Alþýðublaðið - 19.10.1923, Blaðsíða 2

ALÞYÐUBLAÐIÐ'!
Almennan
kiósendaf und
^ * ■
heldur Alþýðuflokkurinn í kvöld 19. þ. m.
kl. 8 síðdegis í Bárubúð.
N ý k o m i ö:
Enflðisföt, margar tegundir, líka stórt úrval af sparifötum og næifötnaði,
alt úr endirgargóðu, vönduðu efni og mjög ódýrt.
Bezt að verzla í Fatabúðinni.
Talsími 269. Hafnarstræti 16.
„Moggi“ gramr.
»Morgunblaðinu< gremst það, að
flett er gærunni af brennivínsúif-
um þess, — gremst það, að mönn-
um er bent á þá menn, sem ó-
bæflr eru til þess að bjarga land-
inu undan bölvun áfengisins, ekki
af getuleysi, lieldur af viijaleysi
eða áfengisástríðu. (þetta sannar
blaðið að sé rétt skoðun á fram-
bjóðendum þess með viðtökum
þeim, er aðgeiðir David Östlunds
fá hjá því.) því gremst það, að ég
bendi á, að því nær allir fram-
bjóðendur burgeisanna eru bann-
fjendur. Einkennileg tilviljun? Því
gremat það, að ég tel tvo unga
menn, sem eru í kjöri, bannmenn.
Hvers vegna? Af því að þeir eru
jafnaðarmenn.
Alþýðuflokkurinn hefir áfengis-
bann á stefnuskrá sinni. Hann er
eini floJckurinn, sem hefir ákveöna
stefmi8krá. Þeir menn, sem flokkn-
um fylgja, gangast undir þá stefnu-
skrá.
Páð gildir einu, hvað andbann-
ingar segja um þessa skiftingu
míúa, meðan enginn þeirra sem
þar eiu taldir, hreyfir andmælum.
Annars ættu vínsvelgir >Moigun-
biaðsins< ekki að hafa hátt um
sig í- bannmálinu, þeirra, æfiferill
er ekki svo glæsilegur.
En þetta til leiðbeiningar: Bann-
maður er ekki ætíð bindindismað-
ur, og bannfjandi er ekki ætíð
drykkjumaður.
jBannmaður.
Skjaldarbrot.
Smáskreytni, en viijaudi þó,
er það, sem »Úlfur< í sauðargæru
segir í »SkiIdi< að í Alþýðu-
biaðinu hafi staðið, að Ólafur
Friðriksson hafi talað og skrifið
meira en nokkur anuar íslend-
ingur sfðast liðin 8 ár. í Alþýðu-
blaðinu stendur undir fyrirsögn-
inni:»Frambjóðandi Alþýðuflokks-
ins í Vestmannaeyjum<, að um
Ólaf Friðriksson muni hafa verið
mest ritað og talað allra íslend-
inga síðustu 8 árin. Heldur
greinarhöf. áírarn og segir, að
þetta minni dálítið óþægilega á
gamla máltækið; Orð, orð, innan
tóm. Fiest, sem um Ólaf hefir
verið ritað f sama anda og rit-
stjóragreinin, er vitanlega ekki
annað en innantóm orð, og segir
ritstjórinn þarna óviljandi satt,
þó óþægilegt sé fyrir hann.
Síðar í sömu grein segir
greinarhöf., að Ólafur sé sérfróð-
ur í öilu, sem lýtur að banka-
málum, steinolíu, mótorbátaút-
gerð og brauðgerð. Hefði mað-
urinn játað, að Ólafur værl sér
fróðari í þessum málum, hefði
þessi »Ú!fur< komist hjá að
verða álitinn sérvitur. Enn segF,
að Olafur taki ýmsum báttsett-
um mönnum iram í læknisþekk-
ingu, en ætli að >Úlrur< fengi
nokkurn tii að trúa því, að Ól-
a'fur talci melra fyrir sfna þekk-
ingu en t. d. hinn »praktiser-
andi< læknir í Vestmannaeyjum?
Ef tækifæri gefst, verður nánar
vikið að þessari hlið málsins síðar.
Það er enn, að Thor Jensen
hafi gefið fátækiingum 10—12
þúsund krónur í jólagjafir. Hr.
Thor Jensen hefði nú eflaust
getað mist svona mikið, en því
miður voru það ekki nema 4
þúsundir í þetta umrædda sklfti,
en Ólafur Friðriksson hélt því
þá frátn, eins og >ÚIfur< veit,
að Thor Jensen gerði þetta á
sama tíma og hann vildi iækka
kaup þessara fátæku manna og
annara, sem unnu á togurum
hans, og það að óþörfu.
Hjálparstöð hjúkrunarfélags-
ias »Líknar< er opin:
Mánudaga . . . kl. 11—12 f. h.
Þriðjudagá ... — 5—6 e. -
Miðvikudaga . . — 3—4 e. --
Föstudaga ... — 5—6 ®. --
Laugardaga . . — 3—4 e. -
Bjarnargreifarnir og KveDhatar-
inn verða seldir næstu daga í
Tjarnargötu 5.
Vandræði mikil og býsn méga
það heita, að ritstjórinn skuli
engin meðmæli geta skrifað betri
með Jóhanni E>. Jóssfssyni en
þau, sem standa í niðurlagi þess-
arar umræddu greinar. Jóhann á
þetta ails ekki skiiið, og er þetta
vitanlega skrifað í bræði vegna
þess, að Jóhannl var á sínum
tfma mikið áhugamál, að »Dr.
Kolka< fengi ekki óverðskuldaða
fjárveitingu frá bæjarfélaginu,
að uppbæð sem næst 4000 kr.
Undhskrifaði Jóhann þá skjal,
þar sem hann skoraði á Árna
Viihjálmsson lækni að verða hér
áfram, sennilega í þeim tiígangi
að hata hér betri lækni en >Dr.
Kolka<, sem gaf kost á sér.
Sfðan þetta var, eru nú nálægt
4 mánuðir og því ölium í fersku
minni. Nei; — ástæðan fyrir þvf,
að Jóhann er ókjósandi, er
stefna hans eða steínuieysi, en
ekki staðan.
Sk'ófnungur.