Morgunblaðið - 14.10.2010, Síða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. OKTÓBER 2010
Elsku Gísli frændi.
Þegar ég heyrði fréttirnar af and-
láti þínu þá setti mig hljóðan og margt
fór í gegnum huga minn. Við höfum
verið í miklu sambandi í gegnum árin
og ég leitaði yfirleitt til þín þegar ég
þurfti aðstoð við tölvu og aldrei var
það vandamál frekar en annað sem ég
leitaði til þín með.
Hér á árum áður var ég stundum
sendur sem kranamaður til að hífa í
Eyjum. Þá gisti ég á hóteli og kom
alltaf við í kaffi hjá ykkur. Mér er
minnisstætt þegar ég kom í söluferð
til Eyja og gisti hjá ykkur og við eld-
uðum góðan mat saman og Jóhann
Helgi var aðstoðarkokkur en hann er
mikill áhugamaður um eldamennsku.
Einu sinni kom ég til ykkar með einn
ferskan og annan reyktan kalkún.
Annar var eldaður í eldhúsinu niðri og
hinn í eldhúsinu uppi og svo var slegið
upp veislu. Fullt hús af fólki og hefðu
getið verið fleiri því það var nóg eftir.
Í huga mér er mikill söknuður. Ég,
þú og Ómar ætluðum í veiðiferð í
sumar en þar sem peyjarnir þínir
höfðu týnt öllum veiðigræjunum þá
ætlaðir þú að vera búinn að koma þér
upp nýjum útbúnaði fyrir næsta sum-
ar og þá skyldi fara í nokkrar veiði-
ferðir, við frændurnir saman. Í vetur
átti að fara í jeppaferð upp á jökul og
ýmislegt fleira ætluðum við að bralla
saman. Ferðirnar verða farnar en þín
verður sárt saknað, elsku Gísli.
Ég sendi Guðbjörgu, börnunum
ykkar og systkinum þínum mínar
dýpstu samúðarkveðjur og bið guð að
veita ykkur styrk á þessum erfiða
tíma.
Hvíl í friði, elsku frændi.
Þinn frændi og vinur,
Jón.
Í dag kveðjum við kæran systur-
son, Gísla Theodór Ægisson, sem lést
langt um aldur fram. Við minnumst
Gísla í æsku sem uppátækjasams
prakkara, skemmtilegs drengs sem
alltaf var líf og kátína í kringum. Gísli
var hnyttinn í svörum, stríðinn á sinn
góða hátt. Það var alltaf gott að hitta
Gísla í allskonar veislum. Hann var þá
mættur með Guðbjörgu sinni og stóra
barnahópnum sínum. Þetta eru allt
Gullmolarnir hans Gísla sem hann var
ávallt stoltur af. Allir ástvinir Gísla
eiga um sárt að binda og biðjum við
Guð að veita okkur styrk og blessun á
þessum erfiðu sorgartímum. Þökkum
við Guði fyrir þann tíma sem við öll
fengum að hafa þennan góða dreng
hjá okkur. Þetta var dýrmætur tími
með góðum dreng.
„Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki
með tárum, hugsið ekki um dauðann
með harmi eða ótta. Ég er svo nærri,
að hvert eitt tár ykkar snertir mig og
kvelur, þótt látinn mig haldið. En þegar
þið hlæið og syngið með glöðum hug,
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins. Ver-
ið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið gef-
ur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði
ykkar yfir lífinu.“
(Kahlil Gibran)
Hvíl í friði, kæri frændi. Megi ljósið
lýsa þér hjá Guði.
Rósa, Ásta, Magnea, Álfheiður,
Jón og Anna Margrét.
Erfitt er að sætta sig við það að þú
sért dáinn og eina lausnin sem þú sást
var að fara frá okkur.
Elsku vinur. Þú fórst ekki auðveld-
ustu leiðina í gegnum lífið, en ég vil
muna hversu góður vinur þú varst
þegar þú kenndir mér á tölvuna á sín-
um tíma.
Það lék allt í höndum þínum og mér
eru minnisstæðir 2 lampar sem þú
bjóst til úr ígulkerjum.
Kæri vinur. Ég kveð þig með sökn-
uði og þakka þér fyrir samfylgdina
með þessum orðum.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Megi góður Guð styrkja Guð-
björgu, börn, tengdadætur og barna-
börn.
Sigrún Steingrímsdóttir.
✝ Ólafur Pá Svav-arsson fæddist 2.
júní 1925 í Hafn-
arfirði. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Vestmannaeyja hinn
24. september 2010.
Ólafur Pá ólst
upp hjá móður
sinni, Guðbjörgu
Einarsdóttur, og
ömmu sinni Guð-
rúnu í Hafnarfirði
fram yfir 10 ára
aldur. Ólafur fer
síðan í fóstur að
Burstafelli í Vopnafirði, til
hjónanna Jakobínu og Metúsal-
ems er þar bjuggu. Á því heimili
var þá líka afi Ólafs Pá og hefur
það ekki síst átt þátt í að hann
fór þangað. Á þessu heimili leið
honum ákaflega vel og bar þeim
hjónunum alltaf gott orð.
Ólafur átti eina hálfsystur,
sammæðra, Árnýju Svölu Krist-
jánsdóttur
Ólafur Pá kynntist danskri
konu, Birgitt Shovsende, oftast
nefnd Gitte, og giftu þau sig í
Eyjum. Hann átti einn son með
Gitte, Kjartan sem fæddur er 1.
des. 1959, en fyrir átti Gitte einn
son, Flemming, sem
Ólafur gékk í föð-
urstað.
Ólafur og Gitte
skildu síðar og hún
flutti til Danmerkur
með son þeirra og
hitti Ólafur son sinn
aldrei eftir það.
Kjartan býr nú ásamt
fjölskyldu sinni í Ges-
ted í Danmörku.
Voru þeir feðgar í
nokkru bréfa-
sambandi hin seinni
ár, en hittust aldrei.
Ólafur vann tvö sumur á barna-
heimili í Skagafirði og síðan hjá
kjötvinnslunni Goða í Reykjavík,
en laust fyrir 1960 kemur hann til
Vestmannaeyja og vann í mörg ár
hjá Fiskiðjunni hf í Eyjum.
Lengst af var hann yfirkokkur
Matstofu Fiskiðjunnar og rækti
það starf af natni og festu, eins
og honum einum var lagið.
Hann flyst svo á Hraunbúðir,
dvalarheimili aldraðra í Vest-
mannaeyjum, árið 1993 og bjó
þar allt til dauðadags.
Útför Ólafs Pá fór fram í kyrr-
þey frá Landakirkju í Vest-
mannaeyjum 9. október 2010.
Ég man fyrst eftir Óla Pá þegar
hann var kokkur í Fiskiðjunni. Hann
bjó þá í Heiðardal, að Hásteinsvegi 2
í Eyjum, en það hús er skammt frá
æskuheimili mínu, Grundarbrekku.
Þessum hægláta manni, sem gekk
hægum en þó ákveðnum skrefum til
og frá vinnu, kynntist ég ekki þá en
þeim mun betur kynntist ég honum á
efri árum, þegar hann var orðinn
heimilismaður á Hraunbúðum, dval-
arheimili aldraðra í Vestmannaeyj-
um.
Óli Pá bjó í Heiðardal með danskri
eiginkonu sinni og ungum syni. Þau
skildu seinna og hún flutti til Dan-
merkur með soninn og hafði Óli því
lítil samskipti við son sinn eftir það.
Það var honum erfitt. Seinna komst á
bréfasamband milli þeirra feðga, en
aldrei hittust þeir eftir að sonurinn
fór til Danmerkur. Því miður.
Óli Pá rak matstofu fyrir eigendur
Fiskiðjunnar í Vestmannaeyjum í
nokkur ár. Sagði hann mér síðar, að
þeir hefðu verið sér góðir yfirmenn,
þeir Ágúst Matthíasson, Þorsteinn
Sigurðsson og Gísli Þorsteinsson og
bar hann þeim öllum afar vel söguna
og mat þá mikils.
Ekki kann ég sögu Óla Pá til hlít-
ar, því ég kynntist honum ekki fyrr
en ég fór að vinna á Hraunbúðum
2001, en þá urðum við góðir vinir og
skeggræddum oft um lífið og til-
veruna. Heldur var hann fáorður um
sitt líf – flíkaði lítt sinum tilfinning-
um.
Eftir að ég kynntist honum, kom
hann mér fyrir sjónir sem maður
sem vildi hafa mikla reglu á hlutun-
um. Allt varð að vera í föstum skorð-
um, ef út af brá, lét hann til sín heyra.
Óli Pá var mikill sjálfstæðismaður,
blár í gegn, og var kosningardagur-
inn ávallt mikill hátíðisdagur hjá
honum. Þá klæddi Óli sig upp í spari-
fötin og fór á kjörstað til að kjósa
„sinn flokk“.
Við hér á Hraunbúðum kölluðum
hann stundum meðhjálparann, því
hann tók að sér að sjá um kapellu
heimilisins. Sjá um að allt væri til
reiðu þegar að helgistund kom, kert-
in á altarinu ásamt öðru því sem þar
átti að vera, altarið á nákvæmlega á
réttum stað, ræðupúltið á sínum stað
og stólunum raðað eins og best hent-
aði. Þannig að allt væri nú tilbúið
þegar presturinn kom.
Allt átti sinn stað og sína stund. Út
af því mátti alls ekki bregða.
Óli sá líka um að moka snjó og
halda hreinu í kringum Hraunbúðir
og gerði það með miklum sóma.
Fyrir allt þetta viljum við hér á
Hraunbúðum þakka honum. Það
verður skarð í hópnum, nú þegar
vantar Óla Pá.
Óli var mjög heilsuhraustur, þar
til alveg undir það síðasta að hann
fékk heilablóðfall, sem dró hann til
dauða eftir tiltölulega stutta sjúkra-
húslegu.
Óli lést hinn 24. sept. sl., 85 ára að
aldri, sáttur við allt og alla.
Starfsfólk og heimilisfólk á
Hraunbúðum saknar góðs vinar og
kveður góðan mann með söknuði.
Blessar minningu Ólaf Pá.
Ég persónulega þakka Óla Pá
samfylgdina og afskaplega góð kynni
og bið góðan Guð að blessa minningu
þessa mæta manns.
Magnús Jónasson
frá Grundarbrekku.
Ólafur Pá Svavarsson
Didda frænka …
hvað segja þessi orð?
Ekki mikið, því fyrir
mér varstu svo miklu,
miklu meira, þú varst
sálufélagi minn, kenn-
ari á lífsins leið og umfram allt besta
vinkona sem hægt var að hugsa sér.
Það voru 12 ár á milli okkar en ald-
urinn skipti aldrei máli, við áttum
svo einstaklega vel saman. „Þið eruð
alltaf hlæjandi,“ sagði Linda dóttir
Matthildur
Ingólfsdóttir
✝ Matthildur Ing-ólfsdóttir (Didda)
fæddist í Reykjavík
14. ágúst 1950. Hún
lést á Landspít-
alanum 16. september
2010.
Útför Matthildar
fór fram í kyrrþey.
þín einhvern tíma, og
þannig var það, við
vorum alltaf hlæjandi
þegar við hittumst.
Minningarnar eru
óteljandi þegar litið er
til baka, ferðirnar í
Ófeigsfjörð á hverju
sumri, jólaferð til
Wiesbaden, London,
matarboðin, kaffi og
Grand.
Þú varst yndisleg
manneskja og skilur
eftir þig skarð sem
aldrei verður fyllt. Ég
hélt í hönd þína þegar þú skildir við
og ég veit að þú tekur í mína þegar
við sjáumst næst.
Þú fórst frá okkur allt, allt of fljótt,
mig vantar þig.
Dóra.
Fallin er frá heið-
urskonan Rut Guð-
mundsdóttir, sem við
eigum svo margar
hlýjar og fallegar
minningar um. Við
minnumst Rutar í leik, sérstak-
lega árið sem við áttum saman í
kvennalandsliðinu, þegar við urð-
um Norðurlandameistarar í hand-
knattleik. Þegar við lítum til baka
þá var sérstaða okkar mikil. For-
ysta HSÍ gerði okkur það kleift að
vera saman alla leikdaga í Vals-
heimilinu. Þar vorum við á töflu-
æfingum hjá þjálfaranum, Pétri
Bjarnasyni, og Boði kokkur sá um
matseldina.
Þessi hópur hefur hist árlega,
þar lítum við yfir farinn veg og
eigum góða stund saman. Þarna
eru engin aldurstakmörk því að í
dag erum við „stelpurnar“ sem
áttum ógleymanlegan tíma í bolt-
anum. Síðastliðið vor fengum við
höfðinglegar móttökur þegar Rut
og fjölskylda bauð okkur heim.
Viljum við þakka fyrir frábæran
dag. Nú hefur fækkað í hópnum.
Í dag drúpum við sorgmæddar
höfði en erum jafnframt fullar
þakklætis fyrir að hafa kynnst svo
frábærri konu.
Rut Guðmundsdóttir
✝ Rut Guðmunds-dóttir fæddist í
Reykjavík 8. febrúar
1940. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítalans
30. september 2010.
Rut var jarðsungin
frá Skálholti 9. októ-
ber 2010.
Hver minning dýrmæt
perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu
kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki
var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öll-
um, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibjörg Sigurð-
ardóttir)
Landsliðskonur
kveðja kæra vinkonu með söknuði og
þakklæti. Vottum við Bjarna og fjöl-
skyldu innilega samúð. Blessuð sé
minnig Rutar Guðmundsdóttur.
F.h. Norðurlandameistaranna
í handknattleik 1964,
Sigríður Sigurðardóttir.
✝
Þökkum af alhug alla þá samúð, hlýhug og vináttu
við andlát og útför elskulegs eiginmanns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
HEIÐMUNDAR SIGURMUNDSSONAR
(Henni Heildsali),
Skólavegi 2,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir sendum við öllu því góða
heilbrigðisstarfsfólki sem annaðist hann í veikindum
hans.
Guð blessi ykkur öll.
Guðrún Jóhannsdóttir,
Jóhann Óskar Heiðmundsson, Unnur Ósk Ármannsdóttir,
Eyjólfur Heiðar Heiðmundsson, Gerður Garðarsdóttir,
Sigrún Jónasína Heiðmundsdóttir, Tryggvi Kristinn Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug vegna andláts okkar ástkæru,
BENTE STUCKE JENSEN.
Ágúst Hálfdánsson,
Jakob Ágústsson,
Hálfdán Ágústsson, Hrafnhildur Hannesdóttir,
Ýmir Hálfdánsson,
Louis Jensen,
Lis Stucke.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
PÁLMAR ÞÓRARINN EYJÓLFSSON
organisti,
Skipagerði,
Stokkseyri,
sem andaðist miðvikudaginn 6. október, verður
jarðsunginn frá Stokkseyrarkirkju laugardaginn
16. október kl. 14.00.
Guðrún Loftsdóttir,
Andrés Pálmarsson,
Helga Pálmarsdóttir,
Eyjólfur Pálmarsson, Svanhildur Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.