Nýtt kvennablað - 01.02.1958, Blaðsíða 6

Velferð landsins
(Gamansaga úr sveitinni.)
Sólbjai Lur sumardagur var liðinn að kveldi og löng
dagleið að baki fyrir 12 ára stelpu, sem var að fara
í sveit í fyrsta sinn. Húsbóndi minn tilvonandi, Jón
í Vaðbrekku, leit um öxl og kallaði til mín: „Þá
erum við nú komin fram í Arnardal. Þessi bær heilir
Yztibær.“ Hann benti á reisulegan bæ með 4 þiljum
hinum megin við ána. Þar bjó lengi bóndi, sem hét
Halldór. Hann er nú orðinn mesta skar og hættur að
búa. Sonur hans, Ólafur, tók við.“ „Er langt að Vað-
brekku?“ spurði ég. „Ó, nei, ekki mjög,“ sagði hann.
„Ertu lúin, litla slráið?“ „Ekki mjög,“ sagði ég.
Sólin gyllti blómskreytt túnin og grasgrónu þökin á
bæjunum. Reykurinn teygði sig hærra og hærra móti
bláum vorhimninum. Fuglarnir sungu og Arnardalsá
niðaði vingjarnlega í kvöldkyrrðinni. Ég var alltaf
að benda heim á bæina og spyrja: „Er ekki þelta
Vaðbrekka?“ „Nei, ekki ennþá,“ sagði Jón, svo nafn-
greindi hann bæina. Einn hét Miðhús, annar Hóll o.
s. frv. „Þetta er Vaðbrekka,“ sagði Jón loksins og
benti á bæ, sem var beint á móti okkur fyrir handan
ána. „Nú er eftir að fara yfir ána. Hún er ekki mikil
núna, en hún gelur verið illur þröskuldur. Ég er ekki
hræddur um þig á honum Gráskjóna.“ Það hét hann
stóri, sterki hesturinn, sem bar mig heim á nýja
heimilið, en Seljalands-Brúnn hesturinn húsbóndans.
Svo teymdi hann reiðingshest klyfjaðan fugli og fiski.
Okkur gekk vel yfir ána, enda var hún ekki nema í
hné á hestunum.
Framhúsið í Vaðbrekku var grátt og vindblásið
með rauðum skellum til og frá og grænu lorfþaki. Dyr
voru fyrir miðju og sexrúðugluggar sinn hvorum meg-
in, annar var stofuglugginn með hvítum blúndugardín-
um, hinn skálaglugginn, ein rúðan brotin og fjalir
negldar fyrir. Grár hundur lá í varpanum. Hann fagn-
aði Jóni, þegar hann steig af baki. „Það var ekki liætt
við, að þú gleymdir að taka á móti mér, Kópur minn,
greyið,“ sagði hann og klappaði hundinum. Rétt í
því kom gömul kona fram í bæjardyrnar, gráhærð,
feit og góðmannleg á svip. „Það eru nú fleiri en
Kópur, sem muna eftir að taka á móli þér“. sagði hún
hlæjandi. „Ætli það ekki, móðir góð,“ sagði Jón og
heilsaði henni blíðlega. Þetta var Geirlaug, móðir hans.
„Þau ætluðu nú að vaka eftii þér, angarnir litlu, og
fá eitthvað upp í sig, en þau eru nú dottin útaf. Helga
4
er sofnuð líka, henni var illt í höfði. Ásgeir fór fram
í Seljaland, rétt einu sinni, en það gerir ekkert, ég
skal spretta af með þér.“
„Þú þarft að fylgja kaupakonunni I bæinn“, sagði
Jón. Þá bauð hún mig velkomna og fór með mig inn
í maskínuhús, þar sem nratur beið eftir okkur Jóni.
Hún vísaði mér til sætis og gekk svo fram, en kom
aftur eftir lilla stund og sagði, að Jón væri að ílytja
heslana. Reyndi hún nú að láta mig borða sem mest,
en ég var lystarlítil eftir ferðalagið. Þá fór hún með
mig inn í lítið hús í öðrum baðstofuendanum og vís-
aði mér á uppbúið rúm á móti rúminu sínu. Þarna inni
var allt hvítskúrað.
„Jæja, nú fer ég að plokka fuglinn", sagði Geirlaug
daginn eftir, þegar við höfðuin lokið uppþvottinum
eftir hádegið, „en fyrst ætla ég að syngja einn sálm.“
„Og ég líka,“ sagði Stefán litli, sem var 6 ára. „Og ég
líka“, sagði Áslaug, sem var 4 ára. Mér leizt strax vel
á þau lillu systkinin. Ilelgu hafði ég séð áður. Hún
dvaldi um tíma veturinn áður á heimili foreldra minna
og gekk þá til læknis. Við gengum nú til baðstofu.
Geiri svaf í rúminu sínu í miðbaðstofunni, langur og
mjór og freknóttur. Jón svaf inni í suðurhúsinu. —
„Lokið þið dyrunum, krakkar, svo að pabbi ykkar hafi >
frið lil að hvíla sig eftir kaupstaðarferðina“, sagði
Geirlaug. „Þarf ekki Geiri líka að hvíla sig“, sagði
Asa lilla. „Ja, ekki held ég það“, sagði Geirlaug. „Það
var enginn að biðja hann að brölta fram í Seljaland.
Það Jrarf að gera að fiskinum, hann úldnar strax í þess-
um hita.“ Norðurhúsdyrunum var því ekki lokað. Geir-
laug settist á rúmið silt með sálmabókina og krakk-
arnir hjá henni. Hún fann sálm tilheyrandi guðspjalli
dagsins. Hann var undir sama lagi og „Aldrei skal ég
eiga flösku“. Krakkarnir kunnu það. En Stebbi var
illa læs og var alltaf á eftir ömmu sinni. Ása leit ekki
á bókina, en söng og galaði af öllum kröftum. Geiri
var vaknaður, þegar við komum framfyrir aftur. —
„Ivomdu fram og fáðu þér kaffi,“ sagðí Geirlaug,
„Farðu svo að líta á fiskinn.“ Geiri geispaði og klóraði
sér, en drattaðist á fætur.
Ég fór í kjólgarm af Helgu, en krakkarnir settu upp
svuntur. Svo fórum við fram í skála að plokka fugl-
NÝTT KVENNABLAÐ