Dagblaðið Vísir - DV - 07.07.2004, Side 19

DV Sport
MIÐVIKUDAGUR 7. JÚLÍ2004 7 9
Hvaðerað?
Sigurandann
vantar í liðið
„Ég hef svo sem engar haldbærar
skýringar á þessu hörmulega gengi
liðsins undanfarin ár og ég er eigin-
lega furðu lostinn yfir þessu. „Ég hef
ailtaf upplifað Fram sem sigurlið,
bæði sem leikmaður og stuðn-
ingsmaður en það er eins og það sé
ekki til staðar í dag. Áður fyrr var
tónninn alltaf sigur en nú fer ég á
völlinn og upplifi hvern hörmungar-
leikinn á fætur öðrum. Mér finnst
vanta sigurandann í þetta lið og það
þarf að ná honum fram. Þjálfarar
liðsins verða að geta barið mönnum
baráttuanda í brjóst áður en farið er
inn á völlinn en þótt leikmenn hafi
sýnt karakter í síðustu leikjum
deildarinnar og bjargað sér þá er það
ekki nóg fyrir félag eins og Fram.“
Sjálfstraustið er
ekki til
„Ég sá leikinn gegn Keflavík og
það sem sló mig mest er að ég sá
Framlið sem hefði alveg eins getað
verið Framliðið í fyrra eða fyrir
tveimur árum. Það að menn leggi
sig ekki fram er bara klisja sem
gengur ekki upp og mér finnst
menn hafa verið að leggja sig fram.
Það er hins vegar hægt að hlaupa í
90 mínútur án þess að nokkuð
gerist og það finnst mér vera raunin
með Framliðið. Lið, sem hefur náð
lágmarksárangri mörg ár í röð, er
rúið sjálfstrausti og þannig finnst
mér ástatt með Framliðið auk þess
sem leikskipulagið er ekki að ganga
upp. Ég hef trú á Ólafi Kristjánssyni
sem þjálfara en trúi ekki á neinar
skyndilausnir. Sjálfstraust manna
sprettur ekki fram á neinum
helgarfundi heldur kemur það með
reynslunni."
Engin stemning í
félaginu
„Ég hef rætt þetta við menn
innan félagsins og við skiljum þetta
ekki. Liðið er jafiiandlaust og í fyrra
þrátt fyrir að skipt hafi verið um
þjálfara og nýir og sterkir leikmenn
fengnir til liðsins. Ég held að það
sem hefur lamað félagið eftir vel-
gengnisárin á níunda áratugnum sé
það að innanbúðarmenn voru
ráðnir þjálfarar og síðan reknir. Það
skapaði leiðindi og fyrir vikið hefur
engin stemning verið í félaginu."
Framarar hafa aðeins unnið einn leik síðan liðið bar sigurorð af Víkingum í 1.
umferð Landsbankadeildarinnar í knattspyrnu sunnudaginn 16. maí. Liðið er
dottið út úr bikarnum og situr á botni deildarinnar með fimm stig í átta leikjum.
fotum Fram?
Liðið hefur komið sér kirfilega
fyrir í kjallara deildarinnar fram
eftir sumri tilþess eins að rísa
úr öskustónni í september-
mánuði, bjarga sér frá falli í
síðasta leiknum, fagna síðan
eins og íslandsmeistarar að leik
loknum og lofa að koma
sterkari til leiks á næsta ári.
Og
skömm
nokkuð
Þegar rúmenskur þjálfari var kynntur til sögunnar síðastliðið
haust, tveir færeyskir leikmenn voru dregnir á flot, „týndi
sonurinn" Ríkharður Daðason sneri til baka og „naglinn" að
norðan, Þorvaldur Makan, gekk í raðir Framara var bjartsýni í
Safamýrinni. Nú átti svo sannarlega að láta til sín taka og fimm
ár í fallbaráttu áttu í besta falli að vera óþægileg áminning um
mögur ár. En þótt farið sé af stað með fögur fyrirheit þá virðist
falldraugurinn ætla vera förunautur Framara enn eitt árið.
Byrjunin á tímabilinu lofaði svo
sannarlega góðu. Glæstur sigur á
frumsýningardegi gegn Vikingum,
toppsætíð í Landsbankadeildinni var
Framara eftír 1. umferðina en eftir
það hefur liðið dregið tjaldið fyrir og
boðið góða nótt.
Liðið hefur aðeins unnið einn leik
síðan það sigraði Viking 16. maí og
það var £ 32 liða úrslitum VISA-
bikarsins 11. júní síðastliðinn en þá
bar Fram sigurorð af Gróttu, liði sem
er í fimmta sæti A-riðils 3.
deildarinnar. Fyrir utan það getur
Fram státað af tveimur jafnteflum og
fimm tapleikjum í síðustu sjö
deildarleikjum, tapi gegn Keflavik í
bikarnum og þjálfaraskiptum. Liðið
er dottið út úr bikarnum og situr á
botni Landsbankadeildarinnar.
Einhvetjir myndu segja að verra gætí
það ekki orðið.
Stóra spurningin
Þetta eru samt ekki nýjar fféttir
fyrir stuðningsmenn Fram. Svona
hefur ástandið í Safamýrinni verið
undanfarin fimm ár, vor með
væntingar, sumar með svekkelsi og
hetjudáðir á haustin. Liðið hefur
komið sér kirfilega fyrir í kjallara
defidarinnar fram eftir sumri til þess
eins að rísa úr öskustónni í
septembermánuði, bjarga sér frá falli
í síðasta leiknum, fagna síðan eins og
íslandsmeistarar að leik loknum og
lofa að koma sterkari til leiks á næsta
ári. Það klikkar alltaf á hvetju ári og
spurningin er: Af hverju?
Þegar leitað er svara við þessari
stóru spurningu er nærtækast að
byrja á þeim sem spila inná
velÚnum og bera í raun
höfuðábyrgð á öllu saman.
Það hefur löngum verið
skoðun undirritaðs að
Framarar hafi verið of
duglegir við að fá til liðsins
meðaljóna og minni
spámenn úr öðrum liðum í
stað þess að h'ta til ungra
stráka úr eigin ranni. Ég
ætla ekki að nefna
nein nöfn en mér er
það til efs að
Framarar í
stúkunni getí
litíð á nokkum
leikmann, ef
Óskar Hrafn
Þorvaldsson
oskar@dv.is
IÞROTTALJOS
undan er skilinn markvörðurinn
Gunnar Sigurðsson, sem hefur
komið til félagsins síðustu fimm árin
og sagt; „Þessi leikmaður var hvalreki
á fjörur okkar."
Er Fram endastöð?
í vetur tóku Framarar mig hins
vegar á orðinu og fengu til sfn að því
er virtíst fjóra mjög sterka leikmenn.
Rfkharður Daðason hefur staðið sig
vel, Þorvaldur Makan byrjaði vel en
meiddist strax eftir annan leik en
Færeyingar hafa hins vegar verið
baggar frekar en hvalrekar og hreint
með ólíkindum að þeir skuli hafa
spilað landsleiki fyrir Færeyjar
miðaða við frammistöðuna með
Fram. Hans Fróði Hansen hefur að
öðrum ólöstuðum verið lélegastí
leikmaður deildarinnar, hreint
skelfilegur vamarmaður, jafnlélegur
og hann tekur sig vel út í þröngri
Frampeysunni.
Það er reyndar merkilegt að skoða
það að margir leikmenn hafa nánast
dáið sem knattspyrnumenn í
herbúðum Fram til þess eins að
ganga í endurnýjun hfdaga um leið
og þeir em komnir út fyrir
póstnúmer 108. Hilmar Bjömsson,
Sigurvin
Ólafsson, Valur Fannar Gíslason og
Þorbjöm Atíi Sveinsson em hfandi
dæmi þess að vera komnir að fótum
fram hjá Fram en rísa upp á öðmm
stöðum. Hvort þetta er félaginu að
kenna skal ósagt látið en þetta er
athyghsverð staðreynd. Sjálfsagt má
telja fleira tii, sjálfstraust leikmanna
er í réttu hlutfaili við gengið, sem sagt
ekkert, og það er hægt að setja
spurningamerki við andleysið í liðinu
sem hefur verið viðvarandi, burtséð
frá því hver hefur verið við
stjómvölinn.
Sjö þjálfarar á fimm árum
Annað sem hægt er að staldra við
er óstöðugleikinn sem hefur hrjáð
félagið undanfarin fimm ár. Síðan
1999 hafa sjö þjálfarar stýrt hðinu
sem er það mesta hjá þeim fimm
hðum sem hafa verið í deildinni
samfleytt síðan 1999. Ásgeir Ehasson,
Guðmundur Torfason, Pétur
Ormslev, Kristinn Rúnar Jónsson,
Steinar Guðgeirsson, Ion Geolgau og
nú síðast Ólafur Kristjánsson hafa
allir stýrt hðinu í lengri eða skemmri
tíma en þrír þessara manna, Pétur,
Steinar og Ölafur flokkast undir
svokahaða „bjargvættí" sem hafa
yfirleitt átt að koma hðinu úr
vonlausri stöðu. Það er reyndar ekki
óeðlilegt að lið sem hefúr verið í
bullandi vandræðum undanfarin ár
skipti oftar um þjálfara en til dæmis
KR eða ÍA á þessu tímabili en öhu má
nú ofgera. Þohnmæði stjórnarmanna
hefur oft á tíðum verið æði lítil, þó
aldrei eins og í fyrra þegar Kristínn R.
Jónsson var rekinn eftir fjórar
umferðir.
Þessir stjórnarmenn sem hafa
rekið þjálfara miskunnarlaust eru
sömu mennirnir og réðu þá en það
dettur engum í hug að efast um
dómgreind stjórnarmanna sem hafa
haft hönd í bagga við að fá leikmenn
tíl hðsins og að ráða þjálfara.
Dómgreind þeirra hefur ekki ahtaf
verið farsæl, það sýnir saga
síðustu ára. Þeir hafa
ráðið
innbúðarmenn,
gamalreynda
Framara, og
rekið þá
síðan
með skít
Geolqau qafst upp Rúmen
* inn lon Geolgau gafst upp
\ eftir átta leiki í deildinni,
fannst verkefnio aö rétta
Framskútuna afvera honum
ofviða.
sem hefur kveikt elda í félaginu, elda
sem gera það að verkum að það er
frekar sundrað en sameinað.
Enginn heimavöllur
Annað sem Framara vantar
tilfinnanlega er alvöruheimavöhur.
Þeir eru eina hðið í efstu dehd sem
spilar ekki sína heimalehd á sínu
eigin svæði og því fer lítíð fyrir því að
heimavöhurinn, í þessu tilfelh
Laugardalsvöhur, sé einhver ljóna-
gryfla sem liðum kvíður fyrir að
heimsækja. Framarar eru félag án
heimUis, kastahnn í Laugardalnum er
í það minnsta of stór fyrir hðið í dag
og á sinn þátt í því að stemningin í
kringum liðið er eins döpur og raun
ber vitni.
Það er ekki laust við að ég sé
farinn að vorkenna blessuðum
Frömurunum á tæplega sex ára eyði-
merkurgöngu þeirra sem sér því
miður ekki fyrir endann á. Eftír hvert
einasta tfmabU telja þeir sig sjá vin
við sjóndeUdarhringinn en þegar aht
kemur th ahs þá hafa það verið
hihingar. Það ganga aUir Framarar
þessa göngu, stuðningsmenn,
leUonenn, þjálfarar og forráðamenn
en þeir einu sem geta ekki stimplað
sig út úr göngunni eru stuðnings-
mennimir og það sem verra er þeir
geta ekkert gert tíl að enda gönguna.
Þeir virðast vera dæmdir menn,
stoltír en svekktir, beygðir en
vonandi ekki bugaðir.
Vissir þú aö?
Framarar hafa bjargað sér
frá faUi í síðustu umferðinni
undanfarin fimm ár.
Framarar hafa tvívegis
bjargað sér frá falh á
markatölu, 2000 og 2002,
og þrívegis hafa þeir verið
’ w einu stigi frá því að falla í
l.deUd.
Framarar í
spánni
1999
Spá 6. sæti
Enduðu ( 7. sæti
2000
Spá 4. sæti
Enduðu í 8. sæti
2001
9. sæti
8. sæti
7. sæti
8. sæti
5. sæti
8. sæti
7. sæti
?. sæti
FRAM
Spa
Enduðu í
2002
, Spá
* Enduðu í
| 2003
’ Spá
Enduðu í
2004
Spá
Enduðu í