Nýtt kvennablað - 01.05.1954, Blaðsíða 10

Viðtal við Margréti Thoroddsen
Fyrir 10 árum átti Nýtt kvennablað'lal við þig, frú
Margrét Thoroddsen, þá varstu nýkomiri frá New York
og hafðir frá mörgu nýstárlegu að segja.
— Þú fórst aftur til Ameríku?
— Ég fór aftur til Ameríku árið 1950, þá lá leið-
in til Mexikó. Þar hef ég búið í þrjú og hálft ár.
— Hvað tekur langan tíma að fara á milli?
— Ef flogið væri viðstöðulaust, tæki það 19
klukkutíma. 12 klukkutíma til New York, en 7 klukku-
tíma þaðan til Mexikóborgar.
— Þú kynokar þér ekkert við að fljúga yfir hafið?
— Nei, síður en svo, en ég verð að viðurkenna, að
það er dálítið erfitt með 4 ung börn að koma alla
þessa leið, af því ég þurfti að skipta um flugvél á
þremur stöðum. — Á öllum tímum eigum við kven-
skörunga, læt ég í ljósi. — Eru ekki siðvenjur tölu-
vert ólíkar hjá Mexikönum og Norðurlandabúum?
— Aðstaða kvenfólksins er mjög ólík. Konur í
Mexikó hafa ekki haft kosningarrétt, alþýðufræðslan
verið minni, en þeim afmarkaður bás innan heimilis-
veggjanna. En það merkilega skeður: Þær virðast
ekkert óánægðar með þetta. Og í fyrra, í þinginu, þeg-
ar konur fengu kosningarétt, börðust sumar á móti.
En í höfuðborginni og landamæraborgunum hafa kon-
ur orðið fyrir áhrifum frá Bandaríkjunum og gengið
í æðri skóla, og sennilega voru það þær, sem beittu
sér fyrir kosningarréttinum.
— Vendilega hafa karlmennirnir rænt okkur jafn-
réttinu, þegar hugarfarsbreyting hefur jafnvel svæft
endurkallshugsjónina.
— Já, það sem vakti sérstaklega athygli mína, var
það, hvað ungu stúlkurnar eru ófrjálsar. Þær fá t.d.
ekki að fara á dansleik eða kvikmyndahús með ungum
mönnum, nema eldri fjölskyldumeðlimur fari líka,
svo að vissa sé fyrir, að fellt fari vel fram. Það er al-
gengt, að sjá á kvöldin ungu mennina standa utan við
rimlagluggana og tala við ungu stúlkurnar, sem sitja
í gluggakistunni. Ef þeim fer að lítast ofurmáta vel
hvoru á annað, verður ungi pilturinn að fá föður sinn
til þess að fara til foreldra stúlkunnar og biðja um
hönd hennar. Faðir brúðurinnar ákveður, hvenær þau
mega gifta sig.
— Hvað er að heyra þetta. En á hvaða aldri eru þær
þá giftar blessaðar?
— Yfirleitt giftist fólkið mjög ungt, sautján, átján
ára. Upp til sveita og hjá fátækasta fólkinu jafnvel
13—14 ára.
— Fjölgar fólkinu þá ekki ört?
—■ Fátæka fólkið á yfirleitt flest börnin, en lifir
ákaflega fábrotnu lífi. Margt af j>ví hefur aldrei sofið
í rúmi, liggur bara á gólfinu, fatalítið og börnin hálf
ber. En litið er niður á þetta fólk af þeim, sem betur
mega. Mexíkó er langt á eftir Norðurlöndunum, hvað
snertir almannatryggingár og fátækrahjálp.
— En hvað um hjónaskilnaði?
— Þjóðin er svo strang katólsk, að hjónaskilnaðir
mega ekki eiga sér stað, enda virðast hjónabönd frek-
ar góð. Þó konurnar séu ófrjálsar, hugsa mennirnir
um, að láta þær eiga gott. Algengt er, að þeir, sem
hafa sæmileg ráð hafi tvær til fjórar vinnustúlkur. Þar
með er ekki sagt, að húsmæðurnar leggist í leti, því
margar þéirra eru mjög stjórnsamar, og þó nóg fáist
af öllum nýtízku heimilistækjum, kaupa fæstir ]>au, -
því það þykir ódýrara og þægilegra að hafa vinnu-
stúlkur. Auk þess er mikið haft fyrir matnum, því á
þessum heimilum tíðkast að borða 5-réttað um miðjan
daginn. Fátæka konan liefur vissulega óskaplega erf-
itt, auk þess að stella við heimilið og börnin, er bún
oft og einatt duglegri en maðurinn að draga björg í
bú. En allar halda fjölskvldurnar vel saman, og eru
heimakærar. Ferðafélögin í Mexíkó vinna aðallega að
því að fá ferðafólk inn í landið, einkum Amerikana
og skipuleggja ferðalög fyrir það. Einn aðal atvinnu-
vegur Mexikana er að taka á móti ferðafólki.
— Hvernig er veðráttan?
— Borgin, sem við bjuggum í var í 1800 metra hæð,
sömu hæð og Vatnajökull. Mexikóborg liggur ennþá
hærra, í 2200 m. hæð. Þar er alveg rnátulega heitt all-
NtTT KVENNABLAÐ
8