Vera - 01.02.1994, Blaðsíða 30

L E I K H Ú S
EVA LUNA
cfáo/mfeukM ~3awkz/yá(/óttó)i oa> 2f6r-un</ G/a^c/ó/lír
Höfundar leikgeröar: Kjartan Ragnarsson
og Óskar Jónasson, höfundur skáldsögu:
Isabel Allende, tónlist og söngtextar: Egill
Ólafsson, útsetnlngar: Ríkharöur Örn Páls-
son, hljómsveitarstjóri: Árni Scheving,
dansar og hreyfing: Micaela von Gegerfelt,
búningar: Guörún Sigrfður Haraldsdóttir og
Þórunn Elísabet Sveinsdóttir, leikmynd:
Óskar Jónasson, lýsing: Lárus Björnsson,
leikstjóri: Kjartan Ragnarsson.
Isabel Allende hefur verið vinsæll höfund-
ur á Islandi síðustu árin en hún vakti fyrst
athygli fyrir skáldsöguna Hús andanna.
Svo komu út bækurnar Ast og skuggar og
Eva Luna og aðdáendum Allende til mik-
illar gleði kom hún hingað eitt sinn sem
gestur bókmenntahátíðar. Bækurnar sýna
vel þann ólgandi heim Suður-Ameríku
sem er okkur Islendingum svo framandi en
þær birta líka sannfærandi kvennaheim.
Veru lék hugur á að vita hvernig konum
líkaði leikgerð karlanna á Evu Lunu og
bað þær Hólmfríði og Hrund að fara á sýn-
inguna. Þær skelllu sér í Borgarleikhúsið
eitt stórhríðarkvöldið í janúar og viðruðu
síðan skoðanir sínar í samtalinu sem hér
fer á eftir.
Fyrst snerust samræðurnar um það
hver væru fyrstu áhrif af sýningunni og
hvernig „sýn strákanna" á Evu Lunu
kæmi út en Kjartan Ragnarsson hefur lagt
áherslu á að verkið einskorðist við þessa
sýn þeirra strákanna, hans og Oskars Jón-
assonar.
HG. Fyrir mér er sýningin allt annað verk
en bókin. Ur bókinni er mér minnisstæðust
togstreita Evu Lunu sjálfrar milli þess að
velja og hafna: „Hvar vil ég vera í lífmu?“
spyr hún sjálfa sig. I sýningunni er þetta
aftur á móti lagt upp sem leit munaðar-
lausrar stúlku að samastað en ekki þessi
innri átök og ákvarðanir.
HÓ: Mér finnst ég að vissu leyti heppin að
hafa ekki lesið nema byrjun skáldsögunnar
því það auðveldar mér trúlega að líta á
sýninguna sem sjálfstætt verk. En ég skil
vel hvað þú átt við því að þessi skortur á
innri átökum lýsir sér skýrt í því að þetta
er fyrst og fremst sýning eða „show“ án
mikillar dramatíkur eða leikrænna átaka.
Mér fannst þetta vera flott sýning og vönd-
uð að mörgu leyti en ekki skilja eftir sig
nein afgerandi áhrif. Það var líkt og aðal-
persónan Eva Luna ætti helst að þjóna því
hlutverki að tengja saman myndirnar sem
brugðið var upp í söngvum og dansi, því
sögurnar hennar voru að mestu sýndar
þannig.
HG: Hér er ef til vill kominn þessi mis-
munandi skilningur kynjanna á hlutverk-
um sínum. Sjá höfúndarnir Evu Lunu bara
sem tengingu en ekki sem geranda i eigin
lifi?
HÓ: I sýn strákanna fannst mér mjög mik-