Eining - 01.07.1953, Blaðsíða 18

18
EINING
við vígslu og valdatöku forsetans verið
venjulega aðeins fyrir hann og fjölskyldu
hans, en að þessu sinni kallaði Eisen-
hower allt ráðuneyti sitt, ráðgjafa og
aðstoðarmenn og fjölskyldur þeirra, alls
180 manns, til þess að vera viðstadda.
Þessir áttu að bera ábyrgðina með hon-
um.
I vali manna sinna fer hann ekki að-
eins eftir hæfileikum þeirra, heldur því,
hvert er þeirra mesta hjartansmál. Og
morguninn, er hann var settur inn í
embættið, var bæn hans á eftir guðs-
þjónustunni jafnt fyrir samstarfsmönn-
um hans og honum sjálfum. Hann bað
Guð um styrk þeim öllum til handa, að
þeir gætu í sannleika verið vígðir og
helgaðir þjónustustarfi sínu.
Samstarfsmenn hans þurftu ekki að
vera í vafa um áform og lífsskoðun for-
setans, því að nokkru áður en hann tók
við embættinu, kallaði hann saman
ráðuneyti sitt og aðstoðarmenn til há-
degisverðar í New York. Um þann við-
burð segir í áðurnefndri ritgerð:
„Forsetinn stóð upp við borðið og
lét í Ijós traust sitt á mannvalinu. Hann
taldi það vera af því bezta, sem þjóðin
gæti kosið til starfanna, sem biðu þess.
En um það yrðu þeir allir að vera sam-
mála, að starfið væri þó öllum ofvaxið,
jafnvel hinum hæfustu, án aðstoðar al-
máttugs Guðs. Hann snéri sér því næst
að landbúnaðarráðherranum, Ezra Ben-
son, sem er vel þekktur mormóni, og
bað hann bera fram bæn fyrir þá alla.
Það er þó ekki aðeins sökum þess,
að forsetinn er sjálfur trúhneigður, að
hann setur svo hátt mikilvægi guðstrúar-
innar. En hann trúir því, að þjóðin eigi
upphaf sitt, vöxt og viðgang, efnalega
velmegun og menningarlegar framfarir
fyrst og fremst að þakka hinum sígildu
dygðum. Hann trúir ekki á neina lausn
vandamála þjóðarinnar til frambúðar
án afturhvarfs til slíkrar trúar og
dygða“. — Honum fórust orð á þessa
leið:
„Lýðfrjálst stjórnarfar verður ekki
túlkað út frá öðrum sjónarmiðum en
trúarinnar. Forfeður okkar urðu að
skírskota til Guðs, til þess að eitthvert
vit gæti talizt í þeirra byltingarkennda
fyrirtæki. Það var aðeins í þeirri trú, að
Guð hefði skapað alla menn til vissra
óumdeilanlegra mannréttinda, að menn
gátu áformað lýðfrelsi. Trú þeirra var
greypt í grundvallarlög þjóðarinnar, og
traust sitt til Guðs steyptu þeir í mynt
sína, og hikuðu ekki við að leggja það
sem grundvöll undir stofnanir sínar.
Hvar völdu þeir ákvæðinu um trúfrelsi
stað í mannréttindaskrá sinni? Trú-
frelsið var fyrsti hornsteinninn, og það
var engin tilviljun“.
Eisenhower hefur oft vikið að því,
að þjóðin yrði að vera þrefaldlega
sterk: andlega, efnalega og hernaðar-
lega, ef hún ætti að geta varðveitt og
eflt frelsi sitt. Og mikilvægast af þessu

þrennu væri hinn andlegi styrkleiki
þjóðarinnar.
„Forfeður okkar“, sagði forsetinn,
„sönnuðu það, að til þess að geta yfir-
bugað kúgun harðstjórnar, áunnið sér
frelsi og veitt öðrum frelsi, þurfa menn
að eiga guðstraust og vera guðshyggju-
menn. Okkar hlutverk er að sýna, að
þessi trú, endurvakin og ómenguð, sé
nægilega máttug til þess að ganga á
hólm við kúgunaröflin“.
Eitt sinn kom það fyrir í kosninga-
baráttunni, að nokkrir stuðningsmenn
Eisenhowers urðu áhyggjufullir út af
því, hve títt hann í ræðum sínum viki
að andlegu málunum. Til þess að fyrir-
byggja, að hann yrði ásakaður um öfg-
ar í þeim efnum, fóru þeir til hans og
mæltust til þess, að hann sleppti slíku
í nokkrum ræðum. I fyrstu setti hann
hljóðan við þessa ósk, en varð svo hálf
ergilegur, og sagði alldjarflega: „Góðir
hálsar, þið hafið alranga hugmynd um
Bandaríkj aþj óðina.
Um það eitt er eg fullviss, að þjóðin
hungrar og þyrstir í andlegt líf. Þeim
fjölgar stöðugt, er eg kynnist, sem fyrir-
verða sig ekki að játa slíkt“.
Af pólitískum ástæðum hafði Eisen-
hower engan áhuga fyrir forsetaembætt-
inu, og af þess konar ástæðum hefur
hann engan áhuga fyrir því að verða
skráður í sögu þjóðarinnar sem forseti
hennar um fjögurra eða átta ára tíma-
bil. En hann á eitt mikið og brennandi
áhugamál: Hann er staðráðinn í að beita
öllum áhrifum stöðu sinnar til þess, að
stjórnartímabil hans geti markað tíma-
mót andlegs afturhvarfs í lífi þjóðarinn-
ar, að hún geti endurheimt þann lífs-
þrótt, það ágæti og þær hollu lífsvenj-
ur, sem sönn og lifandi trú ræktar í
mannlífinu.
Til þess að koma slíku til vegar, segir
þar, útheimtist þó vissulega meira en
áform og heilhug forsetans, meira en
yfirlýsingu hans og fordæmi, þótt mátt-
ugt sé og taki fram því, sem tíðkazt
hefur í seinni tíð um forustuna í Hvíta
húsinu.
Hér verður til mikils ætlazt af öllum
þegnum þjóðfélagsins, sem eru sam-
mála forsetanum í trú og skoðun, og
óska hins sama sér og þjóðinni til
handa.
Sannarlega er tími til kominn að
þjóðin geri sér ljóst, að 4. nóvember
var meira en aðeins einn kosningardag-
ur til viðbótar, og að ekki hæfir að
lækka manninn, sem hún kaus, niður
í eitthvert venjulegt flokkspeð.
Ritgerð þessari fylgja svo nokkur orð
forsetans. Þau eru þessi:
„Það sem eg hef orðið áskynja um
trúarlífið er þetta. Það gefur manninum
kjark á stundu hættunnar til þess að
afráða það, sem ekki verður umflúið,
og treysta svo æðri mætti fyrir úrslitun-
um. Aðeins í trausti til Guðs getur sá
maður, er mikil ábyrgð hvílir á, verið
geðrór og öruggur“.
Góðtemplarareglan
efnir fil alþjóða-
námskeiós í Svíþjóó
Stjóm hástúkunnar, ungtemplara-
samtökin í Svíþjóð og deild templara
þar, er beitir sér fyrir alþjóðasamstarfi,
efnir í sameiningu til fræðsluþings eða
námskeiðs í norræna lýðháskólanum í
Kungálv, sem er í nágrenni Gautaborg-
ar. Þetta fræðsluþing verður háð dag-
ana 2.—8. ágúst.
Æskulýðsleiðtoginn, Arnold Sabel, ^
opnar námskeiðið, en forseti alþjóða-
samstarfs-deildarinnar í Gautaborg,
Ingvald Walldén, flytur erindi um starf
deildarinnar. Hátemplar, Ruben Wagns-
son landshöfðingi talar um starf Regl-
unnar víðs vegar um heim. Um kvöldið
verður heimsókn til elztu stúku Sví-
þjóðar.
Næstu daga þingsins flytja svo ýms- p
ir lærdóms- og menntamenn, og for-
ustumenn í bindindis- og menningar-
málum, erindi um fræðslumál, ýmis fé-
lagsmál, námsskeið og menningarlegt
samstarf á alþjóðamælikvarða, og efl-
ingu alþj óðabræðralagshugsj ónarinnar.
Einingu hefur borizt sundurliðuð dag-
skrá þessa fræðsluþings, en ekki virðist
ástæða til að birta hana nánar, en blaðið ^
hefur með þessu orðið við beiðni hlut-
aðeigandi aðila, að geta þessa fræðslu-
þings.
Hvað er framundan hjó
Indverjum?
í Indlandi eru rúmar 370 milljónir t
manna, meðal aldur þeirra er 27 ár, en á
Norðurlöndum um 70 ár. í Indlandi verð-
ur hungurvofan árlega milljónum manna
að bráð, en þó falla enn fleiri fyrir drep-
sóttum eins og kóleru og malaríu, og tær-
ingin tekur hundruð þúsunda. Ein hjúkr-
unarkona er fyrir hverjar 43 þúsundir íbúa
í landinu. Það svarar til þess, að á íslandi
væru 3—4 hjúkrunarkonur. Um 80% af 1 1
þjóðinni kann hvorki að lesa né skrifa.
En Indland er vaknað. Stærsta fimm ára
áætlun heimsins hefur nýlega verið gerð
þar. Framleiðsluna á að auka stórkostlega
og vinna alla vega að umbótum og fram-
förum. Þegar hefur verið komið á áfengis-
banni í ýmsum hlutum landsins til mikillar
blessunar fyrir milljónir manna, og ríkis-
stjórnin stefnir að algeru áfengisbanni. —
Það er þó enn ráðgáta, hvað fram undan
er hjá Indverjum, en eitthvað stórfenglegt
verður það og mun snerta allan heiminn.
Gefi drottinn allra þjóða þjóðunum
forustumenn, er leiði þær veg lífsins, en * f
þeim fúsleik og hyggni til að móta
breytni sína og hegðun eftir því bezta
fordæmi, sem þeim hefur verið gefið.