Nýtt kvennablað - 01.11.1954, Blaðsíða 7

Hugleidingar um grein G. P.
Ég varð ekki lítið undrandi yfir því, að kvenna-
blað skyldi birta annan eins óhróður um konur, eins
og er að finna í grein Guðmundar Péturssonar í 6.
tbl. Nýs kvennablaðs, þ.á. Samtímis fylltist ég með-
aumkun með þessum vesalings manni, sem ekki virð-
ist hafa komizt í kynni við nema óhæfar húsmæður,
ef dæma má eftir þeirri hryggðarmynd, sem hann
dregur upp í greininni. Mér skilst að hann sé ekki að
tala um neinar undantekningar, heldur húsmæður al-
mennt.
Til eru sjálfsagt konur, sem kaupa pelsa, hatta og
annan dýran fatnað til þess að hreykja sér hærra^
eins og G.P. kemst að orði. En ætli þær séu ekki fleiri
almúgakonurnar, sem neita sér um ýmislegt í klæða-
burði, — sem þær, ef til vill, hefðu löngun til að fá
sér, — til þess að geta keypt nauðsynlegustu flíkur
handa börnunum. Flestar mæður skilja það, að fátt
svíður börnum eins sárt og það að vera verr klædd
en önnur börn. Þær kjósa því heldur að slá af sínurn
eigin kröfum til nýtízku fatnaðar, en að börnin þeirra
fái minnimáttarkennd af því að vera verr til fara en
leiksystkini þeirra.
Þeim eiginmönnum get ég ekki vorkennt, sem G.
P. telur hafa orðið að yfirgefa góð störf og hagstæð-
ar aðstæður úti á landi, til þess að konur þeirra gætu
komizt í borgina, til þess að stunda kjaftasamkvæmi
annarra eiginkvenna.
Það er að vísu nauðsynlegt í hjónabandi að geta
tekið tillit hvort til annars, en ekki mega menn glata
svo algjörlega persónuleika sínum, að þeir láli kon-
una teyma sig á asnaeyrunum út í slíka vitleysu. Það
má vel vera að til séu konur, sem fletta fólk æru og
heiðri yfir rjúkandi kaffibollum, eins og G.P. kemst
að orði, en er hann ekki sjálfur að reyna að fletta
okkur konur æru og heiðri með illkvittnislegum skrif-
um sínum. Svo er hann svo eðallyndur, að hann kveðst
því að komast alveg fyrir orsakir þessara vandamála
er ógjörningur. Þetta fer eftir geðslagi. Sumir eru
fæddir af þessari gerð, aðrir ekki. Foreldrarnir geta
gert ástandið verra eða betra. Það er allt og sumt.
Heppilegast að Iáta barnið sem mest í friði, ekki nein
umbrot. Gefa því öryggi í heimilinu og forðast eins
vel og hægt er, að það verði til alhlægis. Það hindr-
ar í öllu falli, að minnimáttarkenndin setjist að fyrir
fullt og allt.
NÝTT KVENNABLAÐ
vilja verða síðastur til þess að egna kynjunum saman.
Fullyrðingar G.P. um að vinnudagur flestra reyk-
vískra húsmæðra sé langt innan við 8 stundir á dag,
er svo mikil fjarstæða, að engri heilvita manneskju
dettur í hug að taka það alvarlega.
Þá þætti mér gaman að fá leiðbeiningar hjá G.P.
í því, hvernig fara á að því, að láta meðallaun endast
til þess, að kaupa öll nýtízku tæki, mikinn hluta mat-
ar tilbúinn, henda hverjum sokk um Ieið og gat kem-
ur á hann, bæta enga flík og sauma ekkert á heim-
ilinu.
Ég er hrædd um að lítið yrði úr tekjum verka-
mannsins, ef þannig væri á haldið.
G.P. tekur dæmi af konu með tvö börn. Maðurinn
vinnur úti og kemur ekki heim til hádegisverðar. G.
P. virðist álíta, að það létti mjög störf konunnar, að
maðurinn borðar ekki heima um hádegið. Fæ ég ekki
séð, að það skipti miklu máli. Konan þarf að búa til
mat handa sér og börnunum hvort eð er og ætti ekki
að taka mun lengri tíma að elda mat handa fjórum en
þremur, nema G.P. ætlist til að meira sé haft fyrir
matnum, þegar maðurinn er heima, en þegar konan
er ein með börnin, en það tel ég ástæðulaust.
Ef konan fer á fætur kl. 8 að morgni og þarf að
koma einu eða tveimur börnum í skóla kl. 9 fer þessi
fyrsti klukkutími dagsins í að útbúa morgunverð og
koma börnunum af stað. Þá þarf að gera innkaup til
dagsins. Ef konan er með lítið barn, sem hún þarf að
hafa með sér, tekur dálítinn tíma að útbúa barnið og
komast af stað. Þurfi konan að koma í mjólkurbúð,
fisk- eða kjötbúð og nýlenduvöruverzlun, geta hæg-
lega farið einn til tveir klukkutímar í þetta allt. Þá
er kominn tími til að búa lil hádegismatinn, eftir er
að gera hreina íbúðina, ef lítið barn er á heimilinu,
þarf að þvo af því daglega og strjúka fötin. Þá eru
hinar máltíðir dagsins með tilheyrandi uppþvotti,
jijónustubrögð, saumaskapur, bökun, stórþvottar,
snúningar við börn og ótal margt annað. Auk þess má
alltaf búast við einhverjum gestagangi á hverju heim-
ili og þarf þar ekki að vera um að ræða kjaftasam-
kvæmi þau, sem um getur í grein G.P.
Það verður orðið áliðið dags, þegar við getum setzt
niður með eldhúsreyfarann, sem G.P. heldur að við
séum að lesa meiri hluta dagsins.
Þær konur, sem hafa húshjálp geta að sjálfsögðú
stundum tekið sér frí, en af meðaltekjum er ógern-
ingur að borga húshjálp að staðaldri og verða bví
flestar húsmæður að vinna öll heimilisstörfin sjálfar.
Ég beld að G. P. hefði ekki átt að bætta sér út á
þann hála ís að fara að skrifa um hluti, sem hann
auðsjáanlega ber ekkert skynbragð á. — Ó. ö.
5