Fylkir - 09.06.1967, Blaðsíða 4

4
F Y L K I R
f
#
i
$
Ingólfur Jómson:
Framh. af 1. síðu.
verzlun landsmanna er frjáls og
þjóðin hefur á undanförnum árum
safnað gjaldeyrisvarasjóði.,
En hvernig var þetta áður en nú
verandi ríkisstjórn kom til valda?
Var efnahagur þjóðarinnar þá
glæsilegur? Stóðu atvinnuvegirn-
ir með blóma? Allir sem muna
viðskilnað vinstri stjórnarinnar
i árslok 1958 og skoða mál-
in á hlutlausan hátt, gera sér fulla
grein fyrir mikilli breytingu frá
þeim tíma. Árið 1958 var þjóðin
á barmi gjaldþrots. Þá var enginn
gjaldeyrisvarasjóður til, þá hafði
þjóðin ekki lengur lánstraust út á
við. Þá var enginn gjaldmiðill fyr-
ir hendi, sem fékkst skráður í er-
lendum bönkum. Erlendar þjóðir,
sem okkur eru skyldastar og við
eigum mest samskipti við vor-
kenndu okkur. Það er sagt að ís-
lendingar væru of fámennir til þess
að vera sjálfstæð þjóð hér norður
undir íshafi. Það var sagt að ís-
lendingum hefði verið nær að vera
áfram í sambandi við Dani, þá
hefði þeim vegnað betur.
En hvað er sagt um íslendinga
í dag? Nú vorkennir þeim enginn.
Nú hafa allar viðskiptaþjóðir ís-
lendinga sannfærzt um að þjóðin
getur stjórnað sér sjálf. Nú hefur
hún fengið viðurkcnningu meðal
annarra þjóða í alþjóðlegum skýrsl
um, fyrir það að hafa stjórnað vel
fjármálum sínum og öðrum mál-
efnum, þannig að íslendingar búa
nú við jafnari tekjur og betri lífs-
kjör en flestar aðrar vestrænar
þjóðir.
Þegar borið er saman við það, er
þjóðin býr við í dag og það sem
yfirvofandi var í árslok 1958, þá er
munurinn geysimikill. Þjóðin hefur
sótt fram til bættra lífskjara, byggt
upp atvinnuvegina þannig að fram-
leiðslan hefur stóraukizt, og við
horf þjóðarinnar inn á við og út á
við er gerbreytt.
Stjórnarandstæðingar segja við
þessar kosningar að nauðsynlegt sé
að fella ríkisstjórnina. Ekki geta
þeir þó um hvað við eigi að taka
ef þeim tekst það. Sennilega er þá
stefnt að því að mynda vinstri
stjórn að nýju. Hver stefna henn-
ar verður í atvinnumálum og fjár-
málum, er ekki vitað, en líklegt er
að upp verði tekið sama stefnuleysi
og ráðleysi, sem ríkjandi vará ár-
unum 1956 til 1958. En þá var kyrr-
staða í flestum framkvæmdum og
það var þá, sem dýrtíðin óx hröð-
um skrefum, eins og þáverandi
forsætisráðherra Hermann Jónas-
,son orðaði það: „Dýrtíðaralda er
’skollin yfir og samstaða er ekki
:í ríkistjórninni til úrlausnar mál-
anna.“
Það hefur ekkert komið fram
í tali stjómarandstæðinga, sem sýn
ir að þeir hafi lært af reynslunni.
HvCr getur treyst mönnunum, sem
hlupu frá erfiðleikunum 1958, til
þess að fara með stjórn landsins að
nýju? Getur nokkur búizt við því
að þeir séu frekar nú færir til að
stjórna landinu heldur en þeir voru
fyrir átta árum?
Það má segja að að sé mikið
traust á gleymsku almennings þeg
ar stjórnarandstæðingar biðja nú
um aukið kjörfylgi svo að þeir geti
farið með stjórn landsins. Það má
vitanlega alltaf reikna með erfið-
leikum, sem geta steðjað í ýmsum
atvinnugreinum. Þá er nauðsynlegt
að hverju sinni séu við stjórn,
menn, sem ekki hlaupa frá erfið-
leikum heldur finna leiðir til þess
að Ieysa vandann.
Á síðastliðnu ári steðjuðu erf-
iðleikar að sjávarútveginum, vegna
mikils verðfalls á sjávarafurðum.
Sjávarafurðir eru 90 prósent af út-
flutningsverðmætum þjóðarinnar.
Það hefði því mátt ætla að þetta
mikla verðfall gæti riðið efnahag
þjóðarinnar að fullu. En svo varð
ekki. Ríkisstjórnin hafði að und-
anförnu lagt grundvöll að traustum
fjárhag þjóðarbúsins og þess vegna
hefur verðfallið ekki enn komið
tilfinnanlega niður á þjóðarbúinu
coa tvinnulífinu í heild. Ríkissjóður
hefur getað komið til móts við
frystihúsin og útveginn og stutt
þessar atvinnugreinar með fjár-
framlögum án þess að leggja á
nýja skatta til þess að standa und-
ir útgjöldunum. Og vegna gjald-
eyrisvarasjóðsins hafa minnkandi
tekjur af útflutningnum ekki haft
alvarleg áhrif. Ríkisstjórnin hefur
mætt þessum vanda, sem að steðj-
aði, með því að setja á verðstöðv-
unarlöggjöf, sem almenningur hef-
ur tekið vel.
Það verður að vænta þess að
verðfall á sjávarafurðum verði
ekki varanlegt. En augljóst er að
það er mikils virði að efnahagur
þjóðarinar skuli vera þannig að
ekki þurfi til vandræða að koma
þótt stundarerfiðleikar steðji að í
aflabrögðum og markaðsmálum.
Sjálfstæðismenn stefna að því
að efla atvinnuvegina og gera þá
það trausta, að alltaf verði nóg at-
vinna fyrir ört vaxandi þjóð okkar.
Með því að virkja við Þjórsá eins
og gert hefur verið, fá landsmenn
þá ódýrustu orku, sem hægt er að
fá úr íslenzku fallvatni.
Til þess að koma upp nýjum at-
vinnurekstri, iðnaði, þarf raforku
Er nauðsynlegt að fyrir hendi sé
nægileg orka og ódýr orka, til þess
að framJeiðslan ge.ti orðið sam-
keppnisfær hvað verðlag snertir.
En það þarf einnig fjárinagn. Sjálf-
stæðismenn hafa beitt sér fyrir
Tvö kvæöi.
Blaðinu hafa borizt tvö kvæði fró Póli H.
Árnasyni í Þorlaugargerði, í sambandi við kom-
andi kosningar, og þökkum við kærlega fyrir.
Htustðð ó
framsóhnnrdróður.
ÞÓRÐUR
(Hlustað á einn af ræðumönnum
H-listans 29/5 1967)
Valda án, er Framsókn frjáls,
flokksmenn bera vottinn,
Kynda ótal undur báls
af engu, líkt og drottinn.
En þegar völdin frúin fær
fölskvast taka bálin,
illri þoku yfir slær,
angrast ráðlaus sálin.
P. H. Á.
stofnun atvinnujöfnunarsjóðs með
350 milljón króna stofnframlagi.
Atvinnujöfnunarsjóður fær árlega
tekjur frá álverksmiðjunni. Þessar
tekjur af álverksmiðjunni geta
orðið árlega 60 til 70 millj. króna
Auk þess hefur atvinnujöfnunar-
sjóður lántökuheimild og er því
augljóst að atvinnujöfnunarsjóður
hefur nú þegar yfir allmiklu fjár-
magni að ráða.
í kauptúnum og kaupstöðum
landsins bíða alls staðar óleyst
verkefni og nauðsynlegt er að
koma upp nýjum atvinnurekstri til
þess að fólkið þurfi ekki að flytja
í burtu. Með stórvirkjun og stofn-
un atvinnujöfnunarsjóðs skapast
möguleiki, umfram það sem áður
liefur verið, til að koma atvinnu-
rekstri upp og tryggja atvinnu í
nútíð og framtíð fyrir fólkið, sem
kcraur á vinnumarkaðinn.
Það er talið að þjóðinni fjölgi
árlega um allt að fjórum þúsund-
um manns á ári. Það er því Ijóst að
atvinnureksturinn þarf að aukast
árlega að minsta kosti sem fólks-
fjölguninni nemur svo fjölgunin
cigi þes3 kost að fá verk við sitt
hæfi.
Við sjálfstæðismenn byggjum á
framtaki einstaklingsins og á félags
framtaki. Og við viljum með heil-
brigðri atvinnulöggjöf ýta undir að
lieilbrigður atvinnurekstur verði
cfldur og komið á fót.
Við sjálfstæðismenn munum
stuðla að því, að áfram verði hald-
ið að rækta landið og treysta ís-
lenzkan landbúnað og efla á öllum
sviðum. Við munum stuðla að því,
að sjávarútvegurinn verði efldur
og landhelgin færð út. Við munum
ttuðla að því að unnið verði meira
' én géft'liefur verið úr landbúnað-
arvörum og sjávaraflanum og að
Það sker næstum í hjartað er
hann hringir neyðarbjöllu
því hungurlaunin ríkis, eru
voðalegast kíf.
Svo blásnauðir þeir eru, þó eigi
allt af öllu.
í allsnægtunum finna hvergi
■ ’ mannsæmandi líf.
Kotbóndi einn heþna var
sveitarinhar sómi,
sárfátækur var hann, en glaðari
öllum þó.
Hann hlúði sjúkri konu, ef hafði
stund í tómi,
og hjartna elda kynti, því léttar
enginn hló.
Hann risti bændum torfið, sem
var hin versta vinna,
veggi hlóð af leikni, en sinnti
'ei værðar hlíf,
og skipavinnu sótti, vildi einu
og öllu sinna.
Þeir ættu að geta lært af honum
mannsæmandi líf.
P. H. Á.
aðstaða skapist einnig til þess að
unnið verði úr innfluttum hráefn-
um.
í Suðurlandskjördæmi verður
unnið að því á næsta kjörtmabili,
að koma varanlegu slitlagi á Aust-
urveg. Haldið verður áfram hafnar
framkvæmdum í Þorlákshöfn ,Eyr-
arbakka og Stokkseyri. Rannsökuð
verða okilyrði til hafnargerðar við
Dyrholaey og í Þykkvabæ. þó að
hafnargerð þar sé ekki á næstu
grösum.
Rafvæðingu Árnessýslu, Rangár-
vallarsýslu og Vestur-Skaftafells-
sýslu vestan Mýrdalsisands má
heita lokið. Á vinstri stjórnarár-
unum var rafvæðingin stöðvuð og
voru margir, sem biðu eftir raf-
magninu svartsýnir á að það kæmi
í næstu framtíð. í athugun er
hvernig raforkumál Vestur-Skafta-
fellsýslu austan Mýrdalssands
verða leyst og er unnið að því að
finna hagkvæma lausn þess máls.
Það er mikils virði að þjóðin býr
við lýðræðisþjóðskipulag, þar sem
frjálsar kosningar fara fram á
fjögra ára fresti. Kosningaréttinum
Framh. á 5. síðu.