Austurland - 24.03.1956, Page 4
4
AUSTURLAND
Neskaupstað, 24. marz 1956.
Merkasii sijórnmálavið-
burður síðusiu árai
Kosningabandalag alþýðu, sem
Alþýðusambandið vinnur nú að
að koma á stofn, hefur vakið
mikla athygli og hefur verið fagn-
að af alþýðu umi land allt. Og
andstæðingablöðin bera þess ljós-
an vott, að afturhaldinu er ljóst
hver ógnun þessi nýju samtök
eru við yfirráð þess.
Verkföil eða stjórnmálaleg
áhrif
Nú er svo komið, að afturhalds-
öflin geta m:ð stjórnmálalegum
Aðalfundur Kvenna-
deildarinnar
Kvennadeild Slysavarnarfélags-
ins hér í bænum hélt aðalfund
sinn 16. marz.
Ur stjórn áttu að ganga Þof-
unn Jakobsdóttir, formaður, Soff-
ía Björgúlfsdóttir, ritari og Unn-
ur Zoega, gjaldkeri. Voru þær
allar endurkosnar. Fyrir voru í
stjórn Lína Jónsdóttir og Gislína
Haraldsdóttir.
Á 8. landsþing Slysavarnarfé-
lags Islands, sem haldið verður í
Reykjavík 22. apríl í vor, voru
kosnar Guðný Þórðardóttir og
Lína Jónsdóttir og til vara Fjóla
Steinsdóttir og Guðrún Sigmunds-
dóttir.
Aðalfundurinn samþykkti að fé-
lagið skyldi greiða afnotagjald af
símanum á Stuðlum, en mjög er
mikilsvert að þar sé sími eftir að
Suðurbyggðin er í eyði farin og
því engin aðstaða þar til að líkna
mönnumi, sem þar kunna að lenda
í hrakningum.
Á árinu sem leið hefur félagið
verið athafnasamt og látið ýms
mál til sín taka. Þau helztu eru
skipbrotsmannahælið í Sandvik og
stuðningur við sjúkrahússbygg-
inguna, en til-hennar lagði félagið
40 þús. kr.
Á fundinum var rætt um ýms
slysavarnarmálefni og starfsemi
deildarinnar að þeim, en ekki er
enn tímabært að skýra frá þeim
ráðagerðum.
Skemmtiatriði voru á fundinumi
og sameiginleg kaffidrykkja.
Guðný Þórðardóttir stjórnaði
spurningaþætti, sem þótti bráð-
smellinn og takast vel.
Fundurinn var mjög vel sóttur
þrátt fyrir mikil veikindi í bænum.
Finnur S. Jónsson, smiðuf, sem
stundaði sjóróðra áratugum sam-
an, færði deildinni 500 krónur að
gjöf og hefur blaðið verið beðið
að færa honum beztu þakkir fyrir
gjöfina og þann hlýhug, sem að
baki felst.
ráðstöfunum eyðilagt jöfnum
hondum hverja kjarabót sem
verkalýðnum tekst að vinna sér
til handa og ráðandi stjórnmála-
menn hafa beinlínis lýst yfir, að
það sé þeirra tilgangur að gera
það. Árangrar þeir, sem náðust í
verkföllunum í fyrravor hafa að
mestu verið eyðilagðir af Fram-
sókn og íhaldi í einingu andans
og bandi friðarins.
Nú er aðeins um tvennt aö
velja fyrir verklýðshreyfinguna.,
Annarsvegar að leggja út í ný
harðvítug og löng verkföll, semi
krefjast mundu mikilla fórna, —
en hinsvegar að ná þeim áhrifum
á Alþingi og í ríkisstjórn, sem
dygðu til að hindra framgang
þeirrar yfirlýstu stefnu íhalds og
Framsóknar, að eyðileggja jöfn-
um höndum árangra kjarabar-
áttunnar.
Verkalýðurinn valdi síðari
kostinn
Eftir að allar tilraunir til að
koma á bandalagi allra vinstri
flokkanna í landinu höfðu strand-
að á hægri mönnum sumra þeirra,
greip Alþýðusambandið til þess
ráðs, að stofna til samtaka með
öllum þeim, semi starfa vilja á
grundvelli stefnuyfirlýsingar þess.
Ef Alþýðusambandsstjórnin hefði
gefizt upp vegna neikvæðrar af-
stöðu nokkurra afturhaldsleið-
toga í Framsóknarflokknum og
Alþýðuflokknum, hefði hún
brugðizt gjörsamlega síðasta Al-
þýðusambandsþingi, sem fól henni
að gangast fyrir eins nánu banda-
lagi vinstri manna og kostur
væri.
Enda þótt Alþýðusambandið
gangist fyrir stofnun þessa al-
þýðubandalags, verður það því þó
skipulagslega óháð svo og hverju
félagi þess. Það er heldur ekki í
tengslum við neinn stjórnmála-
flokk en menn úr öllum vinstri
flokkunum munu finna þar grund-
völl til að starfa á.
Ef vinstri menn verklýðshreyf-
ingarinnar hefðu ekki bundizt
samitökum um myndun þessa
bandalags, mundu þeir í sumar
koma til með að standa í inn-
byrðis stjórnmálabaráttu verk-
lýðssamtökunum til óbætanlegs
tjóns.
Hvað ,ber á milli?
Hugsum okkur 4 alþýðumenn,
sem með líkamlegu erfiði vinna
fyrir þörfum sínum og sinna á sjó
eða landi. Einn þeirra er Alþýðu-
flokksmaður, annar Framsóknar-
maður, þriðji sósíaisti og fjórði
þjóðvarnarmiaður. Ha,gsmunir
þessara manna allra fara saman,
þeir eru mótaðir af svipuðum
þjóðfélagslegum aðstæðum, hugs-
unarháttur þeirra er svipaður og
lífsskoðun þeirra hvers um sig er
engu frábrugðnari lífsskoðun
hinna, en vera hlýtur þar sem um
fjóra einstaklinga er að ræða.
Sé nú ráðizt á hagsmuni þess-
ara manna, snúast þeir sem einn
maður til varnar. Þeir beita sam-
einuðu átaki til að hindra árás
sameiginlegs óvinar,
En fari fram kosningar, berast
þessir menn á banaspjótum. Þeir
kjósa hver sinn framibjóðanda.
Sumir þessara frambjóðenda eru
menn með sömu hugsjónir og hags
muni og fjórmenningarnir, en
aðrir eru úlfar í sauðargæru, sem
nota sér sundrunguna til að koma
sjálfum sér til valda og áhrifa.
En afleiðing þessarar bjánalegu
afstöðu fjórmenninganna verður í
flestum tilfellum sú, að andstæð-
ingurinn hreppir hnossið, sem um
var barizt og beitir svo völdum
sínum gegn alþýðunni.
Eins og hermir í fregn frá Fá-
skrúðsfirði í blaðinu í dag, eru 2
stórir bátar gerðir út þaðan í vet-
ur. Eigandi bátanna er Kaupfélag
Fáskrúðsfirðinga, en það rekur
gott frystihús og fiskimjölsverk-
smiðju. Á s. 1. ári og þessu ári
hafa komið 3 nýir 60—70 lesta
bátar til Fáskrúðsfjarðar en um
50 lesta bátur var þar fyrir. Ein-
staklingar eiga 2 þessara báta og
eru þeir gerðir út á vetrarvertíð
við ‘Faxaflóa. Bátar kaupfélags-
ins, Búðafell og Ingjaldur, byrj-
uðu seint veiðar mieð línu og var
afli fremur tregur. En síðan þeir
hófu netaveiði við Hornafjörð
hafa þeir, ásamt Hornafjarðar-
bátunum, veitt vel og flutt aflann
til heimahafnar.
Mikil ánægja ríkir á Fáskrúðs-
firði yfir útgerð þessara báta, þar
semi þeir skapa mikla atvinnu í
þorpinu. En atvinna hefði lítil sem
engin orðið, þar sem Austfirðing-
ur veiðir í salt. Hér er í rauninni
ekki um nýmæli að ræða, því Eski-
fjarðarbátar hafa marga undan-
farna vetur stundað veiðar að
heiman, en nú eru þeir allir við
Suðurland. Vissulega eru margir
örðugleikar á því að stunda veið-
ar frá Austfjörðum yfir veturinn,
og koma alltaf heim með aflann.
Kemur hér margt til, einkum f jar-
lægð miða og illt er að fá menn á
Hve lengi ætlar íslenzk alþýða
að láta hafa sig að ginningarfífli
á þennan hátt? — Er ekki tími
til þess komdnn, að hún taki sjálf
í sínar hendur stjórn sinna mála
og þar með stjórn landsins? —-
Er ástæða til að draga það lengur
en til vors?
Nauðsyn nýrra stjórn-
ínálasamtaka
Alþýðubandalagið er enn í deigl-
unni og enn verður ekki með vissu
um það sagt hve víðtækt það verð-
ur í fyrstu lotu. En væntanlega
á það eftir að þróast í öflug sam-
tök allra vinstri manna í landinu,
sem stefnt væri gegn hinu gjör-
spillta íslenzka afturhaldi og yfir-
ráðum þess yfir málefnum lands
og þjóðar. — Vonandi skýrast
línurnar innan skamms og mætti
vel svo fara að þess verði ekki
langt að bíða, að i íslenzkum
stjórnmálum verði tvö öfl sem
takast á, annarsvegar aftur-
haldsöflin, sem leggðu allt kapp
á að viðhalda yfirráðum sínum, en
hins v'sgar flokkur frjálslyndra
og framsækinna umbótamanna,
sem nú eru dreifðir í marga
flokka, þó ekkert það beri á milli
sem geri slíka skiptingu afsakan-
lega hvað þá nauðsynlega.
útilegu. Einnig mun það sjónar-
mið ráða miklu hjá útgerðar-
mönnum að hlutarkjör eru hag-
stæðari þeim á Suðurl., þar sem
hlutarmenn taka mikinn þátt í út-
gerðarkostnaði. Telja útgerðar-
menn sig gera það betur fyrir
sunnan.
Þó að útgerðarmenn eigi sjálfir
fiskvipnslustöðvarnar, eins a(g
t. d. hér á Norðfirði, finnst þeim
hagsmunir þeirra ekki fara það
saman með vinnslustöð í landi, að
þeir hafi neinar skyldur við hana
eða fólkið í plássinu sem þarfnast
atvinnu oftar en á sumrin.
Rökin gegn vetrarútgerð hér
fyrir austan koma fyrst og fremst
frá einstaklingunum sem eiga alla
bátana. Þá varðar ekkert um
hvort þessi milljónafyrirtæki, sem
komið hefur verið upp til hagnýt-
ingar sjávaraflans, standa aðgerð-
arlaus hálft árið. Þeir geta ekkert
við því gert og þess vegna fara
stóru bátarnir bara suður þar
sem auðveldara er að veiða fisk-
inn. Þetta lítur öðruvísi út hja
vinnslustöðvunum, þeirra hagS'
munir krefjast sem mestra verk'
efna allt árið, bæði til þess að
geta látið fyrirtækin bera sig og
einnig til þess að fá þjálfað og
gott fólk til fiskiðnaðarins sem
Framhald á 2. síðu.
Yetrarútgerd frá
Austfjördum