Monitor - 08.04.2010, Page 8

8 Monitor FIMMTUDAGUR 8. APRÍL 2010
í skápnum
Sigmar Vilhjálmsson og Jóhannes
Ásbjörnsson, betur þekktir sem Simmi og
Jói, hafa verið fastagestir á sjónvarpsskjám
landsmanna undanfarin ár í þáttum á borð
við 70 mínútur, Idol-stjörnuleit og nú síð-
ast í Wipeout. Að auki hafa þeir stjórnað
geysivinsælum útvarpsþætti á Bylgjunni
alla laugardagsmorgna undanfarin þrjú ár.
Það virðist flest sem drengirnir snerta
verða að gulli, en nú hefst nýr kafli í lífi
þeirra. Simmi hætti í starfi sínu sem
markaðsstjóri Tals síðasta sumar og
Jói sagði í kjölfarið upp á markaðsdeild
Landsbankans. Ætlun þeirra var að opna
hamborgarastað og hefur undirbúningur
staðið yfir í vetur. Föstudaginn 9. apríl
verður bitið í fyrsta hamborgarann á
Hamborgarafabrikkunni.
Nú þegar þið eigið veitingastað, má ekki
gera fastlega ráð fyrir því að þið verðið
spikfeitir áður en langt um líður?
S Það má alveg búast við því. En ég er
meðvitaður um hættuna sem fylgir því að
eiga veitingastað, þannig að ég er búinn að
skrá mig í mjög strangt aðhaldsnámskeið.
(Simmi er að borða brauðstöng þegar hann
lætur þessi orð út úr sér.)
Það er greinilega ekki byrjað.
S Nei, það er reyndar ekki byrjað.
J Við erum á átunni núna. Við höfum
hreinlega ekki tíma til að fara í ræktina.
Þetta hafa verið geðsjúkir mánuðir í vinnu
og ekki minnkar það núna.
S Þegar maður er í þessum lífsstíl og
mætir ekkert í ræktina er voðalega erfitt að
skammta matinn sinn.
J Enda erum við báðir búnir að fitna
svolítið. Ég er búinn að bæta á mig svona
fimm kílóum síðan í haust.
S Átta hér. En ég er fljótur að ná af mér. Ég
er eiginlega jafn fljótur að ná af mér eins og
ég er að bæta á mig. Ef glöggir áhorfendur
eru eitthvað að fylgjast með sjónvarpsþátt-
unum má sjá að ég er stundum spikfeitur í
upphafi þáttarins, en seinna í þættinum er
ég kannski búinn að minnka talsvert.
J Ég fitna hins vegar hægt og fitna alls
staðar. Ég var orðinn alveg sílspikaður um
aldamótin. Þá var ég 98 kíló.
S Þú varst kallaður Hómer.
J Já, ég fæ svo stóran rass þegar ég fitna og
passa ekki í neinar buxur. Ég fitna asnalega.
Þá vorum við líka að borða svona einn
og hálfan Doritos-poka hvor í hverju
einasta hádegi og drekka svona lítra af
pepsi með. Þetta var alltaf á borðinu hjá
okkur í 70 mínútum.
S Ég var orðinn 120 kíló, en ég fór í átak
eftir það og missti 20 kíló. Þegar ég er í mínu
besta formi er ég 100 kíló.
Hvað eruð þið þungir í dag?
S Ég er 110.
J Ég er 87.
S Finndu haminn...
(Simmi stendur upp og neyðir blaðamann til
að þreifa á aftanverðum lærvöðvanum, sem
hann segir eina af ástæðunum fyrir því að hann
er yfir kjörþyngd. „Hamurinn“ er óneitanlega
stinnur og glæsilegur.)
S Finndu þríhöfðann líka...
(Blaðamaður er farinn að óska þess að hann
hefði valið aðra viðmælendur.)
Hvenær kviknaði hugmyndin að því að
opna veitingastað?
J Hún er svolítið gömul. Við höfum lengi
velt því fyrir okkur hvort við gætum nýtt
okkar persónur og það sem við höfum
verið að stússast í til þess að skapa okkur
lífsviðurværi til frambúðar. Það var alltaf
ein af hugmyndunum að opna veitingastað.
Þegar Simmi hætti í vinnunni sinni síðasta
sumar og þurfti að finna sér eitthvað nýtt
kom þessi hugmynd aftur upp og varð að
veruleika alveg ótrúlega fljótt. Ég var búinn
að vera í bankanum í fimm ár og það var
kannski minna sem togaði í mann þar en
áður. Það þurfti ekkert mikið til að sannfæra
mig um að segja upp líka.
Hvaða markmið hafið þið sett ykkur með
Fabrikkuna?
S Ég sé bara fyrir mér að þetta verði
sígildur veitingastaður og fastur póstur um
ókomin ár. Veitingastaður sem ávallt er
gaman að koma á og við alltaf tilbúnir að
endurnýja og breyta.
J Skammtímamarkmiðið er að láta rekst-
urinn ganga upp og gera hann arðbæran. En
það eru engin skrýtin markmið um að verða
ríkir fljótt. Okkur langar til þess að eiga
þennan stað þegar við verðum gamlir.
S Við verðum ekki milljónamæringar af
þessum stað.
J Það var frábært að gera þetta í
kreppunni, annars hefðum við gert þetta á
röngum forsendum.
S Með erlent lán og svona.
Þið hafið aldrei verið í fullu starfi við
fjölmiðla. Hefur það ekkert heillað ykkur?
J Ekki mig. Ég hef engan svakalegan áhuga
á öðrum fjölmiðlaverkefnum en þeim sem
við erum að sinna núna.
S Jú, ef maður fengi fjármagnið til að gera
það sem mann langar til að gera. Það þyrfti
að vera það stórt. Ég myndi ekki nenna að
lesa fréttir til þess að geta verið með þátt
eins og Logi í beinni. Ég hef sjálfur ekki
áhuga á því að lesa fréttir og myndi ekki
vilja þurfa að gera það til þess að réttlæta
að vera með eigin sjónvarpsþátt.
J Mér finnst þetta fyrirkomulag alveg
frábært, að vera ekki háðir. Við höfum
alltaf haft eitthvað annað aðalstarf og þar
af leiðandi getað valið hvað við tökum að
okkur. Um leið og maður er orðinn fastráð-
inn fjölmiðlamaður þarf fyrirtækið auðvitað
að láta mann vinna og þá þarf að velja
verkefni af nauðsyn frekar en kostgæfni.
Þá er óumflýjanlegt að maður taki að sér
misgóð verkefni.
Hvað er það sem ykkur dreymir um að
gera í fjölmiðlum, ef þið fengjuð fjármagn-
ið til þess?
S Okkur langar, að minnsta kosti áður en
við deyjum, til þess að stýra þætti í anda
Saturday Night Live. Þá þyrfti maður að hafa
viku til þess að vinna þáttinn, hann yrði í
beinni útsendingu, með öllum nauðsynleg-
um leikmunum og helst tekinn upp á Litla
sviðinu í Borgarleikhúsinu.
J Þetta er ekki kreppuþáttur. Þetta er
góðærisþáttur.
Fjölmiðlaverkefni ykkar hafa verið af þeim
toga að þið hafið þurft að spila svolítið eftir
reglunum og vera frekar „mainstream“.
Eruð þið ekki algjörir durgar í raunveru-
leikanum?
J Við höfum alltaf verið frekar „mains-
tream“. Mér finnst við alltaf hafa verið frek-
ar venjulegir fjölmiðlamenn og við höfum
aldrei litið á okkur sem einhverja grínista.
Við höfum frekar reynt að vera skemmtileg-
ir en eitthvað svakalega fyndnir.
S Fjölmiðlar ganga út á að afla tekna, hvort
sem fólki líkar það betur eða verr. Það eina
sem selur er „mainstream“.
J Við dönsum nú oft á línunni á Bylgjunni.
En við erum frekar vænir strákar í raunveru-
leikanum og það eru engar beinagrindur
í skápnum. Við hefðum alveg getað tekið
einhverja aðra stefnu, en það var kannski
Idolið sem læsti okkur svolítið á þeirri braut
sem við erum í dag. Kannski hljómar það
kjánalega en við urðum svolítið „allra“ þá.
S Það er miklu auðveldara að vera öðruvísi
og vera „rebel“ heldur en að ná því að verða
„allra“.
Eftir Björn Braga Arnarsson bjornbragi@monitor.is
Myndir: Ernir Eyjólfsson ernir@mbl.is
Simmi og Jói leggja allt undir á hinn heil-
aga hamborgara og opna Hamborgarafa-
brikkuna. Þeir eru meðvitaðir um hættuna
á því að sá fyrrnefndi hlaupi í spik.
Engar
beinagrindur
Simmi var einu sinni að vinna í Sportkringl-
unni, sem var íþróttavöruverslun. Stærsta
stund hans í því starfi var að afgreiða Björn
Ulvaeus úr Abba sem kom óvænt í búðina.
Ég held að
það hafi verið
Simmi sem tók í mig
á sínum tíma og
sagði mér að snoða
mig. Ég var lentur í
smá skallarexíu, án
þess að vita af því.