Ljósmæðrablaðið - 01.03.1932, Qupperneq 4

14
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
Yerð eg að sci*ja að þelta bréf kom mér á óvart, þar
sem mér er það mjög fjarri skapi, að vilja móðga vini
mína læknana á nokkurn hátt, og vissi það líka vel á'ður
en Jiáttv. landlæknir Jjenti mér á það, að óheppilegt er, að
læknar og ljósmæður eklvi geti unnið saman í eindrægni
og gagnkvæmu trausti.
Auðvitað geta orðið skiftar skoðanir um j)að, hvort
lieppilegra sé, að ljósmæður eða læknar annist fæðinga-
lijálp alment, og l'anst mér það engin móðgun við lækna
þótt eg liafi þá skoðun, og Jialdi fast við Jiana opinberlega,
þrátt fyrir allar leiðbeiningar frá landlækni og öðrum, að
Jieppilegra sé, að ljósmæður annist yfirleitt einar um þær
l'æðingar þar sem all gengur eðlilega, án jjess að van-
irej^sta noklíuð læknum eða gera þeim órétt til.
Það má þó altaf atliuga i þessu samhandi eitt atriði, og
]jað er kostnaðarhliðin. llvaða læknir stenst við að bíða
eftir fæðingu klukkutimum eða jafnvel dögum saman,
fyrir svipaða borgun og ljósmæður fá? Eg býst við, að
þeir læknar, sem elíki meta sinn tíma meira cn það, væru
ekki svo eftirsóknarverðir, að fólkið væri miklu bætlara
með þá en sína ljósmóður, cf sæmileg væri; en þar kem
eg að atriði, sem eg vildi um leið víkja að nokkurum orð-
um, að því að eins tel eg' þessum málum vel borgið, að
völ sé á góðum og kunnandi ljósmæðrum, og fvrir því
liefir verið barist eftir mætti, að íslenslta ljósmæðrastétt-
in yrði fyllilega slarfi sínu vaxin, en það tel eg hana ekki,
ef hún er ekl<i fær uin, upp á sitl eindæmi, að aðstoða við
eðlilega fæðingu, og segja lil í tíma ef lækni þarf með lil
einliverrar meiribáttar aðgerðar. Hitl fæ eg ekiei skilið,
hvernig liáttv. landlæknir eða aðrir, fá það út úr fyrnefndri
grein minni, að eg sé að vara fólk við að sækja lækni
þótt eg telji það ónauðsynlegt við eðlilegar fæðingar, þar
sem eg tek einmitt sþýrt fram, að bað sé ein af höfuð-
skyldum ljósmæðranna, að sæleja lækni, ef þess er nokkur
kostur, ef eittlivað ber út af. Hefir það og verið brýnt
fyrir ljósmæðranemunum í skólanum, enda þó að kensla