Ísfirðingur - 15.12.1957, Qupperneq 12

12
ISFIRÐING U R
Guðmundur Ingi Kristjánsson:
Tvær myndir úr lífi
Leónóru Kristínar
Amma mín sagði mér í bemsku
minni nokkuð frá lífi Leónóru
Kristínar, dóttur Kristjáns hins
fjórða Danakonungs. Man ég nú
að vísu ógjörla þær frásagnir, en
æ síðan hafa mér hugstæð verið
örlög þessarar konu, glæsileiki
hennar og stórlæti í hirðlífi Kaup-
mannahafnar og síðar þolgæði
hennar og öryggi í langri fanga-
vist í Blátumi. Ekki hef ég augum
litið endurminningar þær, sem
Leónóra Kristín ritaði á efri ár-
um, en góð bók er það sögð og
allvíða til hennar vitnað. En um
konu þessa má margt lesa í sagn-
fræðiritum og öðmm fræðibókum,
auk þess, er verða kann á vegi
manna í blöðum og tímaritum.
Henni reyndist sem fleirum völt
veraldarhyllin, maður hennar sak-
aður um landráð í tveimur löndum,
en hún síðan fangelsuð og hart
haldin lengi. Segir sagan, að hún
hefði litlar nauðsynjar í klefa sín-
um aðrar en lýsislampa og elds-
neyti það, er til hans þurfti, en
færður matur á málum. Tók þá
Leónóra það til bragðs að sitja í
myrkri, en fékk fangavörðinn til
þess að selja lýsisskammt sinn og
kaupa fyrir andvirðið nál og band
og pjötlu nokkra að sauma í. Rakti
hún í fyrsta upp það, er hún saum-
aði, en síðar ukust eignirnar, enda
voru þá rýmkuð kjör hennar í
dýblissunni. Svo fór að lokum, að
henni var fengin stúlka til sam-
lætis í fangaklefanum; hét sú
stúlka Katrín. ,
Þær rimuðu myndir, sem hér
birtast úr Iífi Leónóru Kristínar,
sýna andstæðurnar í kjörum henn-
ar og þá um leið þá göfgi og sál-
arþrek, sem hvorki glatast við alls-
nægtir og yfirlæti né við örbirgð
og hörmungar. Er fyrri myndin
úr brúðkaupi konungsdóttur, en
hin síðari sýnir, hvernig hún hug-
hreystir Katrínu lagsmey sína í
Bláturni.
&úðltauj>.
Heilsar gestum Tign er í fasi
hátíðlega og í framkomu,
konungshöll æska í augum
Kaupmannahafnar og yndisþokki.
Dýrlegt skraut Ung og ástfangin
og dýrir hljómar eiginkona
kynna brúðkaup brosandi skín
konungsdóttur. í brúðarlíni.
Situr í öndvegi Vígð er hún til ásta
íturvaxinn og til vegsemdar,
Kristján fjórði unaðar, skarts
konungur Dana. og auðæfa.
Stýrir voldugur Hún mun sjálfkjörin
veizlumaður í hirðlífi
fagnaðarhátíð kvenna fremst
fyrirmanna. í Kaupmannahöfn.
Hér er brúðgumi, Bíður blikandi
sem ber af öðrum, brúðarvegur
Korfitz Úlfeldt efst í munaði
konunglegur. yfirstéttar.
Enginn er danskur Hún mun ekki þurfa
aðalsmaður hendi sína
gáfaðri til kaít í vatn
né glæsilegri. koma láta.
Skín af skikkju, Bjart er fyrir augum,
skín af enni * blikar vangi.
tign og göfgi Fullur er barmur
glæsimennis. af fögnuði.
Hann er ungur, Titrar hönd
en hafinn mjög meðan heitar varir
til mannráða bergja brosandi
og metorða. brúðarskál.
Beinast að brúði Hljómar höll
á bamsaldri af háreysti.
allra augu Drukkið er fast
með aðdáun. að Danakonungs.
Enginn hefur séð En Korfitz Úlfeldt
fyrir altari konu sína
fegurri mey brosandi kyssir
fimmtán ára. hjá brúðarsæng.
Tlálin í íilátuim.
Leiðist þér, Katrín, þá gremst mér það, góða,
að geta ekki lofað þér út.
En hér á ég nokkuð, sem bæta skal bölið,
band mitt og nál og klút.
Hvernig verkefnið verður til hjálpar,
veit ég til hlítar og skil.
Nú skal ég lána þér nálina mína,
nú skal ég segja þér til.
Hve þungt er að sitja hér saklaus inni
svift því, sem dýrðlegast er,
blómum og sólskini, auðlegð og ástum,
engum er ljósara en mér.
En hér hef ég lært, hve það hjálpráð er mikið,
sem handiðjan sálinni gaf
Nú skal ég sýna þér nálarsporin,
nú skaltu sauma staf.
Gráttu ekki, Katrín. Ef höndin er heilbrigð
og hafir þú verkefni til,
þá lætur þú iðjuna bæta þér bölið
og bera þér fróun og yl.
Alltaf í neyð og í umkomuleysi
iðjan er hamingja þín.
Hún er það bezta, sem guð hefur gefið.
Gráttu ekki, Katrín mín.
Marga stund hef ég setið og saumað
sorgir úr huga mér.
Aleigu mína og alla reynslu,
allt skal ég lána þér.
Þá saumarðu bráðum sélega stafi,
þá saumarðu myndir og nöfn.
— Og frá hirðinni skal ég segja þér sögur
úr Svíþjóð og Kaupmannahöfn.
GaSmundur Infji.