Bræðrabandið - 01.02.1979, Blaðsíða 7

einum. Hann víkur aftur að þessu í 18.
og 20.versi og ef til vill líka í 15.
yers.i^,:;%4rin.kahn að hafa verið að
hugsa 'uin s tj örnugyð j ur.. sem mehn töldu
aö réfru :yfir örlögum manna.
í 18.versi minnist postulihn á
"engladýrkun". Ef til vill eru þessir
englar það sama og hinir fornu dul-
spekingar (Gnosticar) töluðu um sem
"útstreymi" sem átti að vera viss opin-
berun á Guði eða birting á Guði og
guðlegu valdi.
Mikið var um slíkar hugmyndir í
fornri stjörnuspeki. Á okkar dögum
hefur stjörnuspeki verið endurvakin og
milljónir manna hrífast af henni. Bein
tilbeiðsla á Satan og illum englum er
einnig að verða algeng.
Páll minnist líka á annars konar
hugmyndafræði sem Satan notar til þess
að rugla kristna menn í ríminu. í 14.
16. og 17.versi í öðrxm kapítula víkur
hann að 1ögmá1sb undnum hugmyndum Gyð-
inga sem voru mörgum árum eftir dauða
Krists enn að krefjast umskurnar (11.
og 13.vers) og helgihaldi árlegra
hátíða Gyðinga eins og tunglkomudaga,
laufskálahátíðar,friðþægingardags og
matar-og drykkjarfórna (16. og 17.vers).
Postulinn segir að Guð hafi notað þessi
tæki í liðnum kynslóðum til þess að
benda fram til komu Messíasar. Þær
voru aðeins "skuggi þess sem koma á
en líkaminn er Krists."
AÐRAR VILLANDI HUGMYNDIR
Postulinn nefnir aðrar hugmyndir
sem óvinurinn notar til þess að taka
kristna menn til fanga. Á meðal þeirra
eru hugmyndir sem miða að því að nióur-
lægja manninn (18.vers). Þessar hug-
myndir eru byggðar á meinlætalifnaði
eða reglimi eins og þessum: "Snertu
ekki, bragðaðu ekki, taktu ekki á"
(22.vers). Páll kallar þessar hug-
myndir mannalærdóma (22.vers). Hann
segir að þessar meinlætaiðkanir, þegar
fólk neitar sér um ákveðnar fæðutegund-
ir eða þægindi til þess að reyna að
sigra hið illa, sé í rauninni gagns-
lausar til þess að bæta samband
sitt við Guð eða gefa honum möguleika
á að sigra hið illa í lífi sínu.
Að lokum minnist postulinn á aðra
villandi hugmyndafræði sem við stríðum
við í dag. Hann talar vim þann sem
"státar af sýnum sínum, upphrokast
ástæðulaust af hyggju holdsins, og
heldur sér ekki við höfuðið" (18 og
19.vers). Augsýnilega var það á
dögum Páls eins og á okkar dögum að
það var til fólk sem fannSt að trúaður
máður ætti að tala tungim. Sumt trúað
fólk krefst sönnunar á andlegum sann-
leika og á sú sönnun að vera sýnileg eða
byggjast á tilfinningu. Þessi sönnun
telja þeir að felist í háspenntum til-
finningum sem þeir segja vera Andann
heilaga sem þeir séu að veita viðtöku
og samfara þessari reynslu er vanalega
tungutal.
Öll slík hugmyndafræði er fölsk
eða ófullnægjandi segir postulinn.
HÚn getur ekki leitt til trúarfyllingar.
Allar röksemdafærslur postulans í
þessiam kapítula má draga saman í orðin:
"Því í honum(Kristi) býr öll fylling
guðdómsins likamlega og þér hafið af
því að þér heyrið honum til öðlast
hlutdeild í þessari fylling enda er
hann höfuð hvers konar tignar og valds"
(9.og lO.vers).
ÞÓ að maðurinn frelsist ekki fyrir
verk getur hann fyrir Guðs náð stjórnað
hugsunum sínum. Hann getur hafnað þeim
hugmyndiom sem eru ekki í samræmi við
kenningu Guðs orðs. Með því að gera
það bjargar hann sjálfum sér frá því
að lenda aftur í þrældómi h j á hinum
mikla uppreisnarforingja sem gerir til-
kall til þessarar jarðar og alls þess
fólks sem á henni býr.
í öðrum kapítula KÓlossubréfsins
segir postulinn okkur að hinn sanni
kristni maður sem í raun og sannleika
vill verða sáluhólpinn (en það er sú
atburðakeðja sem að ráði Guðs gerir
sálin hæfa fyrir eilíft líf) hefur
eignast nýjan og þýðingarmikinn mið-
depil lífsins. Sá miðdepill er ekki
lengur hann sjálfur eða hans eigin
viðleitni, hann felst ekki í mannlegri
heimspeki, mannlegri erfikenningu eða
í lögum eða regloim. Þessi miðkjarni
lífs hans er persóna, Kristur, sonur
Guðs. Eina von mannsins xam að geta
lifað staðföstu kristilegu lífi og
eignast hjálpræðið yfirleitt er að hafa
Krist sem miðdepil hugsana sinna. Þess
vegna stuðlar hinn kristni að endurlausn
sinni með vali sínu og vilja, þegar
hann veitir Kristi viðtöku sem frels-
ara sínum og konoongi og gjörir hann að
miðdepli lífs síns. □