Blómið - 01.03.1929, Blaðsíða 8

6
BLÓMIÐ
hafði gert sér í hugarlund. Hann
fékk sonanéttinn aftur að öllu c-
skertan; en það var annað sem
hann fékk e k k i aftui; það voru
eydd á r, eyddir kraftar og
eyt t fé.
Oft hefur sá glataði og aftur
fundni sonur, orðið á leið minni.
Avalt hefi jeg sjeð hann fagnandi
yfir frelsun sinni, en að baki gleð-
innar kúrir hrygðin yfir þvi, sem
glatað var. Oft hefi jeg orðið að
hughreysta hann og hugga yfir
því, setn liann hafði mist; og jeg
veit að sú huggun var sönn. En
að Guð blessar sorgina er ekki
alveg sama og hann taki liaria
burt.
Þvi er það, — þú sem ert ungur!
Farðu ekki þann óþarfa krók, sem
glataði sonurinn fór.
„Bék æskunnar."
II.
Það er mikið rnein að veikunr
viija. Menn neyta því ýmsra
bragða til að vekja og styrkja
viljann. Sumir hafa rninnisblöð
og minnisbækur, aðrir lrnýta hnút
á vasaklútinn sinn. Gyðingar
hengdu boðorðin upp á bæjardyrn
ar hjá sér o.s. frv. Um alt betta
og þvílíkt má segja, að það er
betra en ekkert, fullnægjaudi er
það ekki. Maðurinn þarf að vera
snortinn af brennandi áhuga; það
er eina ráðið sem dugar.
?ú vejður að ijósta tinnusteininn
til þess að vekja neistann; og þú
þarft sjálfur að vera lositnn af
áhuga á að verða öðrum að liði.
Pá skapast viljastyrkur.
Það er náið samband milli þess
að helga mönnunum líf sitt, og
að dýrka Guð.
Án Guðsdýrkunar er ómögu-
legt. að lifa öðrum mönnum til
heiila og hamingjn.
Trúlaus maður litir ekki öðrum
til blessunar.
„Fullorðnisárin".
III.
Og hvað viljum ver langt leita.
Gætum að ósköpum þassa auma
lands, þar sonurinn skipar föðnrn-
um, faðirinn þorir ekki að tala
í mitt hóf. Sonurinn sefur á
bæði sín eyru; föðuririn hungrar
og þyrstir; sonurinn er fullur og
feitur; faðirinn hefur enga ró, fyr
en hann hefur alið upp, sem hann
hefur getið, en sonurinn vill ldta
föðurnum vera veitt í öllu því,
sem hann læst gera, hvað þó eng-
an voginn er, því fáðirinn þiggur
ekkert af syninum, þótt hann ali
hann upp. Bonurinn gerir ekkert
annab en gjalda aftur, hvað hon-
uirr lánað var.
Að alast upp i iðjuleysi
er sama og að deyja í æru-
leysi.
Jóns postilla Yídalíns.