Skólablaðið - 01.04.1961, Page 7

143 -
eGli sínu greinist maöurinn í
tvennt, homo sapiens, hver hef-
ur yfirhöndina í flestum hans
daglegu gerðum, og öðrum
þræði villidýr, sem oftast nær
blundar í fylgsni hugans, en á þó til að
fara á kreik og það svo eftirminnilega,
að vesalings homo sapiens er vægðar-
laust rifinn í sundur, og jafnvel þó svo
fari, að hann sleppi frá þeim hildar-
leik með lífsmarki, þá ber hann þess
menjar, það hann á eftir af hérvistar-
dögum sínum. Þetta villidýr sýnir sig
stundum í róttri sköpun, og er það þá
einna hættuminnst, en það á einnig til
að steypa á sig sauðargærunni, og það
er einmitt þá, sem vesalings homo
sapiens varar sig ekki. Þegar mann-
volan kastar sór ut í óhóflegt svall og
óreglu, kemur þessi best'ía til dyranna
í sínum hversdagsklæðum, og margir
eru þeir, er líta hana illu auga og
beina að henni skeytum sínum.og I slíku
astandi er hún miklum mun viðráðan-
legri en I títt umræddri sauðargæru,
hverri nú skal reynt að lýsa lítillega.
Strax I frumbernsku er farið að
halda að börnum leikföngum, svo sem
byssum, boltum, bílum, skipum o.fl. ,
hvar af tvö þau síðastnefndu eru þau
beztu og hverfa þar af leiðandi fyrst úr
hugarheimi barnsins, sem uppáhaldsleik-
íöng, en byssan, sem er skaðlegt leik-
fang og óæskilegt, hverfur ekki fyrr en
a 10-12 ára aldri. Öðru máli gegnir
um boltann, sem við fyrstu sýn virðist
hættulaust og æskilegt leikfang, hann er
það leikfang, er fylgir manninum allt
frá þeirri stundu, er hann ómálga veltir
honum til og frá, til þeirrar stundar, er
hann liggur x blóði sínu, lemstraður og
stund'.um nár, eftir heillandi "drengilega
íþróttakeppni", sem þúsundir hafa fylgzt
með af áhuga, Þegar barnið er fært
um að ganga og hlaupa, er þyí gefinn
fótbolti, sem það leikur sór með, í
hópi góðra vina, en títt vill sá leikur
enda með orgi, blóðnösum, vonzku, heila-
hristingi, eða jafnvel hörmulegu slysi.
Á 7-10 ára aldri skeður sá atburður, að
barnið er hvatt, ýmist af foreldrum eða
vinum, til að ganga I íþróttafélag og
læra þar "drengilegan leik".
En nú skulum við athuga dálítið upp-
eldislegu hlið málsins. Hvert er mark-
mið íþróttafélaganna eða hver er fram-
kvæmd þeirra? Um allan heim hafa
boðorð íþróttahreyfingarinnar þrengt sér,
og aðalinntak þeirra er þetta :
1) Þú skalt sigra andstæðing þinn
með líkamlegum yfirburðum.
2) Þú skalt vinna að því af allri
þinni orku, æfa þig I öllum frístundum
þínum.
3) Þú skalt hlýða þjálfara þínum
skilyrðislaust, og engan vilja hafa annan
en hans.
4) Þú skalt elska náunga þinn,meðan
á keppni stendur, sama hvort þú sigrar
hann a hlaupum eða slærð hann niður I
hnefaleikahringnum.
5) Þú skalt ekki láta ófarir félaga
þinna hafa nein áhrif á þig.
Þannig hljóðar ritningin sú. Ef við
nú athugum "l.boðorð", þá verður það
fyrst fyrir, að sigurinn skiptir þar
mestu máli. Gamalt íslenzkt máltæki
segir : Sá lýgur, sem liggur, sem sagt,
það að vinna andstæðinginn með líkam-
legum yfirburðum, það er öllu fremra.
Þegar stórt ^þjóðfélag elur börn sín upp
I þessari tru, er styrjaldir og annar
djöfulsskapur ekki nema eðlileg afleiðing
af slíkri kórvillu. Og er það ekki dálít-
ið athyglisvert, að á 20. öld, sem er há-
mark styrjalda og fárs, eru íþróttir í
meiri heiðri hafðar en nokkru sinni
fyrr.
"2. og 3. boðorð" flytja þann boð-
skap, að öllum stundum skal varið í
þjálfun, aga og hugsunarlausa hlýðni.
Afleiðingar : lítill og tómur heili, reflex-
kenndar hreyfingar, óheilbrigð stækkun
vöðva í útlimum, sem oftast endar I