Eining - 01.04.1957, Síða 3

EINING
3
Hannes var um langt skeið einn af
forystumönnum Góðtemplara í Siglu-
firði, og lengst af umboðsmaður stór-
templars í St. Framsókn. Hannes hefur
jafnan verið ótrauður liðsmaður fyrir
málstað Reglunnar, hvort heldur hefur
verið til sóknar eða varnar. Hann er vel
máli farinn og prýðilega ritfær og hef-
ur verið ritstjóri margra blaða, sem út
hafa verið gefin í Siglufirði. Var hann
t. d. fyrsti ritstjóri ,,Regins“, blaðs
templara í Siglufirði, er nú hefur komið
út um 20 ára skeið.
Hannes er skáldmæltur vel og hafa
ljóð hans birtzt víða, meðal annars í
söngbókum templara. I Siglufirði eru
oft sungin ljóð eftir Hannes, bæði á
gleðimótum og við hátíðleg og alvarleg
tækkifæri. Þegar karlakórinn ,,Vísir“
þurfti að láta þýða söngtexta, þótti jafn-
an sjálfsagt að leita til Hannesar Jónas-
sonar.
A þessu ári eru liðin 35 ár, síðan
Hannes gerðist Góðtemplari. Hann tel-
ur sig standa í mikilli þakkarskuld við
Regluna, en eins má segja, að Reglan
standi í þakkarskuld við hann fyrir langt
og trúfast starf fyrir málstað hennar.
Allir, sem vinna að því að efla bindind-
issemi og reglusemi meðal þjóðarinnar,
vinna heillaríkt starf í þágu alþjóðar.
Hannes var kvæntur Kristínu Þor-
steinsdóttur frá Stóru-Hámundarstöðum
í Eyjafirði, en hún lézt 1932. Frú Krístín
var merkiskona og samhent manni sín-
um í starfinu fyrir Regluna. Var hún
lengi gæzlumaður barnastúkunnar
„Eyrarrós” í Siglufirði.
Af börnum þeirra eru á lífi: Steindór,
bakarameistari, í Siglufirði, Kristín, sem
stendu,r fyrir heimili föður síns, Þor-
steinn, óperusöngvari, í Reykjavík, og
Jóhann, háskólakennari og bókavörður
við Cornellháskólann í Iþöku í Banda-
ríkjunum. Hallfríður, húsfreyja, í Siglu-
firði lézt fyrir nokkrum árum, var hún
elzta barn þeirra hjóna.
Við vinir og samherjar Hannesar
Jónassonar sendum honum þakklæti og
árnaðaróskir, í tilefni af áttræðisafmæli
hans og óskum honum heilla og bless-
unar á komandi dögum.
Óskar J. Þorlúksson.
Nýtt blcað um bindindi og
dfengismói
Áfengisvarnanefnd Akureyrar hefur haf-
ið útgáfu á litlu blaði, sem œtlað er það
hlutverk fyrst og fremst að fræða bæjarbúa
um framvindu áfengismálanna. Blaðið heit-
ir Sindri. Ritstjóri þess er séra Kristján
Róbertsson, en aðrir í áfengisvarnanefnd
Akureyrar eru: Hannes J. Magnússon, Ei-
ríkur Sigurðsson, Stefán Ág. Kristjánsson,
Ragnar Steinbergsson, Einar Kristjánsson
og Bjarni Halldórsson.
Eining býður Sindra velkominn í sam-
starfið.
Frú Sveinlaug Hall-
dórsdóttir áttræó
Enginn hittir þar fýrir beygða sál
eftir 80 ára ævigöngu. Ég brá mér til
Hafnarfjarðar í þeim erindum að fá lán-
aða mynd af frúnni, og leyfi til að birta
hana í Einingu. Auðvitað var það ekki
auðsótt, því að frú Sveinlaug á víst enn
eftir alllanga leið til þess að komast á
raupsaldurinn. En hið versta var, að
frúin gat afsakað sig með því, að mynd
væri ekki til, nema þessi, sem lesendur
blaðsins sjá hér. Hver mundi nú trúa
því, sem virðir fyrir sér þessa mynd, af
slíkri fríðleikskonu, að engar myndir
hafi verið teknar af henni, en sú er þó
staðreyndin. Dætur fríðleikskvenna
mega hrósa happi, því að oftast fá þær
sinn vel mælda hlut af þeim arfi, og
bera þá mæðrum sínum vitni. Þær eru
þá eins konar mynd.
Það, sem fremur öllu einkennir frú
Sveinlaugu, er dugnaðurinn, heilindin
og vænleikurinn. Hún og eiginmaður
hennar, Sigurður Kristjánsson, héldu
um áratugi Hótel Hafnarfjörð, einnig
hafði hún sumar-veitingastaðinn við
Gullfoss milli 10 og 20 ár. Hún var því
mörgum kunn, og að góðu einu, bæði
innlendum og erlendum mönnum. Þessi
sæmdarhjón voru meðal þekktustu og
vinsælustu borgara Hafnarfjarðar.
Komu þar mjög við félagslíf og athafna-
líf bæjarins, og mætti margt nefna, sem
ekki verður þó rúm fyrir hér. Að Ein-
ing óskaði þess, að mega birta mynd af
frú Sveinlaugu við þessi tímamót ævi
hennar, var ekki sízt vegna afskipta
þeirra af starfi templara og annarra
bindindismanna. Sigurður var einn
hinna traustu templara Hafnarfjarðar
og frúin hefur svo oft staðið fyrir veit-
ingum í sambandi við samkvæmislíf
templara, að hún á þar miklar þakkir
skilið, því að engu kastar frú Sveinlaug
höndunum. Eiginlega lagði frúin bann
við, að um sig yrði skrifað, og verð
ég því að hafa orð mín fá og hófleg, en
allir sem þekkja hana og heimili henn-
ar og störf, munu vera mér sammála í
því, að þar hefur farið hin mesta rausn-
arkona, sem fagrar dyggðir og miklir
mannkostir hafa prýtt. Slíkar konur hafa
löngum gagnað þjóð sinni bezt.
Frú Sveinlaug varð áttræð 28. marz
sl. Hún er fædd að Staðarbakka í Helga-
fellssveit á Snæfellsnesi. Líklega hefur
hún gengið á Helgafell á æskudögum
sínum og borið þar fram ósk sína gegnt
upprennandi sól, og í sólarátt mun hún
hafa horft mjög alla sína farsælu ævi.
Eins og títt er um góða búmenn, er hún
barn morgunstundarinnar. Dagsverk
hennar hefst enn sem fyrr klukkan 6
árdegis, og þegar aðaldagsverkinu er
lokið, grípur hún prjónana, heklunál-
inu eða rokkinn. Iðjuleysi þekkir hún
ekki og þess vegna ekki heldur leiðindi.
Glöð og þakklát við lífið hefur hún geng-
ið hvert sitt spor, og það hefur lífið laun-
að henni og látið hana verða blessunar
sinnar aðnjótandi. — Lifi hún heil og
sæl við kvöldsólar ljóma og varma, og
aftanskinsroða minningalandanna.
Pétur SigurSsson.
Opnað lyrsfta bind-
indisbókasafnið
á íslandi
Góðtemplarareglan á Islandi opnaði
bindindisbókasafn og lesstofu 27. marz
sl. Bókafulltrúi ríkisins, Guðm. G.
Hagalín, rithöfundur, hafði boðað blaða-
menn á fund klukkan 4 þenna dag, og
við kaffiborðið skýrði hann nokkuð frá
uppruna og tilgangi safnsins. Þessi ný-
græðingur, er hvorki hávaxinn né gam-
all. Safnið er stofnað 16. desember
1952. Áður hafði þó Einar Björnsson,
þá verandi þingtemplar, viðað að sér
allmiklu af innlendum og erlendum rit-
um og bókum um bindindi og áfengis-
mál, og eftir að afráðið er að koma upp
þessu safni, hefur hann átt mestan þátt-
inn í eflingu þess. Fjárhagsstyrks hefur
það notið frá áfengisvarnaráði.
Safnið er til húsa í ófullnægjandi
húsakosti í garði templarahallarinnar,
Fríkirkjuvegur 11 og hefur því eiginlega
ekki mátt vaxa hröðum vexti, en í því
eru nú 1500—1600 bindi og rit, þar af
600 íslenzk. Ætlunin er að safna öllu,
sem unnt er af innlendum ritum, bók-
um og ritgerðum um bindindi og áfeng-
ismál, einnig fundargerðabókum og viss-
um myndum. Sennilegt er, að víða á
íandinu sé ýmislegt það í fórum manna,
sem bezt væri komið í þessu bókasafni.
Vonandi hugsa menn vel til þess og láta