Austurland - 15.12.1991, Page 14

14
JÓLIN 1991.
Nemendur í Nesskóla unnu þetta efni í blaðið
og eru þeim færðar bestu þakkir fyrir
Jóladraugur
Litla jólatréð
Einu sinni var stór, stór skóg-
ur með helling af trjám. Lengst
inni í skóginum var lítið jólatré
sem var mjög fallegt.
Einn dag komu tveir menn og
söguðu litla jólatréð. Pað fór í
búð og margir komu og skoðuðu
það en enginn keypti það. Einn
dag kom gömul kona og sá hvað
það var dapurt svo að hún
keypti það.
Svo fór hún heim og skreytti
það með kúlum, skrauti og fal-
legri jólastjörnu, hún lét líka
helling af pökkum í kringum
það. Á aðfangadagskvöld komu
börnin hennar og barnabörn. Þá
var dansað í kringum það og
pakkamir opnaðir.
Þórunn Benný Finnbogadóttir.
Litla jólastjarnan
Einu sinni var lítil jólastjarna.
Hún var svo lítil að enginn vildi
kaupa hana. Margir skoðuðu
hana en enginn vildi hana vegna
þess að hún var svo lítil og allir
keyptu stórar stjörnur. Svo var
það á Þorláksmessu að tvö börn
komu inn. Þau skoðuðu allar
stjörnurnar. Þegarþau komuað
litlu jólastjörnunni sagði stelpan
sem hét Anna: „Ég vil fá þessa
stjörnu á jólatréð." „Alll í lagi,“
sagði Björn bróðir hennar. Síð-
an skreyttu þau jólatréð með
litlu jólastjörnunni og allir
skemmtu sér vel.
Margrét Kristinsdóttir.
Jólin koma
Bráðum koma blessuð jólin
með jólatré og fleira fínt
jólapakka skraut og stjörnur
og jólamatinn borðum við.
Til kirkju flest við förum
og prestinn þar við hlustum á
en þessu lýkur eins og öðru
dagar taka við og eitt ár
líður þangað til að við getum
notið þess á ný.
Anna Karen Símonardóttir.
Einu sinni rétt áður en jóla-
sveinarnir áttu að byrja að koma
til byggða fór að ganga jóla-
sveinaveiki. Allir jólasveinarnir
nema einn smituðust. Það var
Giljagaur.
Loks kom að því að Stekkja-
staur átti að fara til byggða, en
hann var svo veikur að hann gat
ekki stigið niður fæti.
Giljagaur bauðst þá til að fara
fyrir hann. Leppalúði bað hann
að koma líka með unga fagra
stúlku, því að þær væru það eina
sem gæti læknað þessa bann-
settu veiki. Giljagaur hélt af
stað.
Hann leit inn um alla glugga
en fann ekki stúlkuna. Samt hélt
hann vongóður áfram. Loks
kom hann að húsi þar sem var
partý. Þar sá hann stúlkuna.
Hann hljóp inn og bar hana út.
Stúlkan æpti og gólaði. Hann lét
hana á sleðann sinn og brunaði
af stað.
Þegar hann kom heim í hell-
inn voru þau orðnir vinir. Hann
sagði henni að hún þyrfti að
kyssa þá svo þeim myndi batna.
Hún gekk á milli rúmanna
þeirra og kyssti þá svo að þeim
batnaði öllum. En þá var aum-
ingja stúlkan búin að smitast svo
að Giljagaur kyssti hana beint á
munninn og þau urðu ástfangin,
giftu sig og liföu sæl til æviloka.
Anna Karen Símonardóttir.
Bráðum
koma jóiin
Nú er að koma jól
þá er gaman.
Það er alveg hætt að sjást í sól
og allir eru saman.
Aðalheiður Jónsdótlir.
Þetta er sönn saga. Aðeins
nöfnum hefur verið breytt til að
forðast frekari eftirgrennslan.
Hvar setti ég nú litla upptöku-
tækið mitt, já hér er það.
Hemm, þetta er Jónas Jör-
undur Jóðlari Jónsson sem segir
frá.
24. desember. Það voru
svínarif og spaghetti í kvöldmat-
inn.
Svínarifin voru brunnin og
spaghettið grjóthart.
Það er að segja frá máli núm-
er 2 að það leystist, já . . . það
leystist upp. Ég misstiblásýruna
ofan á það. I dag kom til mín
náfölur maður og bað mig að
leysa mál nr. 23 undir eins.
Hann léti það ekki viðgangast
að þessi jólaskóladraugur henti
fleiri lóðum íhausinn áhonum.
Ég fer niður í skóla í kvöld
og leysi málið strax.
Með því slæ ég tvær flugur í
einu höggi. Ég slepp við heim-
sókn tengdamömmu og leysi
mál um leið.
Þetta kalla ég að vera sniðug-
ur. Miklu sniðugra heldur en að
fela sig í uppþvottavélinni eins
og síðast.
Ég fékk svo rosalega í bakið
eftir að hafa verið í þrjár
klukkustundir í fimm manna
uppþvottavél.
Jæja, nú fer ég niður í skóla
að finna jólaskóla . . .
- Það var dimmt í skólanum,
ég sá varla út úr augum. Ég
Einu sinni þegar ég var sjö
ára fórum ég og mín fjölskylda
til Hollands. Við flugum með
þotu frá Arnarflugi. Við flugum
yfir Skotland en þegar við kom-
um til Hollands var rigning en
hún gekk fljótt yfir og á eftir
kom steikjandi sól. Við gerðum
margt úti. Við leigðum okkur
hjól og vorum sí-hjólandi.
Það var krossbraut þarna ná-
lægt sem ég fór oft í. í fyrstu
varð ég síðastur, í annarri annar
og í þriðju var ég fyrstur.
Tíminn var lagður saman og
urðu ég og einn annar strákur-
inn efstir og jafnir. Við gerðum
margt skemmtilegra. T. d. fór-
um við pabbi á mótorkross og
það var ofsa gaman. Mótorhjól-
kveikti ljósin og sá strax miklu
betur.
Ég gekk langa stund eftir
ganginum ogniður í kjallara. Ég
byrjaði strax að særa fram
drauginn með vísnasöng.
Velkominn vertu
Rambandi rauðkufl.
Réttu mér troðfullan
poka af gjöfum.
Ég fór með þuluna aftur og
aftur en ekkert gerðist.
Ég skildi þetta ekki. Alltaf þeg-
ar ég byrjaði að syngja grátbað
hlustandinn mig um að hætta og
gaf sig fram, hvar sem hann var.
Loks gaf draugsi sig fram og ég
réðst á hann. Ég reif út úr kjaft-
vikunum á honum og hrærði í
heilabúinu eins og grautarpotti.
Hann tók ekki eftir mér frekar
en ég væri ekki til. Mér datt
snjallræði í hug. Ég fór heim og
sótti gamla stradivariusinn minn.
Strax og að ég byrjaði að spila
heyrði ég mikinn hávaða og
ályktaði að baráttunni væri
lokið, en svo var ekki. Þetta var
bara rúðan sem ég stóð við með-
an að ég spilaði. Ég reyndi að
spila aftur. í þetta skipti kom
draugsi labbandi með ferða-
tösku og fór út um dyrnar, eða
ætti ég heldur að segja, gekk í
gegnum dyrnar. Og þar með var
máli nr. 23 lokið. Þegar ég kom
heim sat tengdó og beið.
Ég hafði þá ekki slegið nema
eina flugu þetta kvöld.
Hugi Þórðarson.
í Hollandi
in stukku frábærlega flott. Það
varmjöggaman að hjóla þarna.
Maður hjólaði oft til næsta
bæjar því að maður þurfti aldrei
að hjóla upp neinar brekkur því
að landið er flatt.
Við fórum tvisvar til Belgíu.
Báðar ferðirnar voru skemmti-
ferðir. í annarri fórum við í Tí-
volí en við komum þegar var
verið að loka þennan dag.
Trúðurinn bannaði okkur inn-
göngu en pabbi þrasaði svo mik-
ið að hann lét undan. Við
mamma fórum í rússíbana og
urðum helvíti skelkuð. Þarna
var margt skemmtilegt. Þar á
meðal gervigeimflaug og svo fór
ég í stóra byssukúlu sem skaust
upp og niður á ógnarhraða.
rl/aö Aíirirjclasvn
Skrýtlur
Heyrðu Gummi veistu á
hverju Manni stóð þegar hann
klifraði upp á Hvannadals-
hnjúk?
Já auðvitað stóð hann á
Hvannadalshnjúk.
Nei hann stóð á fótunum.
Læknir það er varðandi með-
alið sem þú gafst mér til að
byggja upp kraft og hreysti.
Já hvað með það?
Ég hérna næ ekki lokinu af
dollunni.
Hvernig er þetta eiginlega
með þig maður, þú mætir aldrei
í vinnuna á réttum tíma. Áttu
ekki vekjaraklukku?
Jú, jú, ég er bara alltaf sof-
andi þegar hún hringir.
Jóhanna B. Jóhannsdóttir.
í Hollandi vorum við í sælu-
húsi. Við hliðina var síki sem
við syntum í og skemmtum
okkur. Enþarnavarstórströnd,
að vísu ekki sjór heldur vatn en
það var bara betra því að í sjón-
um þarf maður að hafa lokuð
augun en ekki í vatninu.
Þarna er líka risastór sund-
laug með eyju í miðjunni sem
var veitingastaður. Þar keyptum
við okkur oft sjeik. Við vorum
aðeins í þrjár vikur í Hollandi
en alltaf er gaman að koma
heim. Við fórum með rútu til
Amsterdam, það er höfuðborg
Hollands. Við fórum á flugvöll-
inn hann heitir Skiphol og er tal-
inn besti flugvöllur í heimi.
Endir. Sigurjón G. Jónsson.