Nýr Stormur - 24.09.1965, Qupperneq 10

10
FÖSTUDAGUR 24- september 19«fí
fffORMUSt
Bör Börson
júníór.
Þetta er sagan um Bör Bör
son. Norska skáldið Johan
Falkberget skóp þessa sögu-
persónu á árunum eftir heims
jtyrjöldina fyrri.
Heimskir og hrokafullir
lukkuriddarar sátu ofan á
striðsgróðanum, sem alltaf
safnast á fárra manna hend-
ur, þegar mannkynið berst á
banaspjótum og ógnir, neyð-
og hörmungar dynja yfir
meginhluta þess, beint og
óbeint. Eitt eiga þessir menn
sameiginlegt og það er að
ekkert kemst fyrir í þeirra
haus annað en hugsunin um
peninga — meiri peninga.
Hátterni þeirra einkennist af
menntunarskorti og sýndar
mennsku. Plestir þeirra far-
ast þegar flóðbylgja pening-
anna rénar, en einstaka
þeirra fljóta af einskærri
heppni, glópaláni. Falkberget
sá þessa menn alls staðar á
götuhornum, veitingahúsum,
á göngum gistihúsanna.
Þeir voru sjálfumglaðir og
heimskir og trúðu því að
allt væri fengið með pening-
um. Honum ofbauð og hann
skrifaði þessa bók. Hún varð
geysivinsæl í heimalandinu
og hér gerði Helgi Hjörvar
Bör Börson ódauðlegan með
lestri sínum í Útvarpið.
Seinni heimsstyrjöldin fæddi
af sér marga Böra, en þó
ekki í Noregi. Á íslandi
spruttu þeir úr grasi
Qins og gorkúlur. Og í dag eru
þeir í okkar þjóðlífi, eins og
mý á mykjuskán. Nýr Storm-
ur hefir fengið leyfi Falkberg
et til að leiða herra Bör Bör
son júníor í heimsókn til ís-
lands á nýjan leik, í nýjum
búningi.
Saga fíflsins úr Öldurdal
verður rakin hér framvegis
í máli og myndum og reynt
að draga fram hinar grát-
broslegu hliðar á þessum
herramanni, sem svo marga
stallbræður á hér heima í
landi braskara og menningar
snauðrar yfirstéttar, sem lít-
ur á manngildið í gegnum
gullspangargleraugu peninga
sjónarmiða. Börarnir ís-
lenzku hafa gott af að kynn
ast glópnum úr Öldurdal á
n ýog almenningur hefir einn
ig gott af að hugleiða, hvað
þa ðer fyrir nokkuð, á slæmri
íslenzku sagt, sem hæst trón-
ar í íslenzku viðskipta- og
athafnalífi í dag. Vafalaust
munu það ekki vera margir,
sem ekki þekkja einn eða
fleiri Böra. Eitt hafði þó Bör
á Öldurstað fram yfir marga
stéttarbræður sína: hann
var i rauninni bezta skinn og
þegar peningarnir voru bún
ir að lyfta honum inn á á-
hrifasvæði stjórnmálanna,
Stórþingið, þá fór hann að
efast og hugsa.
Bör Börson er á leið heim úr kaupstaðn-
um í Niðarósi. Hann var að gera innkaup
á vörum í nýju verzlunina á Öldurstað í
Öldurdal.
Hann ætlar að fara að verzla og græða
peninga. Hann dreymir um peninga, hann
els'kar peninga.
Hann sá mörg Þúsund króna seðlabúnt
í peningaskápnum hjá grósseranum í Nið-
arósi og grósserinn kallaði hann Börson
júnior, hann sagði að það væri fínt, en
Bör veit ekki hvað það þýðir. Og Bör
heldur áfram að dreyma.
Hann dreymir um að kotungarnir grát-
biðji hann um lán. Hann skyldi kvelja þá,
pína þá, t. d. Óla í Fitjakoti.
Þeir höfðu hætt hann og fyrirlitið. En
nú skyldi hann hlæja, hann hefði pening-
ana, því að sá sem hefði þá, hlæði siðast
og bezt.
Eftir nokkra daga myndi vera skilti á
búðinni á Öldurstað: BÖR BÖRSON JÚNÍ-
OR Kornvörur—Nýlenduvörur—Vefnaðar-
vörur—Járnvörur: Smásala.
Bör Börson nálgaðist nú bæinn í Þórsey.
Hann tók sápustykki úr vasa sínum. Oh!
Fínasta sort! Príma vara! Kr. 1.60 pr. dús-
ín, heildsöluprís, mínus 15 prósent per
30 daga. Hann nuddaði sápustykkinu fram-
an í sig og í hárið. Nú yrði búðarmanns-
lykt af honum, ef hann hitti einhvern úr
Þórsey.
Jósefína Andrésdóttir sat inni í skálan-
um í Þórsey og spann á rokk. Hárið á
henni var gláandi, því að hún hafði borið
sykurleðju í það. Það var von á honum
Bör úr kaupstaðnum í dag. Nú var hann
orðinn fínn maður, hann Bör.
Jósefína var hætt við spunann og kom-
in út á hlað og farin að sópa. Maríátla
hoppaði til oð frá á veggnum og hún sá
hana frá hlið, Það þýddi piltalán. Hún
lézt ekki sjá Bör þar sem hann kom gang-
andi neðan tröðina.
— Góðan daginn, Jósefína! Og þú ert
að sópa stéttina- — Nei, ert það þú. Bör.
Þú gerðir mig hrædda. Komdu sæll. Vel-
kominn úr Niðarósi. Augu hennar ljóm-
uðu.
KAUPIÐ ALDREI ANNAÐ EN
BRIDGESTONE
EÍNKAUMBOÐ Á ÍSLANDi ROLF JOHANSEN OG CO.