Ljósmæðrablaðið - 01.03.1932, Blaðsíða 8

18
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
■Þýðingarmesta nýjungin í sögu fæðingahjálparinn-
ar, frá þessu tímabili, er þó fæðingatöngin, „hin óskað-
lega löng“, eius og hún var kölluð lil mótsetningar við
livassa liaka og tengur, sem notaðar höfðu verið til að
ná með götuðu fósturhöfði. Fæðingatöngin var fundin
upp í Hollandi; hún á sér langa sögu, sem full er
blekkinga og loddaraskapar. Hægt og liægt var hún
bætt og fullkomnuð, og ennþá lengri tíma tók það menn
að Jæra að nota liana rétt.
William Smellie, enskur fæðingalæknir, og fremsti
maður á því sviði á sínum tíma, ralc á liana síðasta
smiðsh'öggið.
Þegar Smellie hyrjaði sem fæðingalæknir í London
árið 1739, var þar engin fæðingastofnun. Ljósmæð-
urnar þurftu elílíert próf að taka og livaða kona sem
var, mátti stunda ljósinóðurstörf. Þegar Smellie kendi
stúdenlunum, notaði liann líkan, sem hann liafði sjálf-
ur smíðað, úr grindarheinum konu. Likanið liafði tll-
Jjúinn magál og vtra og innra legop, sem hægt var að
víkka og þrengja. í stað barns var noluð hrúða. Smellie
tók einnig nemendur sína með sér til fátækra lcvcnna,
sem liann var sóltur til.
Atliyglisgáfa Smellie’s var óvenju skörp; hann rann-
salíaði itarlega með lilískurðum liinar ýmsu fósturstöð-
ur. í liinni stóru handhók sinni, sem er með ágætum
slíýringarmyndum, lýsir llann gangi eðlilegrar fæðingar.
Hann innleiddi fæðingatöngina i Englandi og endur-
Jjætti liana talsverl.
Eg vérð hér, söknm tímaskorts, að sleppa því að minn-
ast fjölda merkra fæðingalækna, sem einnig voru marg'-
ir hverjir, ágætir líffærafræðingar. En eg vil enn minn-
ast einnar merkrar ljósmóður, sem lætur lil sín taka
i sögu fæðingalijálparinnar. Ljósmcjðir þessi er Marie
Louise Laclutpelle, læknisdóttir og yfirljósmóður við
„Hótel Dieu“, liina gömlu fæðingastofnun í París.
Fæðinga-deildin i „llótel Dieu“ var hræðilega óvist-