Siglfirðingur - 30.04.1932, Blaðsíða 1

V. árg.
Siglufirði, Laugardaginn 30, apríl 1932
10. tbl.
Ú T S A L A.
Aðeins 4 daga! Byrjar í dag kl. 3.
Allar vörur verslunar rninnar verða seldar með 15—25 prc.
afslætti gegn staðgreiðslu.
Aðeins 4 daga.
Versl. Margrétar Jónsdóttur.
Kleppsvinnan
F
a
Alþingi.
Alþingi situr enn á rökstólum.
Pað hefir nú setið að störfum í 2$
mánuð og virðist ian’gt í þinglausn-
ir. Mun margur mæla að þina
þetta sje langt og skillítið, því fá
eru þau lög og skiftir þó meiru hitt,
hve þau eru þýðingarlítil, sem þing-
ið hefir afgreitt. Er hörmung til
þess að vita, hve herfilega að marg-
ir af þingmönnum misbrúka aðstöðu
sína til þess að eyða tíma þingsins
og starfskröftum annara, sjer hæfi-
leikameiri þingmanna, við að ríi'a
niður þau einkisverðu lagahrófatild-
ur er þeir leggja fyrir þingið. Pað
tekur sinn tíma venjulega að koma
þeim vanskapningum í gröíina; —
þá gröf sem þeim langfiestum verð-
ur sameiginleg, — geymslusti.ð
feldra og óútræddra frurnvarpa í
skjalasafni alþingis.
Núverandi stjórn og þó alveg
sjerstaklega núverandi dómsmálaráð-
herra, hefir gengið fram fyrir skjöldú
í þessari iðju. Hefir hún ýmist sjáif
flutt, eða látið flytja þing eftir þing,
fjölda frumvarpa, lítils eða einkis-
verðra og sem fyrirfram var vitað um
mörg hver, að þau áttu ekkert fylgi
í vændum í þinginu. Er því verra til
þess að vita, þar sem öllum mætti
vera það Ijóst, að það er stjórnar-
innar skylda fyrst og fremst, og tvö-
föld skylda hennar nú á krepputím-
um, að hafa vakandi auga á því,
að störf þingsins verði þjóðinni að
gagni og fje ríkisins sje ekki varið
í ónýt störf þess, eða í frumvarpa-
smíði sem augljóst er að engu gagni
verði.
Jeg skal hjer minna á nokkur af
slíkum frumvörpum, sem kostað
hafa ríkið all-laglegan skilding og
þingið mikinn tíma. Verður þó fátt
eitt talið.
“Öinmufrumvarptð“ er nú að mig
minnir í 5. eða 6. sinn fyrir þing-
inu. Amma hefir altaf fengið væra
og hæga hvíld í hver þinglok, en í
hverja þingbyrjun hefir dómsmála-
ráðh. vakið gamla skinnið upp,
dustað af henni mestu moldina og
karað náfroðuna af vitum hennar,
kastað á hana sinhverjum nýjum
1 ‘pp og sýnt þinginu hana sem nýjan
draug. Hún er nú orðin sá hús-
draugur alþingis, sem skamtað er
hinn vissi niálsverður úr ríkisfjár-
h'rslunni, e'ns og mórunum og
skottunum hjer áður fyrme r.
Pingmenn og þjóðin er hætt að
vera myrkfælin viðOmmu, endaer
hún nú orðin gagnólík í útliti því
sem hún var upphafiega. En sem
Alþingisdraugur, hefir hún kastað
skugga á frægð Pórólfs frá Baldurs-
heimi.
Fimtardómsfrv. dómsmálaráðherr-
ans hefir farið áþekka krossgöngu
gegnum þingið og „Amma“ gamla.
Pað er líka orðið svo bieytt í með-
ferð þingsins á þessari krossgöngu
sinní, að það er nú varla þekkjan-
legt fyrir það sama og upphaflega
frumvarpið. Nái það nú að verða
að lögum, sem ekkí má teljast ólík-
legt, er það svo lítilfjörleg breyting
á löggjöfinni um þelta efni, að
broslegt má kallast að margra þinga
starf skuli hafa þurft til slíkra, því
nær einskisverðra smámuna. Parer
um lítið annað að ræða en nafn-
breytingu á hæstarjetti og skiftir
nafnið sannarlega minnstu máli. Og
sennilegt tel jeg, ef fimtardómsnafn-
ið verður nú ofaná, aðþegarönnur
skipan verður á Alþingi, þá verði
þ ið e't't af fyrstu verkum þess, að
endurskýra hæstarjett á ný.
Pingið ætti nú að taka þá röggá
sig, að s:;mþ. jafnhliða fimtardóms-
frv. lög, sem legðu hegningu við,
að þingmenn bæru fram vanhugsuð
og einkis nýt frumvörp, sem litlar
eða engar líkur væru fyrir að næðu
fylgi í þinginu. Ætti það svo áð
verða fyrsta verk hæstarjettar eftir
þeita þing, að dæma Jónas Jónsson
og nokkra fleiri af núverandi þing-
mönnum til hegningar eftir þeim
lögum. ■ :
Ingvar Pálmason hefir löngum
verið rómaður fyrir frumvarpasæg
þann er hann flytti, og var í skopi
oft nefndur „útungunarhæna stjórn-
arinnar". Ingvar gerist nú gamlaður,
og fer svo flestum hænum er þær
eldast, að þær gerast óstöðugri við
uppeldisstarftð. Svo fer Ingvari ein.n-
ig, þótt ekki hafi hann gefið það
alveg frá sjer. En stjórnin hefir
fengið tvær hænur í stað einnar, og
báðar ungar, þarsemeru þeir Berg-
ur Jónsson og þó sjerstaklega Vil-
mundur Jónsson, svo ldakstarfinu
er borgið. Jafnaðarmenn í þinginu
hafa síst verið eftirbátar annara í
því, að unga út vansköpuðum frum-
vörpum, en nú gerigur Vilmundur
fram fjrir skjöldu í liði þeirra í
þeim efnum, og sýnir góðan vilja
en lítinn mátt í flutningi margra
þeirra, en gagngerða vanþekkingu
og tilfinnanlegan hæfileikaskort í
tilbúningi þeirra allra.
Rúm Siglfirðings leyfir ekki að