Nýtt kvennablað - 01.03.1951, Side 9

barnsskónuin. Sjálfsagt hefur hún átt þar sína æsku-
drauma, sem ung, og að allra sögn, glæsileg heima-
sæta. — Hún hefur öllum tekið vel, sem að garði liafa
borið. Hún er hinn tryggasti vinur vina sinna. Og svo
afkastamikil og óeigingjörn í verkum sínum, að af hef-
ur borið. Og enn vinnur hún og vinnur, úti og inni, en
ætti að njóta friðsællar elli, og þeirrar umönnunar,
sem fólk á hennar aldri hefur svo mikla þörf fyrir.
Verið getur a’ð einhverjum hafi komið í hug, að
þessi kona væri svo stórbrotin og stórhuga, að hún
teldi sig ekki þurfa á annarra aðstoð að halda.
Stórbrotin er hún að vísu. En í barmi hennar slær
heitt hjarta og viðkvæmt, sem fulla þörf hefur fyrir
ástúð og nærgætni, skilning og kærleika. Hún mun
líka bera hlýjan hug til sveitar sinnar og sveitunga.
Sigríður er trúkona mikil, og hún mun engu kvíða
þótt árin færist yfir. „Sálu minni sökkvi ég í fossinn,
seilist upp í friðarboga kossinn.“
S.
„Anna Pétuvsdóiiiru
Sigurður Grímsson, leikdómari, benti réttilega á
það, viðvíkjandi jólaleikriti Þjóðleikliússins, að Ieik-
stjórinn (Indriði Waage) kæmi á undan hverjum þætti
og lýsti fyrir leikhúsgestum hverju atriði, svo að ekk-
ert kæmi manni á óvart. Nú hefur hr. Sigurður lýst
svo rækilega „önnu Pétursdóttur“ í leikdómi sínum
í Morgunblaðinu, að fáum kemur víst efni leiksins eða
atburðarás á óvart framar. Líklega sannast þarna orð
postulans — „það illa, sem ég vil ekki gjöra, það
gjöri ég.“ En leikritið, Anna Pétursdóttir, var svo
fullt af nýjungum fyrir frumsýningargesti að frábært
var. Og gat alveg eins verið íslenzkt sem norskt.
Aldrei hef ég skilið galdrabrennurnar eins og þarna
— þær voru gerðar til sáluhjálpar gjörningamönnum!
Og hve einfalt það er fyrir fallega konu að gera
galdra, vissi enginn áður. Það var eins og sumir lyft-
ust í sætunum í Iðnó og hvísluðu með Önnu: Mar-
teinn — Marteinn! Þá hefur aldrei sézt áður, betur
eða skýrar dregið fram, þetta hyldýpi milli eigin-
konunnar og tengdamömmu. Eða þegar kraftarnir eru
þrotnir, þá sér presturinn ljós í glugga móður sinnar.
Eiginkonan er jarðneska lífið, en Ijósið í glugganum
hið eilífa.
Leikritið, Anna Pétursdóttir, er sígilt, þó það fjalli
um efni í lok 16. aldar. Snertir það hin miklu vanda-
mál allra tíma, og hvern einstakling meira og minna.
Leikendurnir fara allir, hver öðrum betur, með hlut-
verk sín. Katrín Thors er ung, og það er dýrmætt og
leikur hennar er yndislegur.
Fréttir
NÚ FÁST nylonsokkar á 50—90 krónur parið í húðunum,
og ekki stendur á frúm og ungfrúm að kaupa þá þessu verði —
ekki að heldur þó hent sé á skaðsemi þeirra, eins og flk. Ingi-
hjörg Þorgeirsdóttir gerði rækilega í Nýju kvennablaði. Þeir
eru nauðsynlegir á dansleikina. Helzt, segja nú ungu stúlk-
urnar, að hægt sé að skreppa í silkisokkum á Bíó, en þeir fást
á 17—20 kr. parið. Ullarsokkarnir, er komu í búðirnar um
daginn, á 28 kr. parið, hjörguðu þó margri námsmeyjunni frá
grandi. En það er meir en lítil skömm að kunna ekki lengur
að tæta sokka á fæturna.
NÚ ER álnavaran komin í búðirnar í meira úrvali en áður
hefur sézt. Þar á varð skyndileg hreyting. Loksins er þá aftur
hægt að sauma á sig og sína, þar sem auraráð leyfa einhver
innkaup önnur en matinn.
SYKURINN. Mikil gleðitíðindi voru það fyrir marga hús-
móðurina og eins hjá kaupmönnunum, er sykurskömmtuninni
var aflétt. Dansa hefði mátt af kæti á götum úti, þó slíkt fær-
ist fyrir, en mörg gleði — orð og atlot brutust út innan dyra.
Enn er þó skömmtun á smjörlíki og smjöri okkur til skap-
raunar. Hvenær mundum við mega vænta að þessum miða-
ófögnuði linnti að full og öllu?
Nú er rétli tíminn aS, sá í vermireiti cða kassa, sem
þér gætið fyrir frosti.
•
AÐ GEFNU TILEFNI verður blaðið að leggja ríka
áherzlu á, er send eru árgjöld til afgreiðslúnnar, að
skrifa greinilega, ekki aðeins nafn sendanda og heim-
ilisfang, heldur einnig sýslunafn. Alnöfnur eiga heima
á bæ með sama nafni, en í öðrum landshluta. — Og
ef peningabréf eru svo send með kunningja, ekki í
pósti, er upplagt að færa greiðsluna skakkt inn.
AFGREIÐSLAN.
.i L. :í g x> <x -X! Ix * p r <x X' -X. -XI <x 7
- -\ jr
< -X. -x
X

* -s <- --
Fallegt prjónamynztur. — Mœtist jyrir mi’&jtt cf þa& er hafl í boffunga.
VIGDÍS FRÁ FITJUM: 7