Nýtt kvennablað - 01.11.1941, Síða 11

NÝTT KVENNABLAÐ
7
IJaö skal lekið í'i'ain, að Iínur þessar ber ekki
að skoða sem árás á sljórn h.f. Hallvcigarstað-
ir, lieldur eru þœr ritaðar i þeirri von, að þær
kunni að verða lil að hrifa málið að einhverju
levti úr þeirri kyrstöðu, sem það liefir í verið
síðasta áratug, og sem teljast verður lítt verjan-
legur gagnvart þeim konum út um land, sem
Iögðu fram fc í þeirri einlægu trú, að þær væru
að búa í haginn fyrir sig og dætur sínar, ef þær
gistu höfuðstaðinn.
Þeirri vegsemd, að taka að sér forustu góðs
málefnis, fvlgir sá vandi, að láta athafnir jafn-
an nokkuð fylgja orðmn. svo málið ekki dagi
ujjpi og verði steinrunnið, eins og nátttröllin,
sem sagt er frá í þjóðsögum vorum.
M. J. K.
Fyrir nokkru siðan átti danska Kvenréttindasam-
banclið (Dansk Kvindesamfund) 70 ára afmæli. Hér
er formaöur þess, frú E. Saunte, yfirréttarmálaflutn-
ingsmaður t. h. og formaður félagsins í Kaupmanna-
höfn frú Björnebo t. v. að lesa heillaóskaskeyti, sem
bárust í tilefni af afmælinu.
UM GENGNI
Allt er loðið, alað, klesl,
alstaðar hroðinn flýtur.
Hér er moð á lieilan liest,
lirár og soðinn skítur.
Allt er brotið, engu lilíft,
einskis fæ eg notið.
Hér cr ekki lengur lífl,
liggur í lústum kolið.
N. N.
B Æ K U R.
Margrét Jónsdóttir: Laufvindar blása. Kvæði.
Sú var tfðin, að Margrét Jónsdóttir var yngsta
skáldkona okkar kæra föðurlands, en hraðinn kemur
víða við. Margar skáldkonur hafa bæzt i búið síðan
hún gaf út sína fyrstu bók: ,,Við fjiill og sæ" 1933.
En Margrét Jónsdóttir heldur fullkomlega velli.
„Laufvindar Idása" er hin fegursta bók. Segir hún
í kvæðinu ísland:
„Það er ættlandið mitt, þetta öfganna land
með ólgandi brim við fjörusand
og sólblik á ládauðum legi,
með auðnarmyrkursins voðavald
og vorsins sólfagra geilsatjald
á birtunnar blessaða degi.“
Ragnheiður Jónsdóttir: Arfur.
Það sój)ar að þessari fyrstu skáldsögu höf. Mál-
ið er hratt, og sagan spennandi. Þó eignumst við
fáa vini í siigulokin. liún gerist í kaupstað, þar sem
fátæktin nístir mannssálirnar, en gripið er til ör-
þrifaráða olbogabörnunum til viðreisnar.
Guðrún Jónsdóttir frá Prestbakka: Fyrstu árin.
Þessi bók lýsir þroskaferli drengs, frá því að hann
skynjar fyrst andlit móður sinnar, þangað til hann
er orðinn stálpaður piltur. Sigurður litli er aðálper-
sónan í sögunni, og er heiminum lýst frá hans sjón-
armiöi. Frásögn höf. er látlaus, en þó eru ljóðrænir
gneistar i stílnum og málið viða fagurt. Guðrún Jóns-
dóttir er kornungur rithöfundur og er rnikils af
henni að vænta. Búið er að þýða bókina á dönsku.
Þórunn Magnúsdóttir: Draumur um Ljósaland.
„Draumur um Ljósaland" er síðasta bók Þórunn-
ar Magnúsdóttur. — Leifur Eiríksson úr Reykja-
vik, ræðst i kaupavinnu i Garðasveit í tilefni af þvi,
að þar í sveit er sumargestur, ung Reykjavíkur-
stúlka, sem hann hefir oft dansað við og er ástfang-
inn af. Hún reynist hans ekki verð, þar eð hún er
léttúðargopi. En sagan segir frá allri sumardvöl
hans í Garðasveit, og ber margt á góma. Húsfreyjan
og kaujiakonan, á bæ þeim, cr Leifur er á, verða
báðar ástfangnar af honum, en hann hittir þar sína
fegurðargyðju, og eignast drauminn um Ljósaland,
sem gætir hans siðan fyrir öllum freistingum. l’eg'-
ar sagan endar er hann aftur á leið suður til Reykja-
víkur, og þá til stúlkunnar, sem hafði, er hún kom
um sumariö i „frii", töfrað hann og kvatt með orð-
unum: „Við sjáumst fyrir sunnan". — Bókin er
289 bls. og útdráttur þessi því of stuttur til þess að
liægt sé að gera sér hugmyncl um verkið. En það
borgar sig vel að lesa bókina og kynnast fólkinu
í Garðasveit, starfi þess og gáska. Samtöl eru eðli-
leg og lýsingar góðar, en mættu sumstaðar vera
styttri, baeði á aukapersónum og umhverfi. Þór-
unn Magnúsdóttir er hugkvæmur og skemmtilegur
rithöfundur. Óska ég henni til hamingju með þessa
síðustu bók, treysti henni til aö senda okkur fljót-
lega áframhaldið og segja okkur hvernig draurn-
urinn rættist. G. St.