Akranes - 01.07.1944, Síða 4

88
AKRANES
Kl. 8,30 um kvöldið var svo ágæt
samkoma í Bíóhöllinni. Var húsið því
nær fullskipað áheyrendum. Þar fór
þetta fram:
Sigríkur Sigríksson setti samkomuna.
íþróttafulltrúi ríkisins Þorsteinn Ein-
arsson flutti ræðu um sundíþróttina hér
á landi. Þar flutti og Þorgeir Ibsen
kennari ræðu um sama efni. Komu þeir
víða við í ræðum sínum, enda voru þær
ágætar.
Sigurbjörn Jónsson skipstjóri las upp
formannavísur eftir Pál Guðmundsson.
Þorsteinn Einarsson afhenti þarna verð-
laun, fyrir þær íþróttir er fóru fram 29.
maí og þennan dag, 4. júrií.
Karlakór söng nokkur lög undir
stjórn Jóhanns Guðnasonar, þ. á. m. lag
Inga T. Lárussonar, íslands Hrafnistu-
mennn. Undirleik í því lagi annaðist frú
Guðmunda Guðmundsdóttir. Þá lék
ungfrú Ingibjörg Ólafsdóttir nokkur lög
á píanó.
Um kvöldið var stiginn dans í Báru-
húsinu til kl. 4 um nóttina. Allan þenn-
an dag voru samfeld hátíðahöld sem
fóru mjög vel fram og voru öllum að-
iljum, þar með öllum almenningj til
mikils sóma. Mun þeirra lengi verða
minnst, og enn lengur mun sú stofnun
gera hér gagn sem tengd er við þenn-
an dag.
Vígsluræða Ólafs B. Björnssonar var
á þessa leið:
Háttvirtu áheyrendur.
Við bjóðum ykkur öll hjartanlega
velkomin á þessa samkomu okkar í dag.
Þó að ekki sé farið lengra aftur í ald-
ir en til íslands byggðar, má sannfæra
sig um, að sundíþróttin er þá þegar orð-
in almenn og mikið iðkuð. Hún hefur
því þegar að dómi þeirrar tíðar sýnt
það sem síðari aldir hafa ekki afsann-
að, að hún er holl og heilsusamleg, auk
þess að vera lífsnauðsynleg þeim sem
etja við sjó og vötn. í lauganna landi
var það létt verk að læra sund og not-
færa sér það. Fyrir því liggja órækar
sannanir, að þegar á söguöld hafa ís-
lendingar notað laugarnar til baða og
sundiðkana. Af fornum ritum má t. d.
sjá að Snorri hefur setið í lauginni,
Bjarni Ólafsson
sagt þar sögur, rætt þar um stjórnmál
og heimspeki, við þá sem nærstaddir
voru.
íslendingar voru afreksmenn í íþrótt-
um yfirleitt. Ekki síður í sundi nema
fremur væri. Nægir þar að benda á
er Kjartan Ólafsson þreytti sund við
Ólaf konung Tryggvason, er þeir kaf-
færðu hvorn annan.
Aðdragandi.
Að fornu og nýju hefur það verið af-
skorið fyrir Akurnesinga að njóta land-
gæða í þessum efnum. Þrátt fyrir það
eða öllu heldur vegna þess, hafa þeir
fundið hversu hér var mikils mist. Um
1880 finna Akurnesingar þegar sárt til
örðugleikanna á allri sundkennslu. Og
hin unga sveit fann sárt til þessa síðar,
því að það er einmitt hún sem hóf hér
fyrst hinar virku og verulegu aðgerðir
í þessu mikilvæga máli.
Starx eftir stofnun Ungmennafélags-
ins 1910 var málið tekið til úrlausnar.
1911 hefur félagið sundnámskeið við
Leirárlaug. Viðlega nemendanna var
ekki alveg á laugarbarminum. Hún var
niður í Vogatungu. Það mundi okkar
ungu kynslóð nú þykja langur skóla-
vegur. Félagið hafði sem sagt um
margra ára skeið sundkennslu, ýmist
heima eða heiman. Með þessu var unn-
ið brautryðjendastarf, sem vitað er að
bar nokkurn árangur, og eimir af enn
í dag. Félagið byggði tvo sundskála, og
hélt uppi sundkennslu við og við þó
örðugt væri. Árið 1932 byrjar hrepps-
sjóður að styrkja Reykholtsferðir skóla-
barna til sundnáms, og hefur svo verið
lengst af síðan.
Allt sýnir þetta vilja til að skilja þá
ríku þörf, sem hér var um að ræða. —
Byrjunarkennsla í volgu vatni var vit-
anlega hugsuð til að gera framhalds-
kennslu og æfingar í sjónum mögulegri
en ella. Með þeirri lausn málsins sem
við fögnum í dag, má segja að þessu
millistígi sé lokið.
Árið 1939 reið þung alda yfir Teiga-
vörina, — og þennan bæ. — Alda sem
skolaði burtu nokkrum hraustum
drengjum úr tölu lifenda. Einn þessara
manna var Bjarni Ólafsson. Hinn 25.
apríl þetta sama ár var stofnaður
„Minningarsjóður Bjarna Ólafssonar“,
af gömlum Ungmennafélögum, nánustu
vinum hans og vandamönnum. í 4. gr.
skipulagsskrárinnar stendur svo: „Þeg-
ar sjóðurinn, að dómi sjóðsstjórnar ,get-
ur einn, eða með aðstoð annara aðila,
byggt sundlaug fyrir Akraneskauptún,
þá má verja í því skyni öllum höfuðstól
sjóðsins fram yfir 3000 krónur“.
Nokkru síðar mun það hafa komið
til tals á fundi skipstjórafélagsins „Haf-
þór“, að styðja eftir mætti þetta áform
sem um getur í 4. gr. skipulagsskrár-
innar. Það var ennfremur á þessu sama
vori sem allir sjómenn hér tóku sig
saman um að halda árlegan sjómanna-
dag hátíðlegan, (1. sunnudag í jnúí).
Kusu þessi félagssamtök sjómanna þá
þegar nefnd af sinni hálfu til að sjá um
þessi hátíðahöld. Þeir ákváðu jafnframt
að ágóði þessa dags skyldi renna óskift-
ur til væntanlegrar sundlaugarbygging-
ar. Þeir ákváðu og að þessi samtök
skyldu berjast öfluglega fyrir fram-
gangi málsins í smvinnu við stjórn
Minningarsjóðsins. Þá þegar óskuðu sjó-
mennirnir eindregið eftir því, að þegar
laugin risi af grunni, fengi hún heitið
„Bjarnalaug“. Á þennan veg er þetta
nafn tilórðið. Er sennilegt að það þyki
flestum vel við eiga, og má telja víst
að það hafi heldur ekki seinkað fram-
gangi málsins.
Þelta eru mennirnir, sem vígðu Bjarnalaug. Nokkrir baögestir i lauginni.