Nýr Stormur - 16.09.1966, Blaðsíða 12

12
"StatSHIIt
FOSTUDAGUR 16. sept. 1966
Fyrir nokkrum árum urðu
tveir kunningjar ásáttir um
að festa kaup á bifreið og
lögðu þeir fram fé til þess að
jöfnu. Bifreiðin var skráð á
beggja nafn, enda eðlilegt
eins og á stóð. Þessir félag-
ar höfðu hitzt í skóla og þar
hafði kunningsskapur þeirra
myndast og vaxið. Þegar frá
leið og námi iauk hélzt þessi
vinátta áfram. Fullorðinsár-
in virtust þroska báða til at-
hafna, eins og gengur og ger
ist, og báðir hugðu kunningj-
arnir á nokkurn frama og
fjárráð. Þeir tóku höndum
saman og þóttust hafa mynd
að með sér gagnkvæmt traust.
Hvorugur virtist í fyrstu hafa
nokkra ástæðu til að tor-
tryggja hinn, og gekk þann-
ig vel framan af. í öruggri
trú á samtakamátt og gagn-
kvæmt traust1 hélzt þessi
kunningsskapUr um nokkurra
ára bil. Hvergi bar skugga á,
og heldur vænkaðist hagur
beggja.
En þegar samstarf þessara
bekkjarfélaga hafði staðið um
tveggja ára bil, fór óvænt að
syrta I álinn, því annar
þeirra máta hafði komizt í
kynni við þriðja mann, en
enginn kunningsskapur mynd
aðist milli hins nýja vinar
og skólabróðursins.
Smátt og smátt fjarlægð-
ust bekkjarbræðurnir hvor
annan, og samskipti þeirra
urðu hvað fátíðari með hverj
um deginum sem leið. Eigi að
síður héldu þeir sameign sinni
á bifreiðinni, sem þeir höfðu
nokkru áður keypt og sýndist
ekkert bera þess merki, að
samvinnuslit væru í námd, að
því er snertir sameign bif-
reiðarinnar. Loks kom þó að
því, að hinn afskipti skóla-
bróðir vildi slita þessari sam-
eign og gerast sjálfstæður í
starfi og eign. Hann fór þess
á leit við skólabróður sinn, að
þeir seldu bifreiðina, sem
þeir áttu saman, og sam-
þykkti félaginn umyrðalaust
söluna.
Segir ekki söguna meir að
sihni, og enginn skriflegur
samningur var milli þeirra fé
laga gerður um sölu bílsins,
enda taldi sá fyrrnefndi skóla
bróðir s'g hvergi þurfa nema
munnlegt samþykki félaga
síns í þessu tilviki sem öðru,
á mörgum undangengnum ár
um. Hér fór þó öðruvísi en
ætlað var hjá hinum granda
iausa og afsk;ipta skólaþróður.
Sá slðarnefndi auglýsti bílinn
til sölu og varð sér skjótlega
úti um kaupanda. Sala bifreið
arinnar fór fram, og félaginn
fékk að vita um kaupin og
gerði engar athugasemdir þar
við.
Afskipti skólabróðirinn sá
um söluna og gekk frá öllu
varðandi hana. Hann annað-
ist samningsgerð og viðtöku
peninga og skuldabréfs og
undirritaði í góðri trú sölutil
kynninguna fyrir hönd beggja
skólafélaganna. Satt bezt að
segja gat hann eigi vantreyst
skólabróður sínum og hafði
reyndar enga ástæðu til þess,
þar eð kynni þeirra höfðu öll,
á hinu fjárhagslega sviði, ver
Framhald á bls. 7.
ins:
Hinn nýbakaði doktor í guðfræði, sr.
Jakob Jónsson, nýtur öruggs fylgis, er
aldrei bregzt innan prestastéttarinnar,
sem sjá má af því, að hann fær alltaf
EITT atkvæði við hverjar kosningar! —
Hver er hinn öruggi stuðningsmaður?
gnMioinmimiiMmimtmwiiiHHiwimnwmnwtiHWintmiiiHmirtimiwiwiwnmnmwmmmmiimnimmwniiiiinitimiiiiiniiimtnaiiiiiiiiniiimiiiniiunnHnr/;
IGOTT FÚLK OG HREKKJALIMIRI
^itMHMiNMMiinmtmmniMiMNimiMiiuHmmuttHimmMiiifMiiiiiHiiuitifimiiimmMiMiiiiHiiiiiHiiiiHiiiiiifiiimiiiiiiimitiitiiiiiiiiHiMiiiHiiiiiiiiiiittiiiiiitittmiii'

&
ALBERT ENGSTRÖM
Eg kann hvorki að lesa eða
skrifa, það veit ég vel, en ég
get logið .eins vel og það stæði
á PRENTI!
\
framleiðslugrein Islendinga, en hefir lítill
\
sómi verið sýndur af opinberri hálfu. Jó-
hann bendir stöðugt á þá miklu möguleika
V Af C fiAf AJTOMsem finnist J iðnvæðingu þessa atvinnu-
^i^uirJimmHBminffi.iiiMvegar. Það dylst heldur engum, að þar fer
Jóhann með rétt mál, svo að jafnvel stjórn
arblað eins og Morgunblaðið hefir viður-
kennt, að auka megi framleiðsluverðmætin
um „Öti*úlegar upphæðir“. Hér er mál mál-
anna á ferð og vafalaust hefðu íslenzkir
ráðamenn getað farið í smiðju til norska
forsætisráðherrans í þessum efnum.
Góður gestur hefir nú kvatt landið og
þakkað fyrir sig. Norðmenn eru aufúsugest-
ir á íslandi og íslendingum yfirleitt vel
tekið í Noregi. Forsætisráðherrann norski
hefir látið hafa eftir sér ýms vinsamleg um-
mæli um íslenzku þjóðina og er menn hon-
um þakklátir fyrir. Ýmis vinsamleg um-
mæli hans hafa vakið athygli, svo sem þau,
að ísland væri komjð langleiðina til að
verða velferðarríki. Ráðherrann hefir góða
hliðsjón af hinum Norðurlandaríkjunum og
hefir komið auga á að eitthvað mun eftir
af leiðinni. íslenzki forsætisráðherrann
mun hinsvegar ekki vera á sama máli, því
að hann hefir eytt miklum tíma og blaða-
kosti sínum í að sannfæra þjóð sína um
að hvergi væri slík framþróun á jafnháu
stigi og hér, undír hans stjórn. Sannleik-
urinn er sá, að hafi íslendingar verið komn
ir langleiðina, þá hafa þeir nú snúið við
og halda til baka. Norsku forsætisráðherr-
ann sér, það sem íslenzki forsætisráðherr-
ann vill ekki sjá.
Jóhann J. Kúld ritar að staðaldri um
sj ávarútvegsmál í Þjóðviljann. Þessar grein
ar eru margar mjög athyglisverðar, fyrir
þá sök, að Kúld gerir sér far um að benda
á leiðir, sem til bóta eru í þessari aðal-
Almennt grín er gert að viðureign Toll-
stjórans í Reykjavík og Þjóðleikhússtjóra.
Það er þó tollstjórinn, sem fyrir háðung-
unni verður. Er hér enn eitt dæmið um
skriffinnskuna í opinberum rekstri og durts
hátt sumra opinberra starfsmanna. Hér er
aðeins um millifærzlur að ræða. Opinberu
fyrirtæki er lokað af öðru opinberu fyrir-
tæki og að þvl er virðist alveg út i hött
Komið hefir fyrir að starfsmenn þessa em-
bættismanns, hafa lokað fólk inni i fyrir-
tækjum og vafalaust hafa þeir í þessu til-
felli ekki gengið úr skugga um hvort ein-
hver var ekki staddur inni í Þjóðleikhúsinu.
er þetta gerðist. Enginn fær séð annan til-
gang í þessum aðgerðum, en að fyrrverandi
formaður sambands ungra sjálfstæðis-
manna hafi þarna notað tækifærið til að
sýna pólitískum andstæðingi í tvo heim-
ana. Móðgunin við Þjóðleikhúsið, þá virðu-
legu þjóðstofnun, er svo annað mál. Hvað
myndi hafa verið til dæmis sagt 1 Dan-
mörku ef eínhver tollheimtumaður þar —
hefði lokað Konunglega leikhúsinu?
Margt er skrítið
Menn eru að velta því fyrir sér, hvernig á því standi, að
þeir þremenningarnir, sr. Jón Thor, kandidat við vlgslu
biskupskosningar og helztu stuðningsmenn hans, sr. Jón
Auðuns og sr. Jakob Jónsson hafi allir flúið land efár
kosningarnar. — Kunna kirkjunnar menn ekki að taka
ósigrí?