-
tíðin sjálf. Unga stúlkan i dag er tilvonandi
móðir næstu kynslóðar, þvi ættu menn ekki
að gleyma. Þroski hennar eða vanþroski er
arfur er gengur til eftirkomendanna.
Rjkisstjórnin hefir tilkynnt að bún myndi
leggja fyrir Alþingi frumvarp varðandi þessi
mál. Samkvæml því á að herða mjög á ákvæð-
um um. eftiriit með ungum stúlkum, ráð gerl
fvrir heimilum fyrir vandræða telpur og börn,
sem þurfa að komast burtu al' heimilum sinum
o. fl. Þrjár konur hafa unnið að samningu
f rumvarpsins.
Blaðið hefir enn ekki liaft tækifæri til að
kynna sér frumvarpið nánar.
Skal ekki efað, að eins og nú standa sakir,
muni nauðsynlegt að gera ýmsar róttækar ráð-
slafanir, en aðeins bent á, að margt af þvi, sem
| Ingibjörg H. Bjarnson
forstöðukona Kvennaskólans og fyrv. alþingism
Hún er dáin, lézt að heimili sinu 30. okt. af
hjartabilun.
Er Nýtt kvennablað birti mynd af henni 19.
júní i vor stóð bún mitt i önnum sinna skyldu-
starfa og datt engum í liug að liún kveddi svona
fljótt. Aldurinn var að sönnu nokkuð hár, og
vinnudagurinn orðinn langur og atliafnasamur,
en hún var enn ábugasöm og vel vakandi um
bag skólans og annara velferðarmála. Var starf
bennar J>á rakið að nokkru í blaðinu og getið
helztu æfiatriða.
Er hún sal á J>ingi mun luin fyrst hafa kennt
sjúklcika þess, er dró hana lil dauða, en hafði
fá orð um, og béll áfram störfum sem ekkert
væri, af henni var alltaf mikið heimtað, án til-
lits lil kringumstæðna, og gleði hennar var tii
hinstu stundar að vinna að velferð Ivvenna-
skólans.
Áhyggjur, er Ingibjörg H. Bjarnason hafði af
velferð nemendanna standa hvergi skrifaðar,
en þær voru meiri en flestir munu ætla. Bar
lnin mjög fyrir brjósti, að not þeirra af náminu
yrðu sem mest, og svo annt lél bún sér um
beilsu þeirra, sem móðir væri.
Með Ingibjörgu er borfin cin af merkuslu
konum þessa lands, en nafn hennar gevmir
framtíðin meðal forystumanna þjóðarinnar.
Blessi guð henni svo hvíldina sem æfistarfið.
G. St.
þó voiu lieimildir fyyir, hefir verið látið ógerl.
Má ]>ar nefna slofnun kvcnlögreglu, en eitt af
aðalverkefnum hennar mundi hafa verið eftir-
lit með börnum og unglingstelpum.
Þá er það hlutverk það, sem nokkrir menn
liafa leikið i þessum raunaleik, og scm er hið
svívirðilegasta. Er hér átt við þá, sem hafa gert
sér atvinnu af að vera milligöngumenn milli
hei-mannanna og kvenfólksins. Við ]>vi liggur
refsing að lögum. Hel'ir þó ekki heyrst að ]>eim
ákvæðum hafi verið beitt. Og fleira mætti telja.
Yfirleilt virðist hafa verið mjög mikill skorl-
ur bæði á gætni og festu í allri meðferð |>essa
níáls.
M. J. K.