Svart á hvítu - 01.06.1978, Qupperneq 16

Hvers vegna fjalla myndir þínar einkum um
samskipti karlmanna?
Það er af þeirri einföldu ástæðu að ég geri kvik-
myndir um þaö sem ég þekki vel. Mín eigin reynsla
er reynsla karlmannsins. Ég held það færi betur á
því að konur gerðu sjálfar kvikmyndir um sína eigin
reynslu heldur en að þær komi fram í myndum
karlmanna á þann hátt sem þær hafa gert í allri
kvikmyndasögunni, þ.e. sem skraut eða aukahlutir.
Mínar myndir fjalla um karlmenn og þess vegna
þykist ég ekkert vera að fjalla um konur líka. Þær
fjalla ekki um konur. Og mér finnst konum meiri
sómi sýndur með því að sýna þær ekki heldur en að
sýna þær og níðast á þeim að meira eða minna
leyti.
Geturðu sagt okkur eitthvað frá því hvernig „f
tímans rás“ varð til?
Já, ég hafði þá ágætu hugmynd að gera kvik-
mynd um tvo karlmenn sem kynnast og ferðast
síðan saman. Þá vildi ég einnig fjalla eitthvað um
aðstæður kvikmyndahúsanna úti á lands-
byggðinni. Síöan valdi ég þessa leið fyrir feróina
vegna þess að þetta er lítt kunnugt héraö í
Þýskalandi, sem fáir þekkja og enginn ferðast um.
Ég feröaðist þessa leið tvisvar sinnum einsamall og
skoðaði öll kvikmyndahús sem urðu á vegi mínum,
það voru u.þ.b. hundrað. Því næst valdi ég úr þeim
og ferðaðist enn einu sinni þessa leið, að þessu
sinni með kvikmyndatökumanni og öðrum tækni-
manni. Þá var sem sagt leiðin komin og útgangs-
punkturinn, þegar karlmennirnir tveir kynnast í
Ferðalög eru algeng í myndum þínum. Er það
tilviljun?
Það stafar af því að ég á best með að vinna á
ferðalögum. Þegar ég geri kvikmyndir um ferðalag
þá skapa ég mér jafnframt bestu skilyrðin til þess
að vinna, vegna þess aö hugmyndaflug mitt er
virkara þegar ég ferðast heldur en þegar ég er kyrr
á sama stað. Sama er aö segja um leikendurna í
myndum mínum. Þeir eru líka ánægðari á flakkinu
en þar sem þeir sitja fastir á sama stað.
Þú notar mikið sömu leikarana í myndum þínum.
Það er líka alltaf sama fólkið bakviö kvikmynda-
vélina. Ég hef gert allar myndirnar með Robby
Muller sem kvikmyndatökumann, ég hef alltaf haft
sama hljóðtæknimann og einnig oft unnið meö
sama tónskáldi vegna þess að mér fannst það
ákjósanlegra að öðlast reynslu meö öðrum heldur
en að leggja í hvert sinn út í nýtt ævintýri, vegna
þess að þá er hægt að ganga úr skugga um hvort
maður hefur lært eitthvað eöa ekki. Ég ætla líka að
gera næstu myndir með sama fólkinu. Mér er sér-
staklega mikils virði varðandi leikarana að ég þekki
þá og að ég viti hverjir þeir eru, því ég vil ekki að
einhver komi og leiki hlutverk. ( myndum mínum
kemur fólkið frekar fram eins og það er í raunveru-
leikanum. Ég vil heldur alls ekki að nokkur leiki
hlutverk. Ég vil að hann gangist undir að sýna
hvernig hann sé. Það er bara hægt að gera með
fólki sem maður þekkir vel.
Rudiger Vogeler (t.v.) og Hans Zischler í hlutverkum sínum í „f
tímans rás“.
byrjun. Annað var ekki til staðar. Síðan var sjálf
kvikmyndatakan gerð á níu vikna ferðalagi. Ég
skrifaði á hverju kvöldi kvikmyndahandritið fyrir
næsta dag. Næsta dag kvikmynduóum við og
héldum svo áfram ferðinni. Þannig er líka sagan í
myndinni.
„í tímans rás“ minnti okkur dálítið á bandaríska
mynd, „Easy Rider“, einkum vegna ferðarinnar á
Nú hefur þú gert tvær kvikmyndir eftir verkum
Peters Handke. Viltu segja okkur eitthvað um
samvinnu þína við hann?
Við höfum þekkst mjög lengi, síðan löngu áóur
en ég hóf að gera kvikmyndir og ég held að aðferð
Handke við að skrifa, um hvað hann skrifar og
hvernig hann lýsir því, sé ekki mjög frábrugðin
aðferð minni við að gera kvikmyndir. Og þess
vegna var það bara mjög eðlilegt aö við skyldum
vinna saman.
Úr „I tímans rás“. Hans á sundi í landamærafljótlnu.
14