Siglfirðingur - 01.03.1946, Qupperneq 2

2
S I G L F 111 Ð I N G U R
ÞAKKAÐ FYRIR
1 síðasta tölublaði Neista birtist
grein undir fyrirsögninni „Ungur
maður byrjar blaðamennskustarf.“
Grein þessi er nafnlaus og veit ég
því ekki með vissu, hverjum ég á
að þakka þær leiðbeiningar, og
föðurlegu ráðleggingar um sann-
leiksást og vandaðan málflutning,
sem birtast í greininni. En ekki
þarf glöggan athuganda til þess
að sjá, að hvorugtvegga er, að
höfundurinn hefur óver.ju ríkar
föðurlegar tilfinningar og eins hitt,
að hann virðist þekkja, kannske af
eigin reynd, afleiðingar rangra til-
vitnanna, blekkinga og ósanninda.
1 umhyggju sinni fyrir velferð
minni og framtíð sem blaðamanns,
hefur hann auðsjáanlega áhyggjur
út af því, að ég fari vísvitandi
með rangt mál, og þó að það sé
að vísu misskilningur hjá greinar-
höfundi, þá er það einkennilegt,
þegar um svona umvöndunargrein-
ar er að ræða, að boðberi sann-
leikans skuli ekki geta stillt sig
um að skýra sjálfur rangt frá, svo
ég læri nú það af greinarhöfundi
að segja ekki: „ljúga.“
„Það er hægt að sniðganga sann-
leikann með tölum,“ en það er líka
hægt að raska réttu máli með því,
að segja aðeins hálfan sannleikann.
Það er rétt hjá greinarhöfundi,
að það var skemmtum um kvöldið
í „Nýja Bíó,“ en á þeim tíma
(frá kl. 4—7), seih æskulýðsfund-
urinn átti að fara fram, stóö húsið
autt.
Greinarhöfundur vill láta skína
í það, að A.Schiöth.vegnauppruna
síns, eins og hanr. orðar það, sé
ekki vel fær í íslenzku máli, og vill
greinarhöfundur þessvegna fyrir-
gefa honum. Sannleikurinn er sá,
að greinarhöfundur mun ekki
þurfa að taka neitt vægum tökum
á þeirri íslenzku, sem Schiöth lætur
fara frá sér, þótt greinarhöfundi
í Neista hafi sviðið stundum sárt
sú íslenzka, þegar hann og Schiöth
hafa lent í blaðadeilum. Mér finnst
það mjög óviðeigandi af greinar-
höfundi að vera að dylgja um það,
að Schiöth sé eitthvað lakari
íslenzkumaður en hánn sjálfur, sér
staklega þegar hann hefir ekki
haldbetri rök en þau, að Schiöth
standi ver að vigi. Eg vil fullyrða
að þótt Schiöth standx kannske
ver að vígi en greinarhöfundur, þá
mun Schiöth standa honurn fylli-
' lega jafnfætis í ritmáli og mun
betur í flutningi íslenzks máls, þar
sem allir aðalforingar kratanna
hér á Siglufirði eru meira og minna
- hljóðvilltir og greinarhöfundur
líka.
Einnig sendir Jóhann Möller mér
nokkrar línur í þesu sama blaði,
og þótt sumt í þeirri grem sé
RAÐLEGGINGAR
nokkuð þvöglukennt, held ég að
mér að síðustu hafi tekizt að skilja
hvað hann á við.
Hann ber sér á brjóst og segist
skuli nefna „stað, stund og votta,“
að einhverju samtáli. Jú, stað og
stund nefnir hann, en vottana
kemur hann ekki með, ætlar kanski
að geyma það, þar til seinna meir,
„eða hvað!?“
Þegar rökin þrjóta hjá þeim,
ungkommúnistum, — en það er æði
oft — grípa þeir alltaf til þeirrar
aðfer-ðar að hrópa ókvæðisorðum
og brígslyrðum að andstæðingum
sínum.
Allir kannast við söguna af
þjófnum, sem kallaði, „grípið þjóf-
inn,“ til þess að leiða athyglina frá
sér og sek^ sinni, að öðrum. Það er
svipað, sem á sér stað, þegar Stein-
grímur Arnar kemur fram í dálk-
um „Mjölnis“ og kallar nazisti,
nazisti. Það er einnig það, sem
á sér stað, þegar E.M.A. kemur
fram og tjáir lesendum sínum að
ungir Sjálfstæðismenn séu „að lifa
um. sig inn í hrörleikann.“ Þar er
verið að bera á aðra, það sem fyrir
er hjá sögumönnum sjálfum.
Fyrir stuttu birtust yfirlýsingar
frá tveim ungum mönnum hér í
bæ, í grein, er ég skrifaði í Sigl-
firðing.
Verkuðu þessar yfirlýsingar
heldur ónotalega á forustubrodda
Æ.F.S. Formaður ÆFS kemur
sjálfur fram á sjónarsviðið og
birtir tvær yfirlýsingar, sem eiga
að afsanna það, sem fram kom
í yfirlýsingum þeim, er hér birtust.
Önnur yfirlýsing hans er frá
Sveinbirni Z„ þar sem hann vottar
það, að hann hafi hlerað á tal
tveggja' unglinga, sem hann segir
hafa verið þá, Sigurð Ellefsen og
Jónatan Aðalsteinsson. Vil ég
alveg láta lesendurna gera upp um
það, hvort þeir trúa heldur því,
sem Jónatan segir sjálfur, að Sig-
urður hafi sagt við sig, eða ein-
hverjum og einhverjum, sem seg-
ist hafa heyrt á tal þeirra. Þá
birtist yfirlýsing frá Gunnari
Jóhannssyni, og er kjarni hennar
sá, að S. E. hafi aldrei sagt það,
sem í vottorði Þ. B. stendur, við
hann (Þorstein). Sem sé, það á að
votta það, að „þessi hafi aldrei
sagt þetta við þennan!“ Hljóta
allir að sjá, hve heimskulegt slíkt
ýfirklór er.
Með svona látalátum geta þeir,
Þó það skipti kannske ekki máli,
þá er þó gaman að geta þess að
eftir öll vandlætingaskrif postul
ans í Neista, getur hann, Jóhann,
ekki einu sinni farið með rétt mál
í svo smávægilegu atviki eins og
því, þegar hann er að segja les-
endum Neista iivað ég sé gamall,
segir hann mig 16 ára, sem ekki
er rétt, frekar en annað hjá hon-
um. Hefur Jóhann sjálfsagt getið
sér þessa til, þvert ofan í boðorð
postulans í Neista, „ekki má geta
sér til.“
Stefán Friðbjarnar.
ungkommúnistarnir, ekki hulið
nekt sína. Það skín í gegn um þann
auma málaflutning, sem þeir nota
til að dylja sina aumu framkomu
gagnvart æskunni í bænum.
í umræddri grein EMA, segir
hann að þeir, sem undirrituðu vott-
orð þau, er birtust áður hér í blað-
inu, hafi gert það í hugsunarleysi.
Siglfirðingur kom út 15. þ. m.,
en vottorðin voru undirskrifuð þ.
3. og 4. og þá skírt tekið fram við
þá Þ. B. og J. A„ að ef þeim snér-
ist hugur um að leyfa að birta vott
orðin, skyldu þeir bara afturkalla
þau, en það var ekki gert. Þeir
voru báðir jafn fúsir að birta vott-
orð sín þann 15., er blaðið kom út
og ellefu dögum fyrr, er þeir undir
rituðu þau. Sjá því allir, að þarna
er bara venjuleg kommúnistalýgi
hjá EMA., og hversu lúalegra að-
ferða hann grípur til í því skini
að klóra yfir blekkingarbrellur
ÆFS broddanna.
Formaður ÆFS setur sig á háan
hest og segir, að það verði tekið
vægt á yfirsjón Þorsteins. Er
draumurinn um austrænt alræði
það ríkur í honum, að hann álíti
sig geta tekið vægt eða sterkt á
gjörðum manna. Að hann geti
hegnt þeim, sem ljá sannleikanum
fylgi sitt, ef sá sannleikur kemur
1 bága við gjörðir hans eða hans
flokks.
Einar hyggst að gæða lesendum
sínum á gömlu plötunni um aftur-
hald Sjálfstæðisflokksins. Sjálf-
stæðisflokkurinn er frjálslyndur
framfaraflokkur. Stefna hans er
frjálslynd umbótastefna, byggð á
atvinnufrelsi, verzlunarfrelsi og
viðurkenningu eignaréttarins. Þess
vegna er Sjálfstæðisflokkurinn
flokkur allra stétta, flokkur allra
landsmanna.
I Reykjavík hefur Sjálfstæðis-
flokkurinn haft meirihlutaaðstöðu
í fjölda ára. Á þeim árum, sem
Sjálfstæðismenn hafa stjórnað
Reykjavík, hefur þróunin orðið ör.
Nú stendur glæst borg, þar sem
UNGKOMMÚNISTA SVARAÐ
áður stóð smðþorp. Nú er svo kom
ið, að almenningur á hvergi við
betri kjör að búa, en einmitt í
Reykjavík, og er fólksstraumur-
inn, sem liggur til Reykjavíkur
næg sönnun fyrir því.
En kommúnistar, þeir höfðu á
sínum tíma yfirráðin á Bskifirði,
og endaði sá stjórnarferill þeirra
eins og mönnum er kunnugt með
því, að þeir settu bæja'rfélagið á
hausinn.
Alls staðar er talandi tákn þeirrar
óstjórnar, sem leiðir með valda-
töku kommúnista. Margoft hefir
komið í ljós, að forýstusauðir
þeirra hugsa meira um eigin hag,
en hag bæjar- eða þjóðfélags síns.
Þeir þykjast vera fulltrúar al-
þýðunnar, en eru fyrst og fremst
fulltrúar sinnar, óseðjandi eigin-
girni.
Eg þykist nú hafa • svaHað í
flestu grein EMA., í 10. tbl. Mjöln-
is og mun að sinni ekki fara lengra
út í grein hans, en vil aðeins benda
honum á það, að jafnvel þótt f jöldi
þeirra, ,sem ég sagði, að hefðu
gengið í Heimdall, bæri ekki alveg
saman við Morgunblaðið, og þó að
nokkur nöfn hafa tvíritast í dálk-
um Morgunblaðsins, breytir það í
engu þeirri staðreynd, að straumur
æskunnar liggur undir merki Sjálf
stæðisstefnunnar. Eg vil svo enda
á orðum hins sigursæla leiðtoga
Sjálfstæðisæskunnar í Reykjavík,
Jóhanns Hafstein.
„Alda hinna ungu, sem nú hefur
risið mun brotna yfir Sósíalista-
flokkinn, og í útsoginu verða falln-
ir fulltrúar hans.
Stefán Friðbj.
Sparksleðar
úr stálrörum
GRÆNMETI-
Hvítkál
Gulrætur
Laukur
Orangeade
Grape Fruit
Lim Spuash
Cítrónusafi
Vorzlun
Egils Stefánssonar