Húsfreyjan - 01.12.1952, Side 12

Hér hafa þá verið nefndir þeir þrír
þættir, sem lífsstarf hinnar mikilhæfu
konu, Sigrúnar Blöndal, var í ríkustum
mæli samofið, síðustu áratugi hérvistar
hennar og hún i minningunni þess vegna
óaðskiljanleg frá þeim.
Greinilegast komu fram í ræðum
þeirra Margrétar Friðriksdóttur, Ingi-
bjargar Geirmundsdóttur og Hólmfríðar
Pétursdóttur — hugheilar óskir um það,
að Húsmæðraskólinn að Hallormsstað
mætti aftur rísa styrkur til starfa upp
úr þeim öldudal, sem hann nú er í, að
hann endurreistur ætti eftir að verða
óskabarn Austfirðinga.
Yfir öllum ræðunum, þótt alvöru-
þrungnar væru, sveif andi bjartsýnis og
léttlyndis og einfaldur söngurinn létti
undir vængjatökin.
Þegar leið að miðnætti var þessum
áfanga afmælishófsins lokið. Hinn síðari
hófst kl. 2 næsta dag með minningar-
ræðu um Sigrúnu og Benedikt Blöndal.
Flutti hana Páll Hermannsson fyrrum
alþingismaður. Engum manni mun hafa
verið betur til þess treystandi. Hann
hafði þekkt þau hjónin í áratugi og
verið um ýmislegt samstarfsmaður
þeirra, enda mun áheyrendum hafa virzt,
að hann hafi allt að því gjörþekkt þau
og skilið.
Að erindinu loknu var gengið í graf-
reitinn að Hallormsstað, sem er gamall
kirkjugarður. Formaður sambandsins
lagði fagran blómsveig á leiði Blöndals-
hjónanna og þar flutti bæn Guðfinna
Þorsteinsdóttir (skáldkonan Erla). Hún
hóf bænina með þessum orðum: ,,öll
góð og fullkomin gjöf er að ofan“.
Sungnir voru þrír sálmar. Sálmana
„Lærdómstími ævin er“ og „Gegnum
hættur, gegnum neyð“ hafði hin fram-
liðna skólastýra sungið við hverja skóla-
setningu að Hallormsstað. Nú ómuðu
þeir af vörum viðstaddra frá leiði henn-
ar, svo langt sem tónarnir náðu. Þessir
sálmar munu fyrst og fremst hafa minnt
viðstadda á það, að enginn verður svo
aldraður að hann vaxi upp úr því, að
vera nemandi í skóla lífsins og að „Sé
Hann með oss ekkert er óttalegt, það
sigrum vér“.
Að síðustu var sunginn sálmurinn:
„Faðir andanna“.
Að þessari athöfn lokinni var gengið
heim að skólanum og setzt að kaffiborði
í boði skólastýrunnar Þórnýjar Friðriks-
dóttur. Þar flutti Guðfinna Þorsteins-
dóttir áhrifamikil Ijóð; það hafði hún
einnig gert kvöldið áður.
Þennan dag var fjölmennt að Hall-
ormsstað. Ekki færra en átta tugir
manna. Konur frá Norðfirði, Eskifirði og
Reyðarfirði bættust í hópinn. Þeim var
að kaffidrykkju lokinni, gefinn kostur
á að hlýða á erindi það um Yfirlit
yfir sögu sambandsins, sem flutt var
kvöldinu áður. Að þvi loknu lá leiðin i
gróðrarstöðina á Hallormsstað. Þannig
endaði tilhald þessa dags, að konurnar
nutu frjálsræðis í skóginum.
Náttúran lagði blessun sina yfir stund
og stað þessara tímamóta Sambands
austfirzkra kvenna. Sólbjart yndisfagurt
veður var hennar afmælisgjöf til sam-
bandsins.
Breyttu aldrei gegn boðum samvizku þinnar;
en láttu þér þó ekki til hugar koma að sam-
vizka þín sé óskeikul.
—o—
Reyndu að verða það, sem þú vilt, að aðrir
haldi að þú sért.
—o---
Gættu þess að fyllast ckki drambi vegna
auðmýktar þinnar.
12 HÚSFREYJAN