Ingólfur - 03.07.1944, Síða 4

4
INGÓLFUR
Lýðveldi eða
þjóðveldi
Frh. af 1. síðu.
þjóðhöfðingjavald. — Nú er
það gert, og nú á þjóðarbúk-
urinn að vera tilbúinn að
taka yið einræðilegu liöfði,
samkvæmt reglunni. Aðeins
óútkljáð hvaða flokkur á að
leggja höfuðið til.
Einkennilegt var, að það
slys skyldi lienda flokkana,
að gerast samtaka um að sam
eina þjóðina. — Þetta varð
til þess að þjóðin fann sjálfa
sig, og fann einingarmerkí
sitt í forsetanum. — Og þeg-
ar þjó'ðin sá að flokkarnir
vildu ekki sameinast um
þetta einingartákn, þá skild-
ist henni, og vonandi til
fulls, að hún og flokkarnir
eru ekki það sama, og «S það
ríki, sem flokkarnir voru að
stofna «ð Lögbergi, var ekki
hennar ríki heldur þeirra.
En væntanlega lítur þjóð-
in svo á, að sér hafi samt
tekist að leggja hornsteininn
að sínu ríki og sínmn eigin
yfirráðum í landinu.
Og því aðeins að sá skiln-
ingur verði ráðandi, að stofn
að liafi verið þjóðveldi í land
inu, sem útrými lýðveldi
flokkanna, getur þjóðin
framvegis viðurkennt daginn
17. júní sem sinn frelsisdag.
BÖKARFREGN
38) INDIGO
Hann var nú svo byrstur, að Josli lirökk til hliðar
eins og til að forðast svipuhögg. Caleb beið, og að vörmu
spori kom negrastúlka með barnið í fanginu.
Hún staðnæmdist í dyrunum eins og hún væri lirædd
við að koma nær. Caleb kom til hennar.
„Fáðu mér hann“.
Hún fékk lionum liikandi barnið, sem svipað var voð.
Caleb tók hann klaufalega og undrandi yfir því, live
lítill og léttur liann var. Roger svaf, en við það að Caleb
tók liann, rumskaði liann og hrein. Caleb snerist á liæli
og bjóst brott.
„Herra Caleb! Hvert ætlið þér?“ hrópaði stúlkan og
liljóp á eftir honum.
„Vertu kyrr“, svarði Caleb og leit um öxl.
Hún liljóp nú niður á veginn og Josli á eftir. Caleb
stikaði stórum í áttina til hests síns og hljóp á bak.
Barnfóstran náði lioniun lafmóð.
„Ó, lierra Caleb, þér megið ekki taka barnið burt!“
Rödd hennar brast af ótta.
„Haltu þínum svarta munni saman“, sagði Caleb, „og
sleptu ístaðinu“.
„En, herra Qaleb, ég þori ekki að láta yður taka liann
— — ég er negri herra Philips, og liann liefur ekki
sagt mér að afhenda yður barnið“.
„Þegi þú“, skipaði Caleb. „Og þú“, hann sneri sér
að Josli, „vilt þú fá keyrið á þig? Slepptu, segi ég“. Hann
kippti í ístaðið og reið af stað. Barnfóstran kveinaði
hástöfum. Roger vaknaði lijá Caleb og fór að skæla.
Caleb leit ekki við.
Judith og Pliilip komu til Silverwood sama dag, en
Caleb sat við sinn keip.
„Ég lield, að þú myndir vera mannúðlegri, ef þú sæ-
ir hana“, sagði Philip.
„Veiztu það“, sagði Juditli æst, „að þetta hefði getað
riðið lienni að fullu? Þegar þú fórst með barnið, fór
hún upp úr rúminu og reyndi að elta þig. Anglique
fann liana í yfirliði í anddyrinu“.
„Viljið þið bæði tvö hafa ykkur á brott liéðan og
láta mig í friði!“ hrópaði Caleb. „Hann er mitt barn,
og hún á ekki að ala liann upp eftir eigin fyrirmynd.
HVER ER MAfílJR-
INN? — ÍSLENfí-
INGAÆVIR I.—II.
BRYNLEIFUR TOBÍAS-
SON hefur skrásett. —
StcerS 417-\-390 bls. af stór-
um, þéttsettum síöum. —
Bókaforlag Fagurskinna —
(Guðmundur Gamalíelss.).
Eins og menn sjá af framan-
greindum tölum, er hér um
stórvirki að ræða, en þó mun
engan renna gran í hvílík
feikna vinna hefur verið lögð
í samsetning þessarar bókar,
sem ekki hefur lesið formál-
ann. Má beinlínis telja hana
þrekvirki, með því líka að til-
finnanlegt skarð hefur verið
fýrir hendi í bókmenntum vor-
um, sem þessi bók fyllir nú
vafalaust til stórra bóta, því
ekki þarf að efa vandvirkni höf
undar, sem auk þess hefur not-
ið stöðugrar aðstoðar hins fróð-
asta manns, Péturs Zóphónías-
sonar, um ætt- og persónufræði.
Bókin er nfl. safn af æviágrip-
um 3735 Islendinga, sem lifað
hafa á þessari öld (reiknað frá
febrúar 1904). Af þessum mönn
um telur bókin 1380 dána. —
Bændur og útvegsmenn era
langflestir: 1230, sjómenn um
150, verzlunarmenn um 350,
iðnaðarmenn um 300, prestar
um 280, lögfræðingar um 100,
læknar um 250, kennarar um
310, bankamenn um 70, blaða-
menn um 50, síma- og póst-
menn um 50, aðrir um 600. —
Reykvíkingar eru 1210.
"tJt með ykkur!“
Judith tók hanzkana sína, en Pliilip sagöi:
„Bíddu snöggvast, Caleb. Má ég spyrja, livað þú ætl-
ar að gera við Dolores? Hún er þó konan þín .
Caleb fitlaði við tágabrugðningana í vöggunni. „Já.
það ætlaði ég einmitt að tala um við þig. Það var vel
gert af ykkur að liafa liana svona lengi“.
„Ég geri ráð fyrir, að þar sem þú hefur brottnumið
barnið á þennan hátt, ætlir þú ekki að taka saman við
liana aftur?“ sagði Philip.
„Þú skalt ekki lialda, að ég muni láta hana verða
ykkur til byrði, Philip. Ég hef gengið að eiga hana og
ég mun sjá fyrir henni. Ég hef liugsað mér að gefa lienni
liús í Dalroy eða New Orleans, ef hún vill heldur búa
þar og greiða henni síöan vissa upphæð á mánuði. Hún
getur fengið húsið undir eins og hún er orðin svo liress,
að hún getur farið frá Ardeith“.
„Caleb“, sagði Judith, „þú ert lítilmótlegt dyggðaljós“
Philip yppti öxlum. „Gott“, sagði liann stuttlega.
Hún og Philip fóru leiðar sinnar.
Caleb liékk yfir barnin umeð taumlausri viðkvæmni.
Það voru ekki margir, sem honum hafði þótt vænt um
á ævinni, en þeim mun meir unni liann þessum fáu sál-
um og nú snerist allt hans ástríki upp í dýrkun á syn-
inum. Hann naut eignarréttarins og óskaði aðeins, að
sér gæti gleymzt skerfur Dolores í honum. En Dolores
fékk hann ekki gleymt og oftar varð lionum liugsað til
hinnar yndislegu, ungu konu, sem hann hafði komib
heim með, en götustelpunnar frá síðustu samverudög-
unum. Þetta kvaldi liann, og hann einsetti sér æ meir
að sýna, að liún hefði misst öll ítök í lionum.
Þegar hálfur mánuður var liðinn, mundi liann varla,
hvernig heimilið hafði verið, áður en Roger kom til
sögunnar. Fjórtánda daginn á Silverwood stóð Caleb
yfir stúlkunni, sem var að búa um Roger undir nótt-
ina og brosti í sælli dýrkun. Allan daginn ldakkaði liann
til þessarar stundar. Hann tók Roger í fangið og svæfði
liann „eins vel og nokkur kona“, sagði barnfóstran, um
leið og hún lagði svarta barnið sitt í vöggu þess úti í
liorni. Caleb breiddi vandlega ofan á Roger, livíslaði
„góðá nótt“ og læddist inn í lierbergið sitt.
Það var liljótt í liúsinu, svo liljótt, að lionum fannst
hann heyra föður sinn hrjóta í næsta lierbergi. Allt í
einu reis Caleb upp í rúminu. Honum varð ljóst, að
liann liafði sofnað en vaknað við eitthvað liljóð. Hann
lieyrði barnsgrát hinum megin við ganginn. Hann sneri
sér og ætlaði að fara að halla sér aftur, því að þetta
hlaut að vera negrabarnið. Roger hljóðaði ekki svona
hátt ennþá. En þá lieyrði liann rödd inni í barnaher-
berginu. Hann fékk ákafan lijartslátt. Það var talað lág-
um rómi, en þó liærra en ætlað var, og í einu vetfangi
þekkti liann röddina, stökk fram úr rúminu og lient-
ist berfættur fram. Hann hratt hurðinni á barnaher-
berginu upp á gátt.
Uti við gluggann bar skugga við alstirndan liiminn-
inn af veru, sem liann kannaðist vel við, þótt breytt
væri. Hún liélt á drengnum á vinstri liandlegg en í hægri
hendi hafði liún skammbyssu. Byssunni var miðað á
barnfóstruna, sem þrýsti sér upp að veggnum í skelf-
ingu. Blökkubarnið liágrét og Roger lirein.
„Slepptu barninu!“ kallaði Caleb ofsareiður og þaut
út að glugganum.
Dolores sneri sér fljótt við og miðaði byssunni á liann,
en þrýsti drengnuin upp að sér með vinstri hendi. Skot-
ið liljóp af. Allt hvarf í móðu fyrir lionum, og liann
kenndi mikils .sársauka í annari síðunni.
Þótt ekki væri hann með öllu meðvitundarlaus, gat
liann engu orði upp komið. Hann varð þess var, að
lllllllllBIIIIIIIIIIIBIIIIIIIIIIIISIIIIIIlllllliailllllllllllWIIIIIIUIIIIISH
(I
HappdræUi
Háskóla íslands
Dregið verður í 5. flokki 10. júlí
Munið að endurnýja áður en
þér farið í ferðalag.
@illlllllilli@llllilllilllll]|||lillllil![llllllilllllll@l!lliltlllll@|||||||||||
TILKYNNING
Viðskiptaráð liefur ákveðið eftirfarandi liámarksverð á
grænmeti á eftirlitssvæði Reykjavíkur:
/ heildsölu:
Tómatar I. flokkur kr. 10.00 pr.
do. II. flokkur kr. 8.00 pr.
Agúrkur I. flokkur kr.
do II. flokkur kr.
Toppkál I. flokkur kr.
do. II. flokkur kr.
Gulrætur extra kr.
do. I. flokkur kr.
do. II. flokkur kr.
Salat (minnst 18
stk. í ks.) kr. 13.00 pr.
2.50 pr.
1.75 pr.
3.25 pr.
2.00 pr.
3.00 pr.
2.25 pr.
1.25 pr.
kg-
kg-
stk.
stk.
stk.
stk.
húnt.
búnt.
búnt.
ks.
I smásölu:
kr. 13.00 pr.
kr. 10.50 pr.
3.25 pr.
2.50 pr.
4.25 pr.
3.00 pr.
4.25 pr.
3.25 pr.
2.00 pr.
kr.
kr.
kr.
kr.
kr.
kr.
kr.
%
kg-
kg
stk.
stk.
stk.
stk.
búnt.
búnt.
búnt.
kr. 1.00 pr. stk.
;inum
Ákvæði þessi ganga í gildi frá og með miðvikudegi
28. júní 1944.
Reykjavík, 26. júní 1944.
VERÐLAGSSTJ ÓRINN.
aBHHiiiiiHiiisiiiiiiiiHn{siiiiiiiiiiiii^iiiiiiiiinii@iiiimiiiii@inniin