Eyjablaðið - 19.01.1961, Blaðsíða 4

3 8 félög sjómanna hafa EYJABLADID
r*
•i /• • • ^Vt Ltgefandi: Sósíalistafél. Vestmannaeyja. Áb.: Tryggi Gunnarsson. Prentsm. Eyrún hf.
haiio vinnustöOYun
Eftirfarandi 38 félög inna
nú hafið vinnustöðvun þar sem
kjör sjómanna á bátaflotanum.
Sjómannafélagið Jötunn,
Vestmannaeyjum.
Vélstjórafélag Vestmannaeyja.
Sjómannafélag Akureyrar,
Verkalýðsfélag Skagastrandar.
Verkalýðsfélagið Þróttur á
Siglufirði.
Verkamannafélagið Árvakur,
Eskifirði.
Verkalýðsfélag Norðfirðinga,
Neskaupstað.
Verkalýðsfélagið Brynja,
Þingeyri.
Vélstjórafélagið Gerpir, Nes-
kaupstað.
Verkalýðsfélagið Jökull, Ól-
afsvík.
Verkalýðs- og sjómannafélag
Fáskrúðsfjarðar.
Verkalýðsfélagið Stjarnan,
Grundarfirði.
Verkalýðsfélagið Jökull,
Hornafirði.
Verkalýðs- og sjómannafélag
Hnífsdælinga.
Verkalýðsfélag Hólmavíkur.
Verkalýðsfélag Dalvíkur.
Verkalýðs- og sjómannafélag
Ólafsfjarðar .
Verkalýðsfélag Akraness
Sjómannafélag Hafnafjarðar.
Verkamannafélagið Fram,
Seyðisfirði.
Verkalýðs- og sjómannafélag
Stöðvarfjarðar.
Verkalýðsfélag Stykkishólms.
Verkalýðsfélagið Afurelding,
Hellissandi.
Verkalýðsfélag Hveragerðis,
vegna Þorlákshafnar.
Vélstjórafélag ísafjarðar.
Sjómannafélag ísfirðinga.
Verkalýðs- og sjómannafélag
Bolungarvíkur.
Verkalýðsfélag Patreksfjarðar.
Matsveinafélagið í SSÍ.
Verkalýðsfélag Breiðdælinga,
Breiðdalsvík.
Verkalýðsfélagið Skjöldur,
Flateyri.
Verkalýðsfélagið Súgandi,
Súgandafirði.
Verkamannafélag Reyðar-
fjarðar.
Verkamannafélag Húsavíkur.
Sjómannafélag Reykjavíkur.
Verkalýðsfélagið Vörn,
Bíldudal.
Verkalýðs- og sjómannafélag
Álftfirðinga, Súðavík.
1 Alþýðusambands íslands hafa
ekki hafa tekizt samningar um
Verkalýðsfélagið í Sandgerði.
í Grindavík samþykkti fjöl-
mennur fundur í Sjómanna-
deild verkalýðsfélagsins 2. jan-
janúar s. 1. samhljóða heimild
fyrir stjórn og trúnaðarmanna-
ráð félagsins til að lýsa yfir
vinnustöðvun við vélbátaútveg-
inn á staðnum frá 15. þ. m.
Þá hefur stjórn Verkalýðs- og
sjómannafélags Keflavíkur feng
ið heimild til að lýsa yfir vinnu
stöðvun við bátaflotann.
Aðalfundur
Sósíalistafélags Vestmannaeyja
var haldinn sunnudaginn 15.
janúar s. 1.
Stjórn félagsins skipa nú
þessir menn:
Hafsteinn Stefánsson, for-
maður.
Tryggvi Gunnarsson, vara-
formaður.
Gísli Þ. Sigurðsson, ritari.
Jóhann Gíslason, gjaldkeri.
Meðstjórnendur: Sig. Stefáns-
son, Hermann Jónsson og Thor
Cortes.
Skýlið lokað
Framhald af 2. síðu
anir, hefur enn ekkert verið
gert til að bæta hér um.
í bæjarstjórn telur íhaldið
sig vera að leita að hæfum
manni til að reka skýlið. Aldrei
hefur verið auglýst eftir starfs-
manni til þessa verks og vitað
er líka, að einhverjir hafa til
þess boðizt, en líklega eru það
ekki trúverðugir íhaldsmenn,
því boðum þeirra er í engu
sinnt, enda er það orðin fræg
regla hjá alræðismönnimum
Ársæli og Guðlaugi, að telja
enga menn hæfa til neinna
starfa nema þeir séu íhalds-
menn.
Með því að íhaldsmönnum
fer nú ört fækkandi um þessar
mundir, má búast við veruleg-
um samdrætti í margháttaðri
bæjarstarfsemi á næstunni, og
heldur horfir óvænlega um að
Friðarhafnarskýlinu verði upp
lokið á næstunni.
Dýr r<
Vinnstri stjórnin var ósam-
stæð og gölluð, enginn neitar
því, samt gerði hún ýmsa góða
hluti. Kjör sjómanna bötnuðu
að mun, landverkafólkið hélt
sínu. Útgerðin gekk stöðvunar
laust og landhelgin var stækk-
uð. En spiladós íhaldsins var í
fullum gangi og orgaði dag og
nótt: Glæpadót, aumingjar,
Rússar. Á öllum sviðum gerði
íhaldið stjórninni eins erfitt fyr
ir og mest mátti, meiraaðsegja
voru pólitísk verkföll þá í há-
vegum liöfð. Dagsbrún var sví-
virt fyrir að lialda að sér hönd
um. Stjórnin datt og íhaldið tók
við völdin, fyrst litla íhaldið
og svo bæði saman í einingu
andans ... Það var engin smá
ræðis gorgeir í vininum Thors
þegar hann þrumaði út yfir
landslýðinn: Fáið okkur völdin
í hendur og við munum þegar
í stað hefja glæsilegar framfar
ir á öllum sviðum þjóðlífsins.
Til helvítis með vinstristefnu.
Og nú eru liðin tvö ár hinnar
margrómuðu hægristefnu og
hvar eru framfarirnar? Það er
alveg sama í hvaða átt er litið,
allstaðar blasa við sömu ömur-
legu staðreyndirnar: Þar sem
bezt lætur er kyrrstaða, en á
flestum stöðum afturför og
hrein vandræði. Aldrei hefur
útvegurinn verið verr á vegi
staddur en í dag (hér er átt við
útveginn sjálfan, en ekki útvegs
og stöðvaeigendur) útgerðar
kostnaður allur vaxið gífurlega,
en verð á fiski svo til staðið í
stað. Kjör sjómanna eru verri
en fyrir áratug. Enginn fjöl-
skylduverkamaður getur lifað á
átta stunda vinnudegi. Verzlun
er í dróma. Engum launamanni
dettur í hug að hefja húsbygg-
ingu. Og svo mætti lengi telja.
Og ekki getur afturhaldið kennt
því um, að það hafi ekki fengið
að stjórna í friði, við því hef-
ur ekki verið blakað hendi.
(Það er fyrst núna, sem verka-
iýðshreyfingin er að hefjast
handa og hefur vist mörgum
þótt kominn tími til að spyrna
við fótum). Nei, afturhaldið
hefur verið í friði með að sýna
getu sína til að stjórna þessu
landi, en vitið var ekki meira
en guð gaf. Öll stóru orðin
voru gaspur. Sú stjórnarstefna,
y n s 1 a.
er ekki er fær um að búa fólkinu
mannsæmandi og batnandi kjör
á engan rétt á sér á okkar tím-
um, en hún er orðin dýr reynsl
an af þeim aumingjum, sem nú
sitja á valdastólum.
Sjómaður.
Mannlausl hús
Enginn neitar því, að þjóð
vor eigi meira undir því en
öllu öðru, að fólk vinni að
hinni þýðingarmestu framleiðslu
landsins. Hinu verður heldur
ekki á móti mælt, að til þess að
fólk fáist t. d. liingað til Eyja
í frandeiðslustörfin, verða að
vera hér skaplegar aðstæður til
nútíma heimilishalds. En þótt
fram undir þetta hafi mikið
verið byggt, hefur þó aldrei tek
izt að vinna hér bug á húsnæðis
skortinum, hvorki að því er
varðar heimamenn og þó enn
síður til að taka við því að-
streymi fólks, sem þyrfti að
verða.
Húsnæðisskorturinn stendur
byggðarlaginu og atvinnulífinu
því beinlínis fyrir þrifum.
Þegar svo stendur á, sem lýst
hefur verið, væri það vart til
of mikils mælzt við banka og
aðrar slíkar stofnanir, sem lán-
að hafa fé almennings til bygg-
inga eða húsakaupa, að 'þær
gerðu kröfu til, að viðunandi
húsnæði kæmi einhverjum að
gagni.
En það er merkilegt tímanna
tákn, sem ber okkar þjóðfélagi
verðugt vitni, að um þessar
mundir er eitt ár liðið frá því
að kaup-slagari einn, sem eitt-
hvað taldi orðið halla aftur af
gróðamöguleikum sínum hér í
bæ, sló lmrð í lás á húsi sínu,
stóru og glæsilegu, teppalögðu
út úr dyrum og hélt til Reykja-
víkur.
Síðan standa þær dyr læstar
og teppin ótroðin. Húsnæðis-
leysingjar gengu stundum
hringi kringum það á sunnu-
dögum fyrsta misseri þess í
mannleysinu, en nú eru allar
slíkar mannaferðir löngu af
lagðar, og húsið virðist um ó-
fyrirsjáanlega framtíð hafa misst
allt hlutverk í samfélagi mann-
anna.