Morgunblaðið - 07.05.2011, Side 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. MAÍ 2011
✝ Magnús BjarniRagnarsson
fæddist í Bolung-
arvík 27. apríl
1923. Hann lést á
heimili sínu 27.
apríl 2011. For-
eldrar hans voru
Ragnheiður Mar-
grét Guðmunds-
dóttir, f. 6. apríl
1898, d. 1. maí
1976, og Ragnar
Jóhannsson, f. 22. september
1904, d. 19. ágúst 1925. Hálf-
bróðir Magnúsar hét Friðgeir
Ragnar Guðmundsson, en hann
er látinn.
Magnús fór ungur í fóstur til
Kristbjargar Margrétar Hall-
dórsdóttur, f. 7. nóvember
1878, d. 27. desember 1968, og
Guðjóns Jónssonar, f. 8. júlí
1894, d. 7. nóvember 1980. Ólst
Magnús upp hjá þeim hjónum í
Bolungarvík við gott atlæti.
Magnús kvæntist eftirlifandi
eiginkonu sinni, Elsu Árnadótt-
ur, f. 29. júlí 1930, þann 30. júlí
árið 1961 og eignuðust þau
ur hennar eru Agnes Elsa og
Steinunn. Barnabörn Gylfa og
Valgerðar eru átta talsins.
Hugur Magnúsar hneigðist
snemma til sjómennsku og hóf
hann störf til sjós fermingars-
umarið sitt á Einari Hálfdáns.
Hann sótti sjóinn á bátum jafnt
sem togurum og sigldi um öll
heimsins höf og stóð af sér
storma og stórsjói í viðureign
sinni við hina ólgandi dröfn.
Magnús átti tvo báta, sá fyrri
hét Mars og síðar lét hann
smíða trillu sem bar nafnið
Guðjón. Magnús var um 20
sumur á handfæraveiðum og
var Guðjón fóstri hans með
honum flestar vertíðirnar, þótt
hann gengi þá með tvær hækj-
ur. Magnús vann síðustu árin í
loðnuverksmiðju Einars Guð-
finnssonar, beitti nokkra bala á
veturna er aldurinn færðist yfir
og reri lengi vel á sumrin á
litlum hraðfiskibáti sem sonur
hans átti. Þá sigldi hann jafnan
manna lengst þó elstur væri af
bolvísku sjómönnunum og oftar
en ekki kom hann með mestan
afla að landi enda kappsamur
með afbrigðum allt fram á síð-
asta dag.
Magnús Bjarni verður jarð-
sunginn frá Hólskirkju í Bol-
ungarvík í dag, 7. maí 2011, og
hefst athöfnin kl. 14.
saman þrjú börn.
1) Guðjón Grétar,
f. 19. september
1956. Hann kvænt-
ist S. Sjöfn Krist-
insdóttur og eiga
þau saman börnin
Bjarna Kristin og
Bryndísi Elsu. Guð-
jón og Sjöfn skildu.
2) Auður Sigríður,
f. 21. mars 1961.
Auður átti soninn
Magnús Atla með Sigurði Þ.
Hafberg, þau skildu. Sambýlis-
kona Magnúsar Atla er Þóra
Kristín Gunnarsdóttir. Sam-
býlismaður Auðar er Kristinn
Sigurðsson og saman eiga þau
soninn Sigurð Smára. 3) Ragna
Jóhanna, f. 1. maí 1965. Hún er
gift Jóni Bjarna Geirssyni og
saman eiga þau þrjú börn,
Andra, Elsu og Lilju og tengda-
dótturina Þórunni. Börn Elsu
og Gunnars Rósmundssonar frá
fyrri sambúð eru Gylfi, f. 24.
september 1946, d. 29. mars
2010, sonur hans er Haukur.
Valgerður, f. 16. júlí 1949, dæt-
Elsku pabbi.
Ég kveð þig, minn faðir, nú komin
er stund
sem kveið ég svo fyrir að lifa.
En þú ert nú horfinn á feðranna
fund
með fögnuði tekið á himneskri
grund.
Í söknuði sit ég og skrifa.
Þín lundin var sköpuð af
gimsteinagerð
og gæska úr hjartanu sprottin.
Mig langar að þakka þér farsæla
ferð
með friðsælli gleði ég kveðja þig
verð.
Nú geymir þig dýrðlegur Drottinn.
(Birgitta H. Halldórsdóttir)
Þín dóttir,
Auður.
Bergmálið frá skipsbjöllunni
barst á milli fjallanna í Víkinni
sem fóstrað hafði pabba alla tíð,
því tími var kominn til að sigla
til hafs á ný. Hann átti þann ein-
an kost vænstan að munstra sig
um borð í bátinn og halda til
veiða. Árabáturinn sem flutti
hann um borð beið við bryggju
líkt og forðum þegar togarinn
Richard kom inn á Víkina milli
jóla og nýárs til að sækja hann,
en þá hafði hann sett fram þá
kröfu að togarinn sigldi með sig
heim í faðm foreldra sinna til að
dvelja hjá þeim um jólin eða
hætta ella. Hann fékk ósk sína
uppfyllta þrátt fyrir að togarinn
væri langt úti á hafi í mokveiði
því betri sjómann var vart hægt
að hugsa sér og mikill akkur fyr-
ir útgerðina að hafa hann áfram
um borð.
Saga þessi frá jólum fyrir
margt löngu lýsir vel hvað pabbi
setti í öndvegi á lífsgöngu sinni.
Hann unni sínu fólki umfram
allt og bar velferð þess ætíð fyr-
ir brjósti. Hann stundaði þó sjó-
inn af ákafa enda rann sjó-
mannsblóð í æðum hans og
hjartað sló í takt við sævarins
öldu. Lagði pabbi venjulega lín-
una þar sem fiskurinn beit á og
kom oftar en ekki með fullfermi
að landi úr faðmi hafsins.
Pabbi var góður faðir og
brimsorfni kletturinn sem hagg-
aðist hvergi. Hann var einkar
geðgóður, glettinn og gaman-
samur og hélt blikinu í augunum
sínum fram á síðasta dag. Hann
var barnabörnum sínum yndis-
legur afi og lifði sig inn í leik
þeirra og störf, tók þátt í gleði
þeirra og sorgum og því er mik-
ill harmur að þeim kveðinn.
Hann var ætíð boðinn og búinn
að rétta hjálparhönd og gerði
allt sem í valdi hans stóð til að
styðja og styrkja þá sem stóðu
honum næst.
Pabbi var mikið á ferðinni og
setti svip sinn á mannlífið í Bol-
ungarvík fram á síðasta dag.
Hann þekkti hvern krók og
hvern kima í Víkinni sinni og
vissi nákvæmlega hvert vitja
ætti gjöfulustu fiskimiðanna
enda einn af betri sjómönnum
sem landið hefur alið. Kraftur
hans var með ólíkindum og þó
aldurinn hafi verið farinn að
setja sitt mark á hann hin síðari
ár vildi hann hvergi hvika undan
tímans taki.
Daginn sem hann kvaddi
bylgjaðist báran svo blítt á haf-
fletinum og sólroðinn glitraði við
sjóndeildarhringinn er himnaf-
leyið bar hann út á hafsins djúp.
Dýrmætustu perluna sína, hana
mömmu sem var svo samofin
lífsgöngu hans, varð hann að
skilja eftir að þessu sinni við
sjávarsíðuna þar sem hún bíður
þolinmóð næstu landlegu með
blik í augum. Mamma mun vera
tilbúin þegar hann léttir anker-
um úti fyrir Víkinni og þá mun
bergmálið frá skipsflautunni
berast milli fjallanna líkt og
forðum og árabáturinn bíða við
bryggju. Þá mun enn ein óskin
hans pabba rætast.
Þangað til munum við hin
gæta hennar mömmu og minn-
ast pabba með miklum söknuði
en jafnframt gleði yfir því að
hafa fengið að hafa hann hjá
okkur svo lengi.
Ég vil þakka honum pabba
samfylgdina, góðmennskuna,
gæskuna og elskuna og bið góð-
an guð að gæta hans í nýjum
heimkynnum út við yrsta haf.
Kveðja,
Ragna.
Mín fyrstu kynni af Magnúsi
Ragnarssyni voru árið 1982 þeg-
ar ég kom til Bolungarvíkur ak-
andi á breyttum Bronco-jeppa,
þá nýr kærasti yngstu dóttur
hans, Rögnu. Magnús sagði mér
seinna að hann hefði verið tor-
trygginn gagnvart þessum
Reykjavíkurdreng en á þeim
tíma lét hann mig ekki finna til
þess. Við Magnús áttum mikil
samskipti upp frá því enda fjöl-
skyldan lítil og mikill samgang-
ur á milli heimila í smáu sjávar-
þorpi. Magnús kom mér fyrir
sjónir sem harðduglegur sjó-
maður sem bar með sér ein-
kenni Vestfirðinga sem hafa
tekist á við náttúruöflin alla
daga, unnið hörðum höndum allt
frá barnæsku, og bera með sér
lífsreynslu og jákvæðni til lífs-
ins.
Maggi Ragg eins og hann var
alltaf kallaður í Bolungarvík
hugsaði vel um fjölskyldu sína
og var miðpunkturinn í öllum
samskiptum enda hafði hann
áhuga á að fá nákvæmar fregnir
af öllu sem hans fólk hafði fyrir
stafni og ef einhver var á ferð-
um, milli landshluta eða annað,
þá hringdi hann yfirleitt til að
fylgjast með að allt gengi eins
og lagt var upp með.
Um áramótin 1988-89 bjó ég á
heimili þeirra Magga og Elsu
um tíma. Ég hóf þá störf hjá lög-
reglunni á Ísafirði og fór á mína
fyrstu vakt á miðnætti á gaml-
árskvöld í öskubyl og engu
skyggni. Magnús minntist oft á
þessa stund því hann hafði
áhyggjur af ferðum mínum um
Óshlíð þegar ég fór til vinnu.
Þetta lýsir Magga vel þar sem
hann tók fullan þátt í því sem
hans fólk var að sýsla.
Maggi hafði gaman af að
segja sögur enda hafði hann
upplifað margt á löngum sjó-
mannsferli. Eftir að ég byrjaði í
lögreglunni hafði hann gaman af
því að segja eina ákveðna sögu
sem ég heyrði alloft. Þegar hann
var ungur maður á ferð um
stræti Reykjavíkur var hann
með brennivínsflösku undir
höndum sem hann vildi drekka
úr. Í flöskunni var korktappi en
hann hafði engin áhöld til að
opna flöskuna. Hitti hann lög-
regluþjón á gangi í miðbænum
og bað hann að opna flöskuna.
Löggan gerði það og vildi fá
sjúss fyrir viðvikið. Eftir að
flaskan var opnuð tók löggan
sinn toll af flöskunni og afhenti
síðan Magga flöskuna. Þetta
sagði Maggi vera til marks um
að löggur væru líka mannlegar
og hló að vandlætingarsvipnum
á tengdasyninum.
Maggi fór allra sinna ferða
fram á síðasta dag, sá um inn-
kaup fyrir heimilið og fór í öku-
ferðir með Elsu og hundinn
Bínu sem hann hafði dálæti á.
Hann var daglegur gestur í Ein-
arshúsi þar sem við Ragna höf-
um verið að byggja upp gamalt
hús, og fylgdist hann með fram-
gangi verksins fram á síðasta
dag. Daginn sem hann lagðist til
svefns í hinsta sinn var hann á
ferð um hafnarsvæðið í Bolung-
arvík til að fylgjast með Guðjóni
syni sínum setja bátinn Bryndísi
ÍS ofan.
Þetta er líklega eins og hann
hefði viljað hafa þetta sjálfur.
Hann dó í svefni á 88 ára afmæl-
isdegi sínum án þess að verða
verulega misdægurt á lífleiðinni.
Jón Bjarni Geirsson.
Elsku afi.
Mikið er erfitt að hugsa til
þess að nú sért þú farinn frá
okkur og á ég eftir að sakna þín
svo mikið. Það var fastur liður í
mínu lífi að kíkja til þín og
ömmu í kaffi og finn ég til mik-
illar sorgar að hugsa til þess að
það er enginn afi. Uppfullur af
skemmtilegum sögum og sú
ótrúlega viska sem þú bjóst yfir
gerði þessar heimsóknir svo
skemmtilegar og verður Bol-
ungarvík aldrei eins án þín. Eft-
ir að ég flutti að heiman varstu
alltaf svo duglegur að hringja í
mig og gaf það mér mikið þó þú
hefðir yfirleitt ekkert að segja.
Mér finnst ég ennþá eiga von á
slíku símtali og verða það við-
brigði að heyra ekki í þér fram-
ar. Ég er svo þakklát fyrir að
hafa fengið að alast upp með þig
sem afa og er ég alveg uppfull af
góðum minningum um þig, elsku
afi, sem verða mér ljós í gegnum
ævina.
Þín afastelpa,
Elsa.
Elsku afi minn.
Það eru ekki til orð sem lýsa
því hversu ánægð ég er að hafa
hlotið þann heiður að eiga þig
sem afa. Enda ert þú einn sá
besti maður sem ég hef á ævinni
kynnst. Þegar ég frétti að þú
hefðir yfirgefið mig brotnaði ég
gjörsamlega niður og vissi ekki
hvernig ég gæti haldið áfram án
þín, því að þú varst svo stór hluti
af lífi mínu. Þegar ég sat á rúm-
stokknum þínum og hélt í hönd-
ina á þér og vonaðist til að þú
myndir rísa upp eins og þú gerð-
ir alltaf, taka utan um mig og
segja mér einhverja skemmti-
lega sögu, þá rifjuðust minning-
arnar okkar upp í huga mínum.
Þegar við sátum niðri og spil-
uðum á spilið sem ég gaf þér
einu sinni að gjöf, þegar við sát-
um uppi og þú sagðir mér sögur
af sjónum, skiptin sem þú
hringdir í mig þegar ég bjó í
Reykjavík bara til þess að at-
huga hvort mér liði ekki vel,
þegar þú gafst mér munnhörp-
una þína og kenndir mér nokkra
tóna á hana, bíltúrarnir á gamla
bílnum þínum og allar ferðirnar
í Hólakotið og fleira. Þá gerði ég
mér grein fyrir því að í mínum
huga mundir þú aldrei deyja. Þú
fórst bara á annan stað og bíður
mín þar.
Elsku afi, ekki varstu mér
bara yndislegur afi, heldur einn
minn besti vinur.
Ég sakna þín og minning þín
lifir í hjarta mínu.
Lilja Jónsdóttir.
Magnús Bjarni
Ragnarsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi.
Í lokin kemur kveðjan þessi
því komið er að hinsta dans.
Góður guð nú afa blessi
og gæti vel að sálu hans.
(Ragna Magnúsdóttir)
Minningin um þig mun
lifa með okkur alla tíð.
Andri og Þórunn.
Legsteinar og fylgihlutir
MOSAIK Hamarshöfða 4 110 Rvk
sími 587 1960 www.mosaik.is
• Mikið úrval
• Yfir 40 ára reynsla
• Sendum myndalista
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegs eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
ÁSGEIRS HÓLMS JÓNSSONAR,
Dalsgerði 2e,
Akureyri.
Guðrún Elín Hartmannsdóttir,
Þórður Haukur Ásgeirsson, Þorbjörg Kristín Jónsdóttir,
Hulda Ásgeirsdóttir, Heiðar Ágúst Jónsson,
afa- og langafabörn.
✝
Okkar innilegustu þakkir fyrir samúð og hlý-
hug við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
SIGRÚNAR JÓNSDÓTTUR
frá Brautarholti.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Dvalarheimilis
aldraðra, Borgarnesi fyrir góða umönnun.
Guðríður Svala Haraldsdóttir,
Ólafur Haraldsson, Alda Rut Sigurjónsdóttir,
Daníel Ingi Haraldsson, Steinunn Ásta Guðmundsdóttir,
Halldór Friðrik Haraldsson, Arna Pálsdóttir,
Katrín Lilja Haraldsdóttir, Reynir Sigursteinsson,
Guðrún Birna Haraldsdóttir, Gísli V. Halldórsson,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
ÁSGERÐAR ÁGÚSTU PÉTURSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Sól-
túns fyrir góða umönnun.
Pétur Vilhjálmsson, Auður Sjöfn Tryggvadóttir,
Sigríður Vilhjálmsdóttir,
Jóhanna Vilhjálmsdóttir, Örn Guðmarsson,
Jóhann Sigurfinnur Vilhjálmsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför móður minnar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
LISSÝJAR BJARKAR JÓNSDÓTTUR,
Hlíðarhjalla 61,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á Landspítalanum, krabba-
meinslækningadeild 11-E, fyrir hlýtt og gott viðmót og umönnun.
Séra Þór Haukssyni, útfararstjóra og frábæru tónlistarfólki eru
færðar þakkir fyrir þeirra þátt við útförina.
Jón Viðar Matthíasson, Helga Harðardóttir
og fjölskylda.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN G. GUÐMUNDSSON,
Austurströnd 8,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju
fimmtudaginn 12. maí og hefst athöfnin
kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Helga Jónsdóttir, Birgir Thoroddsen,
Einar S. Jónsson
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ÁRNA ÁRNASONAR
húsasmíðameistara og bónda
frá Höskuldarnesi,
dvalarheimilinu Hlíð,
Akureyri,
sem lést föstudaginn 8. apríl.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Hlíðar.
Jóhannes Árnason, Ragnhildur Þorgeirsdóttir,
Jórunn Árnadóttir,
Árni Árnason, Kristín Margrét Axelsdóttir,
Guðbjörg Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.