Austurland - 22.11.1979, Blaðsíða 5

Hjörleifur Guttormsson:
Upphyggingu í sjávarútvegi
má ekki vanrœkja
Framhald at 1. líðu.
flokksins. Sjávarútvegsráðherrann
brá sér meira að segja í gervi
leynilögreglumanns og rannsókn-
ardómara til að girða fyrir end-
urnýjun á Barða NK, og vann
það til, að taka að sér viðskipta-
ráðuneytið í dúkkustjóm íhalds-
ins til þess eins að koma í veg
fyrir þau skipti á skipum, en allt
kom fyrir ekki.
Við Alþýðubandalagsmenn höfð-
um þá afstöðu í síðustu ríkis-
stjórn, að leggja áherslu á bætt-
an aðbúnað og uppbyggingu inn-
Iends skipaiðnaðar, þannig að
liann verði sem fyrst samkeppnis-
fær um nýsmíði og viðhald. Við
beittum okkur fyrir stefnumörkun
þar að lútandi, byggða á samráð-
um hagsmunaaðila í sjávarútvegi
og iðnaði. Við töldum hins vegar
ekki rétt að loka á endurnýj-
un fiskiskipa með, innflutningi.
ekki síst er um er að ræða stað-
bundin vandamál varðandi hrá-
efnisöflun og skip sem sérstaklega
eru fallin til veiða á vannýttum
stofnum og gætu rutt þar braut-
ina með skjótum hætti. Þá skiptir
vissulega miklu, að útgerðaraðil-
um sé gert kleift að nýta það
fjármagn sem bundið er í eldri
skipum og að lánakjör, ekki síst
til innlendrar skipasmíði, séu með
þeim hætti, að ekki standi í vegi
fyrir lágmarksendurnýjun og við-
haldi fiskiskipa. Á þessu sviði sem
öðrum er ör þróun, og við þurf-
um að gæta þess að halda til
jafns við og helst standa framar
en keppinautar okkar erlendis.
Reglugerð án samráðs
Svipuð vinnubrögð voru uppi á
teningnum hjá sjávarútvegsráð-
herranum varðandi setningu regiu-
gerðar um aflatakmarkanir í
marsmánuði sl. Þá hafði tekist
samstaða innan ríkisstjómar varð-
andi viðmiðun um hámarksafla á
þorski á árinu 1979. Kjartan Jó-
hannsson leyfði sér hins vegar að
gefa út reglugerð, án þess að
hlusta á tillögur samráðherra
sinna, en hún fól m. a. í sér stöðv-
un þorskveiða í 70 daga yfir sum-
armánuðina á sama tíma og veitt-
ar voru víðtækar heimildir til
netaveiða fyrir Suðurlandi. m. a.
til loðnuskipa. Þessum vinnu-
brögðum mótmæltum við Alþýðu-
bandalagsmenn harðlega, ekki síst
með hagsmuni þeirra byggðarlaga
hér eystra og nyrðra í huga, sem
byggja á afla frá einu togskipi.
Það er ekki sjávarútvegsráðherr-
anum að þakka, að ekki hiaust
verra af sl. sumar í mörgum ver-
stöðvum.
Áherslu verður að leggja á, að
jafn afdrifaríkar ákvarðanir og
hér er um að ræða, sem snerta
atvinnuöryggi og afkomu fólks og
fyrirtækja í mörgum byggðarlög-
um, verður að undirbúa vandlega,
m. a. með aðgerðum er tryggi
lágmarksjöfnun á afla milli
vinnslustöðva og tæknilegan og
fjárhaigslegan undirbúning, ef
stefnt er að því að breyta um
veiðar og beina sókn í nýja fisk-
stofna.
Þörf á sveigjanlegu
skipulagi
Skynsamleg stjórnun fiskveiða
okkar og samræming milli veiða
og vinnslu er eitt brýnasta hags-
munamál landsmanna ásamt
bættri nýtingu hráefnis og auk-
inni úrvinnslu. Þar þarf til að
koma sveigjanlegt skipulag, sem
taki til þeirra fjölmörgu hags-
muna er um er að tefla og sem
veiti nauðsynlegan umþóftunar-
tíma. Fiskverndaraðgerðir eiga að
sitja í fyrirrúmi, en þær verður
að Iaga að byggðasjónarmiðum og
félagslegum aðstæðum þeirra er
við sjávarútveg starfa. Sjómenn
okkar mega ekki gjalda breyttra
viðhorfa einhliða og meira en
aðrir. Þótt þeir séu ekki fjölmenn
starfsstétt, skapa þeir þá megin-
undirstöðu, sem íslenskt efnahags-
líf hvílir á. Þetta hefur Alþýðu-
bandalagið haft í huga fyrr og
síðar, nú síðast í sumar við
ákvörðun olíugjalds, þar sem 3%
var haldið til hlutaskipta umfram
það sem fyrstu tillögur gerðu ráð
fyrir, og var þannig gætt lág-
markssamræmis við launaákvarð-
anir varðandi landverkafólk.
Draga þarf úr
tilkostnaði
Hagkvæmni og sparnaður í til-
kostnaði við sjósókn og útgerð
er mál, sem brýnna er að taka á
nú en nokkru sinni áður vegna
síhækkandi orkuverðs. Ákvarðanir
um stjórnun veiða þurfa að taka
mið af þeim viðhorfum og einnig
uppbygging skipastólsins. Þar
þarf m. a. að huga að meiri fjöl-
breytni en verið hefur og hvetja
til útgerðar skipa af mismunandi
gerðum, er henta vinnslustöðvum
og stundað geta sem fjölþættastar
veiðar.
Óþrjótandi verkefni í
sjávarútvegi
í fiskveiðum okkar og fisk-
vinnslu blasa við óþrjótandi verk-
efni og til þeirra þurfum við að
tryggja nauðsynlegt fjármagn. Þar
koma við sögu bætt starfsskilyrði
og mengunarvarnir, ekki síst í
loðnubræðslunum.
Áróðurinn fyrir erlendri stór-
iðju, sem nú glymur hátt og af
auknum þunga frá talsmönnum
Sjálfstæðisflokksins og úr fleiri
áttum, má ekki villa okkur sýn.
Uppbygging orkufreks iðnaðar
getur átt fullan rétt á sér í þeim
mæli, sem eigið aflafé þjóðar-
innar leyfir, enda sé þar um inn-
lendan atvinnurekstur að ræða. En
slíkt má ekki vera á kostnað
brýnna aðgerða til að nýta auð-
lindir sjávar, sem tryggt hafa
öðru fremur efnahagslegt sjálf-
stæði og batnandi lífskjör f land-
inu síðustu áratugi. — H. G.
Kratar
Dúkkustjórn Alþýðuflokksins
hefur nú gleypt enn einn bitann,
sem einna harðast var barist um
við undirbúning „Ólafslaga" á
Alþingi í fyrravetur. Þá knúðu
Alþýðuflokksmenn það fram gegn
eindreginni andstöðu Alþýðu-
bandalagsins og samtaka launa-
fólks, að láglaunafólki væri ætl-
aðar lægri verðbætur á laun 1.
des. nk. en fólki með hærri tekjur.
Tilbúin
fjárþörf
f samþykkt, sem dúkkustjóm kratanna gerði 30.
okt. sl., varðandi Fljótsdalsvirkjun segir m. a.:
„Ríkisstjómin samþykkir að fela iðnaðarráðherra að
láta hraða undirbúningsrannsóknum að Fljótsdalsvirkj-
un og varið verði nauðsynlegum fjárveitingum í því
skyni“.
í fréttatilkynningu um þessa „merku“ samþykkt var
látið að pví liggja, að hér hafi verið um einhverja stefnu-
breytingu að ræða og bjargað fjárhagsvanda vegna
yfirstandandi rannsókna. Svo er pó ekki, pví að hvorki
Orkustofnun né aðrir er að rannsóknum hafa unnið
varðandi Fljótsdalsvirkjun frcí því sl. sumar, höfðu
kvartað undan fjdrskorti og sá hraði var á úrvinnslu
sem unnt var samkvæmt fyrirmælum er undirritaður
gaf Orkustofnun með bréfi 16. júlí sl.
Ástæðan fyrir „sam]?ykkt“ ríkisstjómarinnar var allt
önnur og varðaði eingöngu heimiliserjur hjcí krötum.
Þeim sem ætlað var að leggja í framboð á Austurlandi
vegna aljúngiskosninga fyrir A-listann, leist eðlilega
ekki á blikuna eftir gjörðir Braga Sigurjónssonar iðn-
aðarráðherra varðandi virkjunarmálin hér eystra. Því
töldu þeir sig Jmrfa á einhverju nesti að halda fyrir
framboðsleiðangurinn. Og pað reyndist auðsótt með
pví að búa til og „leysa“ fjárpörf vegna virkjunar-
málanna hér eystra með sampykkt og fréttatilkynningu!
Það er sannarlega heldur léttur malurinn hans Bjarna
Guðnasonar.
Vonandi verða þeir jafn örlátir í reynd, ef til þeirra
kasta kemur vegna virkjunarmála á Austurlandi eftir
kosningar. — H. G.
og 2%
í þingbyrjun í haust fluttu allir
þingmenn Alþýðubandalagsins til-
lögu um að þessu ákvæði „Ólafs-
laga“ yrði breytt í tæka tíð, og
nú hafa kratamir séð sitt óvænna
með kosningar framundan.
Auðvitað játa þeir ekki uppgjöf
sína og kjaraskerðingaráform
undanbragðalaust, keldur reyna að
halda því fram, að þetta ákvæði
hefði ekki átt að koma til fram-
kvæmda, ef verðbólga hefði reynst
minni en raun ber vitni.Þetta er
þvættingur, eins og annað yfirklór
kratanna síðustu vikur. Hér sáu
þeir einfaldloga sitt óvænna og nú
bfðum við bara eftir því að sjá
formlega uppgjöf þeirra varðandi
hávaxtastefnuna og fleiri kjara-
skerðingaráform, sem þeir boðuðu
stíft í síðustu ríkisstjórn. Kjósend-
ur munu reka flóttann —H. G.
Eftirtaldir listar í alþingiskosningun-
um 2. og 3. desember 1979 hafa verið
úrskurðaðir gildir í Austurlandskj ör-
dæmi.
A-listi Alþýðuílokkur B-listi Framsóknarílokkur D-listi Sjdlfstæðisflokkun
1. Bjarni Guðnason, Reykjavík
2. Hallsteinn Friðþjófsson, Seyðisfirði
3. Guðmundur Sigurðsson, Egilsstöðum
4. Sigurður Hjartarson, Höfn
5. Björn Björnsson, Norðfirði
6. Jóna Halldórsdóttir, Eskifirði
7. Egill Guðlaugsson, Fáskrúðsfirði
8. Ingi Einarsson, Höfn
9. Bragi Dýrfjörð, Vopnafirði
10. Erling Garðar Jónasson, EgUsstöðum
1. Tómas Árnason, Kópavogi
2. Halldór Ásgrímsson, Höfn
3. Guðmundur Gíslason, Stöðvarfirði
4. Jón Kristjánsson, EgUsstöðum
5. Alrún Kristmannsdóttir, Eskifirði
6. Kristján Magnússon, Vopnafirði
7. Berta Einarsdóttir, Suðursveit
8. Sveinn Guðmundsson, Hlíðarkreppi
9. Friðjón Skúlason, Neskaupstað
10. Þórdís Bergsdóttir, Seyðisfirði
1. Sverri Hermannsson, Reykjavík
2. Egili Jónsson, Nesjahrcppi
3. Tryggvi Gunnarsson, Vopnafirði
4. Þráinn Jónsson, Fcllahrcppi
5. Júlíus Þórðarson, Norðfirði
6. Jóhann D. Jóhannsson, EgUsstöðum
7. Ásmundur Ásmundsson, Reyðarfirði
8. Albcrt Kemp, Fáskrúðsfirði
9. Herdís Hermóðsdóttir, Eskifirði
10. Pétur Blöndal, Seyðisfirði
G-listi Alþýðubandalag
1. Helgi Seljan, Reyðarfirði
2. Hjörlcifur Guttormsson, Ncskaupstað
3. Sveinn Jónsson, EgUsstöðum
4. Þorbjörg Arnórsdóttir, Suðursveit
5. Ágústa Þorkelsdóttir, Vopnafirði
6. Guðjón Sveinsson, Breiðdalsvík
7. Guðjón Björnsson, Eskifirði
8. Birgir Stefánsson, Fáskrúðsfirði
9. Pétur Eiðsson, Borgarfirði
10. Baldur Sveinbjörnsson, Seyðisfirðí
Yíirkj örstj órn Austurlandskj ördæmis