Skólablaðið - 01.05.1936, Blaðsíða 2

-2-
úxsmiðssonurinn frá Bxrís skapað sér
ævarandi minnisvarða og varðveitt nafn
sitt fra gleymsku.
Ég ætla ekki að ræna nemendur ánægj-
unni með því, að rekja efni leiksins h.ér.
í leiknum verður töluverður söngur,
Og það, sem mest er um vert, öll lögin
og ljóðin (nema tvö þýdd) eru eftir nem-
r\r ia_ úr skélanum, nefnilega vin minn,
Gylfa Þ. Gíslason.
‘'Rakarinn í Sevilla" mun verða tölu-
vert fratrugðin þeim leikritum, sem tiér
h.afa sézt á leiksviði, t.d. verða meiri
ljés notuð við þennan leik en nokkurn
tíma h.efir sézt her aður.
Vaari óneitanlega skemmtilegt ef
menntaskélanemendur gætu næsta vetur
synt framh.ald leiksins "Brúðkaup Figaros','
sem er fre^ast allra leikrita de Beau-
maj'.íliais og hraðfyndið, og þannig gefið
reykvískum leikh.úsgestum tækifæri til
að kynnast efninu í tveim af frs^gustu
óper-um nútímans.
Ævar R. Kvaran.
í K -V ö L D.
í kvöld er sélin hnígur og húmið fyllir
dalinn,
vi ð h.ittumst út við vatnið í fögrum
skógarlundi.
tar ilma hjarkarrunna^ rosin híður falin
í reyri> og háu grasi,en smárar eru í
hlundi.
tar gjálfra léttar öldur í ljósu mána-
skani,
er leikur þeyrinn h.ægur um vatnið silfur-
tæra.
sá staður h.eillar astfangna elskendur og
vini,
og allar sorgir gleymast við stjörnublik-
ið skæra.
Þar skapast nýjar vonir h.já vatnsins
h.ljoðu bárum,
og vakna þrár cg óskir frá löngu h.orfnum
dögum.
Þar leynast engin vonsvik,er valdið geti
tarum,
þar verður lífið þættir úr undurfÖgrum
sögum.
Við göngum hljóð um iundinn í húmsins
þögn og friði,
því h.er ma engu raska,er jörðin er í dvaJLa,
og fuglar sofa í. greJ num á grænum birkiviði,
og grösin híða Þögul h.ins h.lýja morgunsvala.
Við teigum h.lýja angan frá ilmi þrungnum
gróðrj.,
en astin fyllir hugann með sælukenndum
draumi.
Við erum hæði saklaus sem ros i skógar-
rjóðri
í ríki blómadísa, og f jarlæg h.eimsins
glaumi.
líaukvir Kri stjánsson.
SKÓLALEIKURINN.
V i ð t a 1
við Gylfa p. Gísíason,
SÖngur og h.ljóðfæraslattur herzt að
eyrum vorum, er ver göngum fram h.já húsi
því, er Gylfi Þ. Gíslason hýr í. vér
göngum inn. jú, þarna stendur- Ævax R.
Kvaran og syngur, en Gylfi leakur á slag-
h.örpu. Þykjumst við h.eyra að þeir séu að
æf a sama lagi ð upp af tur og af tur. Ævar
R. Kvaran h.efir þegar frætt oss á því, að
lög þau, sem sungin verða í leik þeim, sem
menntaskólanemendur ætla að fara að sýna,
séu eftir Gylfa. vér snúum oss að h.onum.
"Þetta skyldi þó ekki vera eitt af lög-
um þeim, sem sungin ver&i í leiknum?1'
"JÚ, þetta er serenade, sem Ævar syngur
í 1. þætti til astmeyjar sinnar, Hann æfir
sig lifandis osköp a þessu, því h.ann segir,
að daman sé feykilega músíkölsk og vilji
áreiðanlega ekkert h.afa með sig að gera,
ef h.ann syngi það ekki sæmilega" .
"Þetta er ljómandi lag. Er það nýtt'”,
spurjum ver.
"Nei , það er það nú ekki, ég bj ó þu.ð
til fyrir eitthvað tveimur árum - -"
"Við eitthvert serstakt tækifæri
kannske?" gripum við fram í.