Skátablaðið - 01.04.1966, Qupperneq 21

að hún var ætluð næsta fórnardýri, sem
átti bakara að föður. Faðir minn var vel
þekktur múrarmeistari.
Þó að ég þannig hafði sýnt góðvilja minn
frammi fyrir dómnefndinni stóð prófið
stutt og eftir 43 mínútur fékk ég tilkynnt
að reyna einhverntíma seinna."
Pétur boraði hælnum niður í teppið, sem
ég minntist á áðan og klóraði sér í höfðinu
.Forvitni mín var vakin.
Ég vissi að Pétur var „séní“ og Uxarnir
höfðu unnið heimsmeistarakeppnina í reip-
togi, heimabökun og hnútum undir hans
stjórn, þótt ekki sé minnst á minni sigra.
Hvernig gat þetta próf þá hafa verið sem
hann féll á?
Og Pétur Jónsson kom með skýringuna.
„Ég kunni rnína 20 hnúta með annarri
hendi, fyrir aftan bak, í myrkri, áfram og
afturábak.
Ég þekkti stærð fánans og saumaði á
staðnum lítið flagg, sem síðan var notað
í matjurtagarði sveitarforingjans til þess að
fæla burt fugla.
Ég þekkti sundur allar stöður, stjörnur
og hafði meðferðis margar teikningar af
foringjajökkum og stuttbuxum.
Ég þuldi skátalögin 10 með skýringum,
fór með 25 söngva eftir vali dómnefndar.
Ég horfði í tíu sekúndur á 50 hluti og
skrifaði 49 niður á fimm mínútum.
Ég gerði við ónýtar buxur og hafði
ánægju af að sjá þá bíða í eftirvæntingu eft-
ir því að vita hverjum buxurnar pössuðu.
Ég flutti á fínustu ensku fyrirlestur um
fyrstu ár skátahreyfingarinnar.
Ég féll á því, hvernig vísa á til vegar, þótt
ég hefði ferðast um bæinn í ótal strætis-
vögnum og kynnti nú viðstöddum stæði
áætlunarvagna, gataði ég sarnt á hinum
mörgu spurningum, t. d. var ég ekki nægi-
lega kunnugur næturferðum ýmissa vagna.
Og þegar ég sagði að Dómkirkjuturninn
væri 37 metra hár var málið útrætt.
Því var lýst yfir, að ég hefði ekki hæfilcik i
til að gerast skáti.
Fjölskylda mín gerði, það sem hún gat
og kom mér til að reyna aftur með þeim
árangri að í sjöunda skipti þrengdi ég mér
í gegnum hið þrönga hlið, sem lá að helgi-
dómum skátalífsins.
SKATABLAÐIÐ
45