Norðurland - 20.04.1983, Blaðsíða 5

ingabaráttunni:
Jþýðubandalagsins
tt fyrír vetrarhörkur
Valgeirsson á sviðinu í Þórsveri
við dúndrandi viðtökur, en þar
hafði hann verið opnaður 5
árum fyrr. Og á næstu fundum
átti Steingrímur eftir að sanna
það enn frekar að þar fór harður
ræðumaður og málafylgjumað-
ur með ágætt lið sér við hlið, en
mál manna eftir þessa fundi
virðist vera að Alþýðubandalag-
ið hafi skorið sig þar algjörlega
úr með málflutningi sínum og
framgöngu allri.
Annar fundur var á Raufar-
höfn um kvöldið og komu þar
um 150 manns. Má svipað um
hann segja og Þórshafnarfund-
inn að þar voru viðtökur góðar:
Auk Steingríms voru í förinni
þau Svanfríður Jónasdóttir og
Erlingur Sigurðarson og á Þórs-
höfn talaði auk þeirra Dagný
Marinósdóttir.
Eftir fund með stjórn Jökuls á
Raufarhöfn á mánudagsmorgni
var haldið til Húsavíkur en
komið við á Kópaskeri. Tíminn
var þó naumur þar sem fram-
bjóðendum var boðið á fund
bæjarstjórnar Húsavíkur kl. 4
um daginn, þar em Edgar
Guðmundsson verkfræðingur
kynnti mönnum undirbúnings-
vinnu að trjákvoðuverksmiðju á
Húsavík. Um kvöldið þágu svo
frambjóðendur matarboð bæjar-
stjórnar áður en haldið var til
fundar. Þangað komu töluvertá
fjórða hundrað manns og enn
skar Alþýðubandalagið sig úr.
Auk Steingríms og Svanfríðar
töluðu þeir Helgi Guðmundsson
og Kristján Ásgeirsson af hálfu
Alþýðubandalagsins.
Kvöldið eftir var fundur á
Olafsfirði og notaði Steingrímur
tímann bæði á undan og eftir til
að fara um staðinn og hitta
menn að máli. Fundurinn var
fremur fámennur eða um 70
manns, en Alþýðubandalaginu
hagstæður. Steingrímur, Svan-
fríður og Kristján töluðu.
Eftir vinnustaðaheimsóknir á
Ólafsfirði og ferð í Svarfaðardal
var haldið til fundar á Dalvík,
þar sem allt fór fram samkvæmt
venju og sérstaða Alþýðubanda-
lagsins var enn skýr. Steingrím-
ur og Svanfríður fóru á kostum
sóttar í umræður og baráttu
innan vinstrihreyfingarinnar í
okkar heimshluta. Slitin úr
tengslum við fjölþætta baráttu
verkalýðssinna og vinstrimanna
gegn gallhörðum peningasjónar-
miðum og ójöfnuði auðvalds-
þjóðfélagsins er kvennabarátta
ein og sér máttlaus og á villigöt-
um. Fyrir þessar kosningar blasir
sú dapurlega staðreynd við okkur
að atkvæði vinstrisinna greidd
kvennaframboðinu hefur þver-
öfug áhrif en þeir vildu. Vegna
sundrungar vinstrisinna auðveld-
um við leiftursóknarliðinu að
kremja miskunnarlaust undir fæti
öll hin „mjúku verðmæti“ og
sjónarmið sem byggjast á félags-
legum gildum: samstöðu, réttlæti,
jöfnuði. Þetta skyldu menn íhuga
nú þegar skoðanakannanir benda
til þess að íhaldið sé að ná hér
áður óþekktum styrk í íslensku
þjóðfélagi. Vinstri menn geta
einfaldlega ekki leyft sér þann
lúxus að greiða hálft atkvæði í
þessum kosningum. Við verðum
að leggja okkur alla fram og
enginn má skerast úr leik.
Ef marka má fyrrnefndar
skoðanakannannir mun Vil-
mundarflokkurinn fá umtals-
vert fylgi. Það verður að segjast
eins og er að hér er um að ræða
og auk þeirra mætti Erlingur
Sigurðarson á fundinn. Daginn
eftir heimsóttu efstu menn
vinnustaði á Akureyri, og áður
höfðu þau komið við á nokkrum
öðrum stöðum þar. Þá má geta
þess að á miðvikudaginn fyrir
páska dreifðu frambjóðendur
samstarfsgrundvelli Alþýðu-
bandalagsins á götum Akureyr-
ar. Fleiri slíkar dreifingarher-
ferðir hafa verið ráðgerðar í
bænum en veðrið tekið í taum-
ana. I síðustu vikunni er ætlunin
að láta enn meira til sín taka í
þeim efnum.
Margar hendur starfa
En fleira er kosningabarátta en , . ,
fundir og ferðalög og fjöldi Helgi Guðmundsson hefur ritstýrt Norðurlandi í kosningabaráttunni. Hér er
manns hefur lagt sitt að mörkum hann í Prentsmiðju Björns Jónssonar ásamt Guðmundi Þorsteinssyni prentara.
með vinnu eða fjármunum til að
gera hlut Alþýðubandalagsins
sem stærstan í komandi kosn-
ingum. Fyrir vinnufúst fólk er
alltaf nóg að gera og á kosninga-
skrifstofunum bíða þrátt fyrir
það ýmis óleyst verkefni. Heimir
Ingimarsson kosningastjóri
hefur verið drífandi og skilað
verkum sínum og verkstjórn vel,
Nöfn fjölda annarra mætti telja
þó ekki verði gert hér, utan
Helga Guðmundssonar, sem
stýrt hefur útgáfu NORÐUR-
LANDS. Útgáfa er ekki veiga-
minnsti þáttur kosningabarátt-
unnar og blaðlaus hlyti hún að
verða erfið að ekki sé meira sagt.
Ekkert er öruggt
Það er ljóst að Alþýðubanda-
lagið hefur meðbyr í kjördæm-
inu. Hins vegar reka nú Fram-
sóknarmenn þann lymskulega
áróður að Steingrímur sé örugg-
ur á þing og því eigi menn að
kjósa Guðmund Bjarnason.
Allir reikningar í þessa átt eru
villandi og varhugaverðir. Það
eru atkvæðin sem talin verða
upp úr kjörkössunum sem segja
til um skiptingu þingsæta en
ekki áróður framsóknarmanna.
Því miður getur enginn verið
öruggur um að Steingrímur nái
kjöri, nema með því að sá hinn
sami og fjöldi annarra kjósi
hann til þess.
- Erl.-
andi eystra. Talið frá vinstri: Helgi Guðmundsson skipar 3. sætið, Kristin
ður Jónasdóttir skipar 2. sætið og Steingrímur Sigfússon sem skipar efsta sætið.
Kristín Hjálmarsdóttir, Svanfríður og Steingrímur ganga um sali hjá
Útgerðarfélagi Akureyringa.
Hér er Heimir Ingimarsson kosningastjóri staddur á Kópaskeri með þeim
Svanfríði og Steingrími.
skringilegasta fyrirbæri íslenskra
stjórnmála. Séu stuðningsmenn
Vilmundar spurðir út í stefnu
flokksins upphefst auðvitað hin
raunalegasta þula um „aðskiln-
að framkvæmdarvalds og lög-
gjafarvalds". Að frátalinni
töfraþulunni góðu um „aðskiln-
aðinn“ er ekki greinilegur
munur á skoðunum Vilmundar
og íhaldsins. Flest bendir til þess
að „aðskilnaðurinn" sé einkum
til að réttlæta aðskilnað
Vilmundar og Jóns Baldvins.
Bandalag jafnaðarmanna eru
samtök um ófrjóa óánægju,
gegndarlaust lýðskrum og eins
töfraþulu. Það er dýrt spaug að
taka þátt í svona vitleysu. Þegar
blöðrurnar springa er hætt við
að sumir verði kindarlegir.
Við í Alþýðubandalaginu er-
um ekki ánægtð með þær
vísbendingar sem skoðanakann-
anirnar gefa. Séu þær réttar er
leiftursókn íhaldsins á næsta
leyti. Auðvitað er slagurinn ekki
búinn. Nú skiptir öllu máli að
átta sig á þeirri hættu sem vofir
yfir og gera viðeigandi ráð-
stafanir. Allir vinstri menn og
verkalýðssinnar ættu nú að snúa
bökum saman og taka hraust-
lega á móti leiftursóknarihald-
inu. Það væri barnalegt ábyrgðar-
að ætla sér að sitja heima og vera
hlutlaus í þessum átökum. Það er
einfaldlega og augljóslega það
sama og hjálpa íhaldinu.
Hvað eiga vinstri menn að
gera? Að kjósa kvennaframboð
eða Vilmund eða Framsókn er
að svara spurningunni loðið,
vitlaust eða út í hött. Eina rétta
svarið er að fylkja sér um
Alþýðubandaiagið, eina raunveru-
lega andstæðing leiftursóknar-
íhaidsins. Það svar verður ekki
misskilið þegar kosningaúrslitin
verða skoðuð.
Þ. Ásm.
Traust
afí til
AlþýÓU
bandalagio
vmstri
NORÐURLAND- 5