Freyr - 01.09.1974, Qupperneq 42

AHtaf
kemur
eitthrað
nýtt
Löngum var heyið þurrkað á teigi. Það var
sól og vindur, sem þá stjórnaði hraða hey-
þurrkunar og svo auðvitað athafnir manns-
ins.
Svo kom súgþurrkunin. Með henni kom
stofnkostnaðarframlag, búnaður sá, er gera
þarf í hlöðu með tilheyrandi vél, sem knýr
blásara og sendir gust í gegn um stæðuna.
Þessi leið er öruggari til góðs árangurs,
því er ekki að neita. Hraðþurrkunin er á
ferðinni á sama tíma og hún er ágæt, en
við hana loðir aðeins sá ókostur, að hún
er dýr og flest bendir til að þessi aðferð
sé öðrum dýrari, en um leið vinnst þó það,
að tap verðmætra efna er lítið, svo að verð-
lagsþróun hráefna ræður mestu um endan-
legar niðurstöður.
Og enn er nýtt á ferðinni. Nokkuð bendir
til þess, að innan tíðar verði sláttuvélin
úrbúin með örbylgjutækjum, sem hafa þau
áhrif strax við slátt, að sérlegar bylgjur
hindri frekari öndun jurtanna og þannig
dofni öll frumustarfsemi, og blöð og strá
þorni á stuttri stund ef annars er þurrt.
Öndun jurta þýðir efnatap eftir að slegið
er og það, að hindra öndunina, þýðir snögg-
an dauða, en það er einmitt það er gera
skal og koma skal, segir WOLF búvísinda-
maður við verkfræðiskólann í Virginia í
Bandaríkjum Ameríku, en þar eru tilraunir
um þetta efni gerðar. Hann segir, að 50
stiga heitar örbylgjur þurfi til að stöðva
alla hvatastarfsemi frumanna og stöðva
þannig öndunina, og hér sé nýjung til stór-
fenglegra framfara á næsta leiti.
Á hverju þingi af þessu tagi er það venja,
að einn hinna erlendu gesta gangi í ræðu-
stól og tjái sig fyrir hönd þeirra allra.
Kom það í hlutskipti undirritaðs að þessu
sinni. Með því að hræra þann streng um
verndun og nýtingu lands í þágu búskapar
og til forsjár bændastéttarinnar, sem allir
ættliðir hafa leikið á og við haldið, fengust
samstæðar undirtektir þingheims.
Eins og landnemar vígðu lönd sín með
brennandi kyndla á ásum, hjöllum og
hnjúkum, þannig verða bændur nútímans
að kynda varðelda um rétt sinn og helga
sér hann í þágu þjóðarinnar, sem nauðsyn-
lega hlýtur að sækja hinar frumstæðustu
nauðsynjar að þeim arni, sem þar er kynt-
ur — að þeim akri, sem þar er plægður.
í því efni mætti hvatning Tryggve
Bjerkhreim gilda:
„Áh, Norges kárne menn,
som bor i grenn og gardar,
slökk ej de gamle vardar,
som enn pá fjelli brenn.“
Þingið stóð í þrjá daga og endaði með
virðulegri veislu, sem gaf tækifæri til að
ræða við unga og aldna fulltrúa úr öllum
landshlutum og kanna viðhorf þeirra til
nútíðar og framtíðar, sem að sjálfsögðu eru
á ýmsa vegu, sumpart eftir persónulegum
aðstæðum, annars eftir staðháttum og
tímabundnum viðhorfum, sem nágrennið
eða stjórnvöld landsins hafa í mótun. G.
330
F R E Y R