Skólablaðið - 01.02.1955, Síða 11

- 11
JÓN HANNIBfM-SSONi
inn ur
sweinmhinngaefurýri”
17. þessa mánaðar var - að
afstöðnum langvarandi og
erfiðum fæðingarhríðum -
borið í þetta vort synduga
samfélag blaðskrípi nokk-
urt. Voru þar að verki
nokkrir ógæfusamir ung-
lingar í þriðja bekk.
Vegna þess, með hverj-
um hætti útliti þess
öllu og innræti var hátt-
að, get ég ekki látið hjá
líða að fara um það nokkrum hógværum
orðum, þó að ekki sé nema satt, að lítt
dugi orðaskak gegn slíku fyrirbæri sem
þessu.
Aðdragandi þessarar fæðingar var
orðinn býsna langur, og voru aðstand-
endur þegar farnir að guma af andlegu
atgervi væntanlegs afkvæmis síns mörg-
um mánuðum í forhönd og höfðu þannig
í lítillæti sínu sama hátt á og brezka
konungsfjölskyldan, er hún tilkynnti
komu ríkiserfingjans í þennan heim með
9 mánaða fyrirvara!
Voru ýmsir orðnir býsna langeygir
eftir þessum merkisatburði, og var far-
ið að kvisast, að afkvæmið hefði dáið
af vannæringu í móðurkviði.
En svo varð kraftaverkið, - afkvæmið
kom -, en þótti ekki beysið og var því
skírt skemmri skírn í snatri, svo að
það gæti þó dáið drottni sínum á kristi-
legan hátt. Hlaut það nafnið "Grallari",
og mun það vel til fundið.
Þegar menn svo virða fyrir sér ann-
ars vegar hinn langa aðdraganda og
hins vegar árangurinn, - ja, þá er ekki
laust við, að maður verði aldeilis
"krossbit", eins og kvenfólkið segir, -
því að sannast að segja hefur enn þá
enginn dirfzt að bjóða menntskælingum
upp á svo ömurlega skrípamynd af
blaði og snepill þessi er. Þetta þarf
reyndar engan að undra, þegar tekið er
tillit til aðstandenda blaðdruslu þessar-
ar, því að þeir eru allir sem einn með
illkynjaðan ofvöxt í sálinni og hafa sagt
skilið við skynsemina, svo sem greini-
lega kemur fram í skrifum þeirra.
Þessi staðhæfing verður ekki betur
heimfærð en með því að líta á mennina
sjálfa, og þar sem fíflinu skal á foraðið
etja, er þar fyrst að nefna:
Magnús Jónsson, sem satt að segja
mun vera flestum hvimleitt fyrirbrigði.
A ritstjórnartign hans mun þó ekki eiga
að líta svo sem hann sé fyrir þeim
kumpánum, heldur mun hann ekki hafa
þótt til annars hæfur, enda sannast
mála, að hann er ekki annað en hand-
bendi Ragnars Arnalds, sem er frum-
kjarni fyrirtækisins. Ragnari hefur ver-
ið gefinn ágætur og starfhæfur heili,
en mök hans við úrkynjaða og andlausa
klíku, sem virðist gædd ríkulegri til-
hneigingu til sjálfsupphafningar ásamt
ýmsum öðrum krankleika, hefur valdið
notkunarleysi þessa ágæta tækis nú um
alllangt skeið.
Er þá röðin komin að sögulegustu
persónunni í þessum skringilegu hers-
ingu, og er þar auðvitað átt við
Halldór Blöndal.
Hver sálfræðingur, er fengi H. B. til
rannsóknar, þættist án efa hafa himin
höndum tekið, því að maðurinn er hinn
furðulegasti samsetningur ólíkustu
"karaktera", sem hann hefur viðað að
sér úr öllum áttum og steypt saman í
heilakerald sitt. En blanda þessi er
lítt til uppbyggingar, en veldur öllu
heldur ofsjónum og órum og líkist í
því tilliti einna helzt "kokkteil"-blöndu.