Skólablaðið - 01.12.1957, Síða 4

- 36 -
helga, þá megnið þer að miðla öðrum af
kærleiksríkum bróðurhug, því að svo
tendrast ljós af ljósi sem líf af lífi. -
Jesus kom til mannanna til að opinbera
þeim óumræðilega elsku Föðurins, til að
miðla þeim af Ijósi hans og náð, sem
kallaði þá til Guðsríkis. Hann kveikti
samuðar- og jafnrettiskennd, því að fyrir
augliti Guðs eru allir jafnir. Hann hugg-
aði hrelldar sálir, afmáði óvild og illan
hug, hatur allt og spilling og kenndi
mönnunum að sigrast á hinum illu öflum
myrkursins, svo að göfgi hugans og ást
á lífinu mættu veita þeim vernd gegn böli
heimsins.
Sólstafir kærleikans ljóma frá Betle-
hems-völlum. Einnig her, norður á hjara
heims, fá þeir notið sín, því að birta
þeirra verður mikil í daglausri nótt
skammdegisins. "Hvert fátækt hreysi
höll nú er, " segir í sálminum, "því Guð
er sjálfur gestur her. "
Vér minnumst þess öll hversu glöð vér
vorum í bernsku er jólin nálguðust.
Barnshjartað fylltist eftirvænting og tím-
inn leið sem ör skytist við margháttaðan
undirbuning og ígrundan. Skammdegið
hvarf á braut, með öllum sínum ógnum,
kuldum og stríðum stormum. - En er
blær jólanna var kominn yfir fátæklegt
heimili þá glöddust allir og fannst þeir
eiga sumar innra fyrir andann, þótt ytra
herti frost og kyngdi snjó. Öll birtan og
hinn sæluríki friður orkuðu mjög á börn-
in og þessi ljósanna hátíð lifði í minn-
ingunni alla ævi. Hið mikla geymir
minningu. -
En þótt unaðslegur sé sá ytri blær,
sem menn skapa ser um jól, er samt
ljufast að minnast birtunnar hið innra,
þeirrar helgi og friðar, sem í hjartanu
skín. -
- En er kertaljós jólanna brenna ut á
hinum þrettánda degi hátíðarinnar, sitjum
vér eftir í skugga, en sól hins nýja árs
þegar tekin að hækka á lofti og boða
sumar og yl.
Gleðileg jól.
Águst M. Sigurðsson.
r djupu myrkri \ y
- óendanlegu -
er uglur væla og ulfar góla,
ópið berst til mín
á hj álp.
Bergmál þess ómar
frá breiðum björgum.
Úr öllum áttum
það hvellur og skellur
í tunglslausri nótt,
rámt - örvæntingafullt;
- myrkrið tekur undir
n
Ekki kann eg \ J
öllum þeim röddum
öllum þeim hrópum að sinna.
Þess vegna sinni ég bara hrópi sjálfs mxn.
Enda sá eini, sem því sinnir.
Numi.
EINAR MAGNÚSSQN í 4. - Y :
"Og svo fáið þið frí á tveimur síð-
ustu tímunum. "
Siggi dux : "Hvers vegna ? "
Einar : "Það á að minnast 150 ára af-
mælis Jónasar Hallgrímssonar. "
Siggi dux : "Og með hverju ? "
Einar : "Með kjaftagangi auðvi'cað. "