Bræðrabandið - 01.07.1966, Qupperneq 4

Bls, 4 - BRÆÐRABANnEÐ - 7,tbl,'66
„GUÐ ER
MEÐ
oss"
' v~' (frh.úr malblaöi)
Endurlausnaráformið var ekki nein eftirhyggja, sem varð til eftir
fall Adams. Þaö var "opinberun þess leyndardóms, sem frá eilífum tlðum
hefur legið i þagnargildi." R6m.l6:25 Það var birting meginreglna,
sem frá eilifð hafa verið grundvöllur Guðsrikis. Faðirinn og sonurinn
vissu frá upphafi að fráfall Satans mundi eiga sér stað, og aö maður-
inn myndi falla i synd fyrir hið blekkjandi va_d óvinarins. Það var
ekki ráðstöfun Guös að menn eða englar féllu í synd, en hann sá fyrir
aö svo myndu verða, og gerði ráðstöfun til þess að mæta hinum hræöilegu
afleiðingum. Svo mikill var kærleikur Guðs til mannanna "að hann .gaf
sonsinn eingutinn, til þess að hver, sem á hann trúir, glatist ekki,
heldur hafi eilift líf." J6h.3:l6
Lösifer sagði:"Ofar stjornum Guös vil ég reisa veldisstól
minn; ... Eg vil gjörast likur hinum hæsta." Jes.l4:13»14. En Jesús
"áleit það ekki rán að vera jafn Guði, þ6tt hann væri í Guðs mynd,
heldur afklæddist henni, er hann tók á sig þjóns mynd og varð mönnum
líkur." Fil.2:6,7.
Þessi fórn var færð af frjálsum vilja. Jesös heföi getað dvaliö
áfram hjá föðurnum, og notið dýrðar himinsins og hollustu englanna.
En hann kaus að gefa veldisspr tann til baka i hendi fööurins og
stiga niður frá hásæti alheimsins, til þess að fljrtja ljós þeim, sem
\ myrkri eru, og llf hinum deyjandi.
Fyrir hér um bil tvö þúsund árum heyröist leyndardómsfull
rödd á himni, sem kom frá hásæti Guðs:"Sjá, ég er kominn." "Fórn og
gáfu hefur þú eigi viljaö, en likama hefur þú búiö mér ... Sjá,ég
er kominn - i bókrollunni er ritað um mig - til aö gjöra þinn vilja,
Guö minn." Heb.lo:5-7. I þessum orðum er kunngjörö uppfylling áforms-
ins# sem frá eilifum tíðum hefur legið i þagnargildi. Kiistur var
um það bil að koma i heiminn, og iklæðast mannlegu holdi. Hann segir:
"En likama hefur þú búið mér." Ef hann hefði komið i þeirri dýrö,
sem hann hafði hjá föðurnum áður en heimurinn var til, hefðum við ekki
getað staðist ljómann af nálægð hans. Dýrð hans var hulin, svo að við
nættum sjá hann án þess að farast. Guðdómleiki hans var hjúpaöur þvi
mannlega , - hin ósýnilega dýrð var hjúpuð hinu sýnilega.
Þetta mikla áform var kunngjört með táknmyndum og líkingum. Guð
var opinberaður þegar Kristur birtist Móse i þyrnirunnanum. Tákniö,
sem valið var til þess að sýna Guðdóminn, var lítilmótlegur runni,
sem ekki virtist hafa neinn glæsileik til að bera. Þetta tákn hul’i
hinn Eilifa. Hinn liknsami Guð huldi dýrð sina i hinni litilmótlegustu
táknmynd, svo að Móse gæti litið hann og lifað. Þannig,i skýstólpa
um daga og i eldstólpa um nætur, talaði Guð við Israel og opinberaði
þeim vilja sinn og náð. Dýrð Guös var hulin og almætti hans hjúpað,
svo aö hin veika sjón dauðlegra manna mætti hana líta. Þannig átti
Kristur aö koma i lægingarlikama vorum, (sjá Fil.3:21) og verða
mönnum likur. I augum heimsins var hann hvorki fagur né glæsilegur,
svo að mönnum fyndist til um hann; samt var hann Guð í mannlegu holdi,
ljós himins og jaröar, Dýrð hans var hulin, veldi hans og hátign
hjúpuð, svo að hann mætti nálgast sorgmædda, synduga menn.
Guö bauð Israel fyrir Móse;"Og þeir skulu gjöra mér helgidóm,
að ég böi mitt á meðal þeirra." 2.Mós.25:8, Og hann bjó í helgidóminum,