Eining - 01.06.1945, Blaðsíða 3

E I N I N G
3
Guðrún Á. Símonar, söngkona 3000 fundir
Ungfrú Guðrún Á. Símonar hefir
haldið fimm hljómleika í Gamla-Bíó á
þessu vori, og var í hvert sinn fullt hús
áheyrenda, sem tóku henni fádæma vel.
Það má því sannlega segja, að myndar-
lega hafi hún farið af stað, þegar hún
aðeins 21 árs gömul, efnir til fyrstu
sjálfstæðu hljómleika sinna á ævinni.
Er það að efa, að nokkru sinni hafi
söngkona hleypt hér svo glæsilega úi'
Elaði.
Af ellefu viðfangsefnum voru átta út-
hinum mjúku, hærri tónum og með
fyllingu pg hlýju í þeim lægri.
Tríó útvarpsins, þ. e. Þórarinn Guð-
mundson, fiðluleikari, Þórhallur Árna-
son, cellóleikari og Fritz Weisshappel,
pianóleikari, aðstoðuðu ungfrúna á
hljómleikunum af mestu prýði.
Ungfrú Guðrún Á. Símonar er fædd
hér í bænum og uppalin. í báðar ættir á
hún ágætt söngfólk. Faðir hennar,
Símon sál. Þórðarson frá Hól, var ann-
álaður söngmaður, og móðir hennar,
Frá fyrstu hljómleikum Guðrúnar A. Símonar, 20. marz s. I.
Söngkonan á sviðinu í Gamla Bíó.
lend, þar á meðal þessar þrjár óperu-
aríur: Intermezzo, úr „Cavalleria Rusti-
cana“, eftir P. Mascagni, Un bel di
vedremo, úr „Madame Butterfly“, eftir
G. Puccini og Brindisi, úr „La Travi-
ata“, eftir G. Verdi. Ennfremur lög eft-
lr Tosti, Pergolese, Grieg, Alvarez og
Liszt. íslenzku lögin voru eftir S. Kalda-
lóns (Svanasöngur á heiði), Eyþór
Stefánsson (Lindin) ogLoft Guðmunds-
son (Hvað drevmir þig).
Hljómleikahúsgestum mun lengi verða
rninnisstæður þessi viðburður í tónlist-
ni’lífi bæjarins, og þótt ekki verði hér
minnzt á meðferð söngkonunna)' á
hverju einstöku lagi fyrir sig, er rétc
að geta þess, að viðfangsefnin leysti
hún af hendi af undraverðri list og
tókni. Hún hefir frábærilega'blæfagra
sópranrödd, sem er hrein og silfurtær á
Margtaldaður maður
I ræðu einni bendir Harry Emerson
Eosdick á það, að þótt hver maður sé
getulítill og veikbyggt kcr, þá getur
hann þó unnið kraftaverk í þágu þeirra
hugsjóna, sem velferð mannkynsins
byggist á.
Við vanmátt mannsins má bæta hinni
máttugu orku hugsjónanna, og þetta
frú Ágústa Pálsdóttir, hefir ágæta rödd.
Sönghæfileikar Guðrúnar standa því á
traustum fótum, enda hefir hún ekki
látið sitt eftir liggja að þroska rödd
sína hið bezta. Og í þessu sambandi ej'
þess vert að geta, að hinn ágæti söng-
kennari, Sigurður Birkis, söngmála-
stjóri þjóðkirkjunnar, hefir verið kenn-
ari hennar undanfarin þrjú ár.
Það er alveg sérstök ástæða fyrir
góðtemplara að gleðjast yfir sigrum
Guðrúnar Á. Símonar. Hún er sem sé
félagi í Reglunni; gekk í stúkuna Frón
nr. 227 hinn 8. sept. 1938 og hefir gegnt
þar mörgum trúnaðarstörfum.
Að lokum er söngkonunni óskað tií
hamingju með afrekið og fylgja henm
beztu óskir um bjarta og góða framtíð
á listabraut hennar. H.
tvennt: manninn og hugsjónina má svo
margfalda með Guði, og þá gerast und-
ur, eins og með fátæku fiskimennina eft-
ir að Kristur bættist í hópinn og í allt
hugsjónalíf þeirra.
Fortíð kvenna.
Sagt er, að það sé mesta hryggðar-
efni kvenna viðvíkjandi fortíð þeirra,
hvað hún sé löng.
Stúkan Einingin hafði þrjúþúsund-
asta fund sinn 30. maí s. 1. Fundurinn
var mjög fjölsóttur og hinn hátíðleg-
asti. Sátu hann, auk stúkufélaganna
sjálfra, margir boðgestir, fulltrúar frá
öllum stigum Reglunnar og öllum stúk-
unum í Reykjavík og Hafnarfirði.
Framkvæmdanefnd stórstúkunnar kom
í virðingarheimsókn. Helgi Helgason,
verzlunarstjóri, flutti fróðlegt og mjög
athyglisvert erindi um starfsferil stúk-
unnar á síðastliðnum 59 árum. Hún hef-
ur átt því láni að fagna, að vera oft bú-
in hinum ágætustu starfskröftum. Hafa
ýmsir þjóðkunnir menn, skáld, lista-
menn og skörungar verið félagai' henn-
ar. Mætti þar nefna menn eins og Jón
Ólafsson, rithöfund, Harald Níelsson,
prófessor, skáldið Guðmund Magnússon,
Guðm. Björnsson, landlækni, Gest Páls-
son, rithöfund, leikkonuna frú Stefaníu
Guðmundsdóttur og mann hennai',
Borgþór Jósefsson og marga fleiri.
Stúkan Einingin hefur starfað s. 1.
vetur með miklu fjöri og hefur fjölgað
félögum um 200. Stúkan er sextug á
þessu ári. Verður hennar þá minnzt nán-
ar í blaðinu. Margir fulltrúar tóku til
máls á fundinum.
Jónsmessunóti (írh. af 2. síðu)
sögur — og það kom eins og af sjálfu
sér, rifjuð var upp ýms forn trú, sem
tengd er Jónsmessunni.
Nokkru af því, sem ég heyrði þá, hef
ég drepið á hér að ofan.
Þegar bálið fór að lækka og köstur-
inn að síga saman, risu menn á fætur
aftur, og nú var sungið, dansað og farið
í ýmis konar leiki langt fram á nótt.
Jónsmessan er áreiðanlega einhver
elzti og merkilegasti þjóðhátíðardag-
ur Norðurlandanna. En auk þess er
hún tengd sögu okkar íslendinga á
merkilegan og eftirminnilega hátt:
Það er af sumum fræðimönnum tal-
ið nokkurn veginn sannað, að það hafi
verið á sjálfri hátíð hins heilaga Jó-
hannesar skírara, að kristni var lögtek-
in á Alþingi, svo að Jónsmessan er því
einn af hinum allra merkustu minning-
ardögum í íslenzkri sögu, því að ekki
mun vera hægt að neita því, að kristni-
takan tákni ein þau allra mei'kustu
tímaskipti í sögunni, og að þá hafi gerzt
sá atburður, sem mestu hefur orkað
menningarlega á líf þjóðarinnar 1 blíðu
og stríðu um aldaraðir.
Þá er og tengdur við Jónsmessuna
annar atburður, sem minnzt verður í
sögu þjóðarinnar, þótt hann að vísu sé
ekki sambærilegui' við sjálfa kristnitök-
una, en það er stofnun Stórstúku ís-
lands af I. 0. G. T., sem fór fram á
Jónsmessudag 1886.
(Útvarpserindi — hér nokkuð stytt).