Eining - 01.04.1961, Qupperneq 9

EINING
9
ennfremur að styrkja þá, er þess þurfa,
til dvalar í hvíldar- eða hressingar-
heimili. Einnig getur sjóðstjórnin, er
hún telur sjóðinn þess megnugan, veitt
ungum og efnilegum mönnum, þeim, er
þess kunna að þurfa og bindindissamir
eru, styrki til ýmisskonar náms, svo
að þeir verði hæfari til þess að viðhalda
og auka menntandi félagslíf og efla
bindindisstarfsemi í landinu.
Sjóðsstjórnina skipa þrjár konur í
stúkunni Fróni nr. 227. Starfar stjórn-
in samkvæmt skipulagsskrá, er sjóðn-
um var sett 30. marz 1949, og er það
stofndagur hans.
Undanfarin ár hefur verið veitt all-
ríflega úr sjóðnum. En þrátt fyrir það
hefur hann vaxið og er höfuðstóll hans
nú rúmlega tvö hundruð og fimmtíu
þúsund krónur, sem eru á vöxtum og
tryggilega geymdar.
Vöxtur sjóðsins og viðgangur á fyrst
og fremst rætur í traustum félagsanda
og sönnum hug, sem er aðalsmerki stúk-
unnar Fi’óns, enda hinn bezti orkugjafi
til sameiginlegra átaka. Sjóðurinn er
óskabarn félaga stúkunnar og nokkuð
einstætt fyrirbæri. Margir utan Regl-
unnar hafa og af góðum vilja og mik-
illi fómarlund styrkt sjóðinn með fjár-
framlögum.
Öllum þeim, er styrkt hafa sjóðinn
á þessu ári og frá upphafi, færir sjóðs-
stjórnin beztu þakkir.
Ágústa Pálsdóttir.
Sigríður Jónsdóttir.
Arnbjörg Stefánsdóttir.
<^=?ir=ir=r=o
Fm Sauðárkróki.
Áhugasamur og ágætur reglubróðir,
Sigurður Kári Jóhannsson, sonur Jó-
hanns ögm. Oddssonar, skrifar og segir
góðar fréttir frá Sauðárkróki. Stúkan
Gleym mér ei á Sauðárkróki er ein af
elztu stúkum landsins. Félagar henn-
ar eru nú 70—80, mest fólk á aldrinum
14—17 ára, „góður efniviður“, segir
bréfritarinn. Fundi hefur stúkan hald-
ið annan hvem sunnudag allan veturinn
og fundarsókn verið ágæt, og eru þó
fundimir á sama tíma og bíóið. Fund-
artíminn var valinn með það fyrir aug-
um, að gefa unga fólkinu kost á að
sýna, að það hefði manndóm til að
velja heldur stúkufundinn en bíóið og
hefur þetta gefizt vel.
Um jólaleytið kom stúkan á jólatrés-
fagnaði. Vegna húsnæðis varð hann
að vera í þrennu lagi, og stóð veizla
sú frá hádegi til miðnættis. Tveir jóla-
sveinar vöktu mikinn fögnuð, bæði með
söng og gjöfum.
Fjórða febrúar kom stúkan á almenn-
um borgarafundi um áfengisvandamál-
ið í landinu. Öðrum félögum var boðin
þátttaka og sinntu því boði áfengis-
vamanefnd og Bindindisfélag öku-
manna, einnig formaður ungmennafé-
lagsins. óvenjulega margir fundar-
manna tóku þar til máls. Til þess að fólk
geti skemmt sér án alls ónæðis frá á-
fengisneyzlu, hefur stúkan haldið uppi
gömlu dönsunum. Svo segir bréfritar-
inn, að stúkan ætli að hafa ýmislegt á
boðstólum í sæluviku Skagfirðinga,
sem þá var framundan.
Eining óskar gömlu „Gleym mér
ei“, sem alltaf yngir sig upp, til
heilla með gott starf. Það er þannig víð-
ar líf og fjör í stúkustarfinu en í Hafn-
arfirði, en þar eru þær nú einna sprett-
harðastar, og hafa á stuttum tíma bætt
við sig yfir 70 nýjum félögum. Von-
andi reynist þessi faraldur smitandi.
Áfengisbann og leynibrugg
Forseti kristilegs bindindissam-
bands kvenna í Bandaríkjunum, frú D.
Leigh Colvin, skrifaði fyrir nokkrum
árum:
„Forsetakosningadaginn 4. nóvem-
ber 1952 tók ég mér í hönd tímarit,
sem fjallar um áfengismál. Þar las ég
þessar setningar: Aðeins síðastliðið ár
hefur lögreglan lagt hald á 20,402 ó-
lögleg áfengisbruggunartæki, sem gátu
framleitt meira af áfengum drykkjum
en hina löglegu framleiðslu.“
Um þetta hefði ekki verið hljótt, ef
þá hefði verið áfengisbann í landinu.
Svo reyna andbanningar ætíð að kenna
bannlögum um allt leynibrugg og leyni-
sölu. Því var látlaust haldið fram í
sumum blöðum Reykjavíkur á bannár-
unum, að bruggað væri áfengi í hverri
sveit, eða því sem næst og sums stað-
ar á hverjum bæ. Þegar þessi grófu ó-
sannindi höfðu verið endurtekin hvað
eftir annað, sendi Stórstúka Islands út
fyrirspum um þetta til sveitaroddvita
víðs vegar á landinu.
Fyrirspuminni svöruðu 110 sveitar-
oddvitar. 52 fullyrtu að ekkert brugg
hefði þekkst í þeirra sveitum, 28 sögðu
að vottað hefði aðeins fyrir því, 18
sögðu töluverð brögð að því eða mikil,
12, að leikið hefði grunur á slíku, en
ekki orðið uppvíst.
Hér var komizt næst hinu sanna og
hrakti þetta greinilega ósannindaöfgar
andbanninga.
Einar Rimmerfors ræðir við Archer Tongue,
framkvæmdastjóra alþjóðaáfengisvamastofn-
unarinnar í Sviss.
Banna Svíar
áfengisauglýsingar?
Riksdagsmaðurinn Einar Rimmerfors og
nokkrir aðrir riksdagsmenn flytja tillögu
um það, að sænska ríkisstjórnin leggi all-
verulegar hömlur á allar áfengisauglýs-
ingar eða banni þær algerlega. Þegar
skömmtunarkerfið var afnumið árið 1955
voru allar áfengisauglýsingar bannaðar
næstu mánuðina. Svo var slakað á klónni,
en þó settar reglur um áfengisauglýsingar
og nefnd kosin til að hafa eftirlit með því,
að út yfir viss takmörk yrði ekki farið.
Seinna var svo horfið frá þessum reglum,
en samstarf ýmissa krafta átti þó að vera
til eftirlits með áfengisauglýsingum, en þær
eru meinsemd, sem illt er að halda í skef j-
um, séu þær yfirleitt leyfðar.
Riksdagsmennimir, sem bera fram til-
löguna, telja ástand þjóðarinnar í áfengis-
málum alvarlegt áhyggjuefni, sérstaklega
vaxandi áfengisneyzlu ungmenna, sem stöð-
ugt nær tökum á yngri og yngri piltum og
stúlkum. Þeir telja því allar áfengisauglýs-
ingar og hvatningar vera helbera mótsögn
við tilraun ríkisstjórnarinnar og allra sam-
taka í landinu til þess að vinna gegn áfeng-
isbölinu. Slíkt ætti líka að vera augljóst
mál. Mikill ósómi er það og blettur á menn-
ingu þjóða, að leyfa áfengisauglýsingar,
að leyfa mönnum, að hvetja aðra til að
neyta þeirra drykkja, sem óbætanlegu
tjóni valda meðal allra þjóða. Sænsku riks-
dagsmennirnir, sem ekki vilja una þessu,
eru því sannir vökumenn í þjóðfélaginu.
Einar Rimmerfors er maður traustur og
gætinn, ann siðgæðismálum og reglusömu
lífi, og leggur krafta sína fram í siðbótar-
félögum.
----♦-----♦-----
Gat ekki tekiS boðinu
Efnuð frú frá Ameríku var að spóka sig í
parís. Leið hennar lá eitt sinn fram hjá reisu-
legu húsi. Þar varð henni starsýnt á aldr-
aðan mann við störf í garði sínum. Hún gerði
sér lítið fyrir, gekk til mannsins og bauð
honum að greiða fargjald hans til Ameríku,
og auk þess góð laun, ef hann vildi gerast
garðyrkjumaður hennar. Hann svaraði:
„Frú mín góð, mér þykir það slæmt, að ég
er bundinn öðru starfi og get því ekki þegið
boð yðar. Ég heiti Auriol og er forseti lands-
ins, en verði ég ekki kosinn næst, getur vel
komið til mála, að ég hugleiði tilboð yðar“.
(Unge Kræfter).