Skólablaðið - 01.05.1936, Blaðsíða 3

-3-
"já, en það er nú eignnlega algert
prívatmalo En ég veit að þið segið eng-
um frá því,- ég bjó það til út úr einu
af mínum misluEkuðu ástaræfintýrum undir
ljémandi fallegum vísum eftir Arnér Sig-
urjónsson".
"Nei, blessaðir verið þér, ég skal
ekki hafa orð á þessu við nokkura lifandi
sál. En eru þá öll lögan gömul,- og
kannske öll til eihh.verra gamalla ást-
meyja?"
"Nei, o sussu nei, þetta er nú það
eina, sem a svona romantíska sögu að
baki sér. Auk þessa eru 3 af lögunum
gömul, lagið sem JÓn Árnason syngur,
dúetcinn og lokasöngurinn. Hin lögin eru
samin sérstaklega fyrir þennan leik".
"Faist þer annars mikið við samningu
laga?"
"Nei, ekki get ég ... " En Ævar
grípur fram í: "NÚ segir bann ekki satt.
Aldrei kem ég svo til h.ans, að ég heyri
ekki eitthvað nýtt lag".
"En hvað um ^að", heldur Gylfi áfram,
"þa skrifa eg lítið eða ekkert niður.
Eg geri þetta einungis að gamni mínu.
Þegar ég er orðinn þreyttur að lesa á
daginn, flyt ég mig að píanóinu. Ég spila
nú ekki svo vel, ao hafi neina sérstaka
ánægju af að hlusta á það sjálfur. Þess
vegna tek ég kvæðabok, og reyni að búa
til lag við eitthvert fallegt kvæði í
h.enni " .
"Einmitt já, verða kannske öll yðar
lög svona til?" spyrjum vér.
"Nei, auðvitað getur margt annað kom-
ið til. Við sum lögin eru alls engin
kvæði, og stundum gerir maður þetta eftir
pöntun, eins og t.d. 3 lögin í leiknum".
"Ja-há, ég get nú skilið, að það sé
ekki sem auðveldast. En vel a minnst, ég
hefi heyrt að kvæðin í leiknum væru líka
eftir þig".
"Ja, þau eru það, að tveim undanteknum,
sem eru þýdd. íegar leikstjóri og leik-
nefnd voru búin að velja lögin, vantaði
tekstana, því að auðvitað var ekki hægt
að nota kvæðin, sem gömlu lögin voru bú-
in til undir. 0g nú nudduðu þeir á mér
þessi lifandi ósköp, Bjarni Guðmundsson,
Ævar og Gunnar Stefánsson, sitt í hvoru
lagi eða allir saman, að búa til tekstana
líka. Og það er ég viss um, að hefði ég
ekki gert þetta, sæti ég ekki hér nokkurn-
veginn heill á sönsunum og talaði við yð-
ur. Þeir astluðu alveg að æra mig".
"Ja, þetta eru svoddan bölvaðir æringj-
ar. En hvernig er það, hafið þér fengist
mikið við skáldska^?"
"Nei, ekki get eg sagt það, Það sem
aðallega liggur eftir mig a því sviði,
eru skammavísur um vini mína og bekkiar-
bræður, sem mér þykir satt að segja helLdur
lítill heiður að" .
"Það voru þó 3 kvæði eftir yður í síð-
asta eintaki blaðsins", segjum ver. "Ekki
voru það skammavísur,- þessi eldheitu
ástaljóð?"
"Það er rétt, já. Ég var búinn að
gleyma því. jú, ég hefi nú ort svolítið,
en ég er ósköp latur við þaðo.— En nú
sýnist mér a Ævari, að hann vildi gjarnan
fá að halda áfram að æfa sig undir að
heilla ungfrúna. Nei, ég er auðvitað ekki
að reka yður. Blessaðir verið þér, sitjið
þér kyrr. Fáið ]jér yður vindil eða ciga-
rettu, gjörið þér svo vel. Yður er velkom-
ið að hlusta á, ef þér hafið einhverja
ánægju af því. Eannske þer viljið líka
svolítinn sjúss?"
"Nei, þakka yður fyrir,- þakka jfður
fyrir. En vindil skal ég þiggja., — takk" e
Ég hinkra þó við augnablik.
Vér setjcamst niður og kveikjum oss í
vmdlum.
Ævar og Gylfi halda áfram að æfa sig.
SVAR VIB GREIN Há.LhDÓRS JaKOBSSOMR.
Það gleður mig, að H.J. skuli svnra
grein minni svona vel, svo að eg geti
snúið mér að þeim atriðum, sem hann hreyf-
ir við. Það er satt, að rökin gegn o
koimnunismanum, sem ég kom fram með í grein-
inni, voru ekki mörg, því að greinin var
ætluð svo stutt, að það hefði verið ómögu-
legt að nefna þótt ekki vaari nema nokkurn
hluta af öllu því, sem menn hljóta að
finna kommúnismanum til forattu.
H.J., þú segir, að það sé afar hæpið
að kalla einhvern sérstakan flokk eða
stefnu erlenda, "því það má kalla hve.ða
flokk hér sem væri og benda á annan flokk
erlendis, hvar sem væri, sem heí'ir sömu
stefnu í aðalatriðum". Það er að vísu
satt að íhaldsflokkurinn, framsóknarflokk-
urinn og bændaf lokkurinn her eiga sínar